Dank, Jan Ruis, voor de enorme statistische klus die je geklaard hebt met dit artikel! Dit bericht gaat over de kern van het klimaatdebat. In tegenstelling tot wat sommigen denken is the science helemaal niet ‘settled’, maar staat de klimatologie nog maar aan het begin van het begrijpen hoe het klimaat werkt. Klimaatmodellen voorspellen steevast te hoge temperatuurstijgingen, de ijsbeer is nog steeds aanwezig om het drijfijs op de noordpool te meten, en de ‘2-graden doelstelling’ is hotter dan ooit. Wat die 2-gradengrens betreft: Leo Mayer, een van de bedenkers ervan, zei in de Volkskrant van zaterdag 28 -11-2015: “De grens is weliswaar wetenschappelijk gezien betrekkelijk willekeurig, maar zonder een houvast begin je niets in de politiek ”.
Vandaag is de klimaattop in Parijs begonnen. De afgelopen weken zijn we voor dit evenement klaargestoomd door de mainstream media, een heuse propagandaoorlog. De Belgische politicus Jean Marie Dedecker zei vandaag in Knack: ‘De klimaatconferentie in Parijs is een hoogmis van het groene apocaholisme’. En zo is het.
Dit artikel kan niet anders dan erg technisch zijn. Het is geschreven in de taal die klimaatwetenschappers onderling bezigen, de taal van de statistiek. Maar het is geschreven met nuchterheid, zonder belangen, zonder last en ruggespraak. Kom daar nog maar eens om in deze tijd! Reacties zijn welkom via het emailadres rob et klimaatgek.nl. Inhoudelijke reacties worden zoveel mogelijk beantwoord. Bent u niet zo geïnteresseerd in de statistiek achter het onderwerp, scroll dan naar de conclusies aan het eind.
In eerdere artikelen ( hier, hier en hier) in deze serie bleek uit analyse met een model van multipele regressie, dat de opwarming sinds 1979 voor een groot deel wordt veroorzaakt door de Atlantische Multidecadale Oscillatie (AMO), een natuurlijke cyclus in de zeewatertemperatuur van de Noord-Atlantische oceaan. Ook bleek dat IPCC klimaatmodellen de opwarming zwaar overschatten. Deze conclusies waren echter gebaseerd op de gebruikte datasets van de AMO en de mondiale temperatuur en een multipele regressiemodel met slechts 3 factoren. Er zijn verschillende versies van de AMO en van de mondiale temperatuur. Ook zijn er verschillende methoden van multipele regressie.
De vraag in hoeverre de voornoemde resultaten specifiek zijn voor de gekozen set van variabelen moet dus nog worden beantwoord, evenals de vraag of de antropogene bijdrage lineair is of exponentieel. De vraag of de AMO een natuurlijke cyclus is of een gevolg is van broeikasgassen en aërosolen komt in een volgende artikel aan bod.
Als inleiding kijken we nog een keer naar het plaatje van de mondiale maandelijkse oppervlakte temperatuur sinds 1860, volgens de HadCRUT4 dataset (blauwe grafiek):
Figuur 1
Lees verder →
