Björn Lomborg is een Deens politicoloog, statisticus en publicist. Hij is adjunct-professor aan de Copenhagen Business School en directeur van het Copenhagen Consensus Center en is beroemd geworden met zijn boek ‘The Skeptical Environmentalist’ in 1998. Lomborg werd door het Financieel Dagblad geïnterviewd vanwege zijn nieuwste boek, getiteld ‘False Alarm, How Climate Change Panic Costs Us Trillions, Hurts the Poor, and Fails to Fix the Planet’.
Hij zet zich af tegen de heersende opinie dat we letterlijk koste wat kost klimaatverandering moeten proberen tegen te gaan en tegen paniekzaaierij over de mogelijk catastrofale gevolgen van klimaatverandering. Hoewel zijn uitgangspunten over CO2 en de menselijke invloed niet helemaal de mijne zijn is hij een expert op het gebied van milieueconomie. Hij is – net zoals Richard Tol- een kei in het maken van kosten-batenanalyses op het gebied van klimaatverandering.
In zijn nieuwste boek zet hij zich af tegen de heersende opinie dat we letterlijk koste wat kost klimaatverandering moeten proberen tegen te gaan, en tegen paniekzaaierij over de mogelijk catastrofale gevolgen van klimaatverandering. De huidige aanpak van klimaatverandering heeft volgens hem geen enkel effect op het terugdringen van CO2 en het beperken van de temperatuurstijging op aarde. Lomborg: “De maatregelen die de Europese Unie neemt, klinken heel goed, maar alles wat de EU doet, heeft geen merkbaar verschil op de temperatuur. De EU geeft tot 2050 bijna €100 miljard per jaar uit aan klimaatbeleid en de netto-impact is dat de temperatuur op aarde nauwelijks meetbaar minder stijgt.” Deze enorme geldverkwisting remt wel de economische ontwikkeling, met name in arme landen. Beter is het om geld te steken in bijvoorbeeld onderzoek op het gebied van energietechnologie.
Hij noemt onder andere kernenergie als mogelijkheid. Zijn optimisme met betrekking tot zonne-energie inclusief backup-systemen deel ik niet, de cijfers spreken anders. Zijn oproep: “Maak zonne-energie met de bijbehorende back-up goedkoper dan fossiel. Dan zou iedereen het kopen.” lijkt een oproep aan overheden om het gebruik ervan flink te subsidiëren maar is het hopelijk niet.
Op de vraag van de journalist of Lomborg niet bezorgd is over mogelijk onvoorziene effecten van klimaatverandering en kantelpunten. Lomborg: “Het einde wordt al heel lang voorspeld, maar al die voorspellingen komen steeds niet uit. Klimaatverandering zal er altijd zijn. We moeten er zeker wat aan doen, maar op een veel slimmere manier…. Er wordt paniek gezaaid over de effecten van zeespiegelstijging bijvoorbeeld. Grote delen van landen die onder water komen te staan en honderden miljoenen mensen op de vlucht. Maar die doembeelden gaan er altijd van uit dat de komende tachtig jaar helemaal niets wordt gedaan om gebieden tegen water te beschermen. Dat is natuurlijk niet zo.” De daadwerkelijke aantallen ‘slachtoffers’ zullen daarom volgens Lomborg een fractie zijn van wat nu soms wordt voorgespiegeld.
De laatste vraag in het interview is actueler dan ooit: hoe komt het dan toch dat apocalyptische vooruitzichten aanslaan in de media en bij mensen? Lomborg: “Het einde der tijden heeft op een rare manier iets opwindends. Het is een soort klimaatporno. Kijