Fig.1

Om de negatieve gevolgen van de opwarming van de aarde te beperken, heeft IPCC van de VN opgeroepen tot een vermindering van de CO2-uitstoot tot 0 (Net Zero) in 2050 en een tussentijdse vermindering in 2030 van 45% ten opzichte van het niveau van 2010. Het is de bedoeling om zo de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C ten opzichte van het pre-industriële niveau, zoals vastgelegd in het Klimaatakkoord van Parijs uit 2015. Het IPCC beweert ook dat als de netto nul-emissie eenmaal is bereikt in 2050, de opwarming van de aarde voor altijd op 1,5°C zal blijven. Maar is dat ook zo?

Fig.2    Bron: Hagoort 2024

Jacques Hagoort is em. hoogleraar reservoirtechnologie aan de TU Delft en houdt zich al langere tijd bezig met klimaatverandering. Hij ontdekte dat het probleem met het door het IPCC bedachte Net Zero model is dat de onderliggende wetenschap niet klopt. Het IPCC gaat ervan uit dat de opwarming van de aarde in het verleden en in de toekomst lineair afhangt van de cumulatieve CO2-uitstoot (figuur 2). Dit is echter een toevallige relatie die ongeveer waar is in het verleden, toen de uitstoot exponentieel toenam, maar die zeker niet geldig is in de toekomst, wanneer de uitstoot zal afnemen. Bovendien is het lineaire model ook fysisch onrealistisch omdat het de toekomstige natuurlijke opname van CO2 door de biosfeer en de oceanen negeert. Het gevolg zal zijn dat door het volgen van het Net Zero tijdpad de negatieve effecten op welvaart en welzijn wel eens fors zullen zijn.

De afgelopen tijd is het niet verwonderlijk dat vanuit klimaatwetenschappelijke hoek forse kritiek op dat Net Zero model van het IPCC gekomen is. Recent rekende  Roy Spencer (2024) in “Net zero CO2 emissions, A damaging and totally unnecessary goal”  voor dat Net Zero helemaal niet nodig is om onder de 1,5 °C antropogene opwarming te blijven. Het Net Zero model is fout en schadelijk.

Em. professor Hagoort bedacht daarom een alternatief model om de opwarming van de aarde te berekenen. Ditt Hagoort-model berekent de CO2-concentratie in de atmosfeer voor een bepaald CO2-emissieprofiel door aan te nemen dat CO2 exponentieel vervalt met een empirisch gekalibreerde vervaltijd van 55 jaar. Vervolgens wordt deze berekende CO2-concentratie omgerekend naar de opwarming van de aarde door middel van een empirische correlatie die is afgeleid van de waargenomen opwarming van de aarde en de waargenomen CO2-concentraties.

Fig.3      Bron: Hagoort 2024

Figuur 3 illustreert de vervalfunctie voor de uitstoot van een extra hoeveelheid CO2 in de atmosfeer van 1 GtCO2 op het tijdstip nul en een vervalconstante van 0,02 en dus een gemiddelde levensduur van 50 jaar. De helling van de vervalcurve op het tijdstip nul snijdt de horizontale as op 50 jaar, wat gelijk is aan de vervaltijd. Op dit punt is de fractie van de oorspronkelijke eenheidsimpuls die zich nog in de atmosfeer bevindt is 0,37 (=1/e). Op een tijdstip gelijk aan tweemaal de gemiddelde levensduur (100 jaar) is deze fractie gereduceerd tot 0,135. Bij vier keer de gemiddelde levensduur is er minder dan 2% van de oorspronkelijke puls over.

Die exponentiele vervaltijd van ongeveer 50 jaar komt niet uit de lucht vallen. Ferdinand Engelbeen berekende in 2007 al dat een exponentiële vervalfunctie met een vervaltijd van ongeveer 50 jaar fysisch gezien logisch is. De Australische wiskundige Nick Stokes toonde aan dat de waargenomen constante CO2-fractie in de lucht verklaard kan worden door een exponentiële vervalfunctie met een vervaltijd van ongeveer 50 jaar. In 2020 toonden de Nederlandse natuurkundigen Cees le Pair en Ad Huyser aan dat de waargenomen CO2-gegevens zeer goed beschreven kunnen worden door een exponentieel verval met een vervaltijd van 53,5 jaar aan te nemen. De Amerikaanse klimaatwetenschapper Roy Spencer toonde in een paper (2023) aan dat de natuur het teveel aan CO2 in de atmosfeer verwijdert met een snelheid van 2% per jaar, wat overeenkomt met een vervaltijd van 50 jaar.

Fig.4      Bron: Hagoort 2024

De grafieken in figuur 4 geven de resultaten weer van het Hagoort-model. Links de 4 scenario’s, rechts de uitkomsten voor de temperatuur. De huidige totale antropogene emissie van CO2 is ongeveer 40 Gt/jaar. Bij een emissieplafond van 45 Gt/jaar vanaf 2025 en een emissieplafond van 26 Gt/jaar vanaf 2050  benadert de Parijse doelstelling van 1,5 °C.

Conclusie: Hagoort laat op heldere wijze zien dat het door het IPCC gebruikte model volstrekt onbruikbaar is, en levert tegelijk een verbeterd model. De Net Zero doelstelling van het IPCC in 2050 kan de prullenbak in, wat mijns inziens een zegen zou zijn voor de mensheid.

Ik heb ook een paar puntjes van kritiek. Het rapport van Hagoort gaat uit van de veronderstelling (uit de koker van het IPCC) dat de recente opwarming van de aarde uitsluitend het gevolg is van de CO2 emissies door de mens en sluit daarmee andere (natuurlijke) factoren voor die opwarming uit. Dat is raar en fysisch ongeloofwaardig, want waarom zouden natuurlijke factoren, die vóór de menselijke inbreng al miljoenen jaren het aardse klimaat bepalen, er de afgelopen decennia mee opgehouden zijn?

Roy Spencer zegt daarover: “The case for natural climate change I also present an analysis of the Pacific Decadal Oscillation which shows that most climate change might well be the result of….the climate system itself! Because small, chaotic fluctuations in atmospheric and oceanic circulation systems can cause small changes in global average cloudiness, this is all that is necessary to cause climate change. You don’t need the sun, or any other ‘external’ influence (although these are also possible…but for now I’ll let others work on that). It is simply what the climate system does.”.

Bovendien is aan het Net Zero model van het IPCC het doel gekoppeld om de opwarming binnen de 1,5 °C te houden. Zoals vaak aangetoond is die 1,5 °C niet de uitkomst van wetenschappelijke berekeningen maar een politiek target. Klimaateconoom William Nordhaus liet in zijn Nobelrede in 2018 zien dat het ‘economische optimum’ ligt bij 3,5 graden wereldwijde opwarming in 2100. Ambitieuze doelen zoals beneden de 1,5 °C blijven zijn extreem kostbaar om te halen en leveren meer schade op dan ‘winst’. Zie “Onnodige Klimaathaast” van de Clintel organisatie.

Het is logisch dat Hagoort in zijn artikel uitgaat van de uitgangspunten van het IPCC, het gaat hem immers om te laten zien dat hun Net Zero model niet deugt en er een beter alternatief is. Het bestaan van natuurlijke factoren die (naast antropogene) het klimaat beïnvloeden levert de mensheid alleen maar méér tijd op om de koolstofuitstoot naar beneden te brengen en tegelijk ook de aarde leefbaar te houden.

Hagoort: “Very little in this report is new or original. All I have done is to shamelessly borrow ideas and insights from professional and amateur climate scientists, climate policy makers, climate blog writers and climate blog commenters, and put these together in, I hope, a coherent technical/scientific report. The only thing I may perhaps take credit for is the method for calculating the efflux of CO2 from the atmospheric reservoir. But even this ‘thing’ I took straight from the textbooks on reservoir engineering, the engineering discipline I practiced in my professional career before I got interested in climate science and climate policy some 20 years ago.”

Het artikel van Jacques Hagoort is van harte aanbevolen en als pdf op de downloadpagina van deze site te downloaden.

Erratum rapport pag.7 “…global warming will increase by 0,24°C/year.” moet zijn: “…global warming will increase by 0,024°C/year.”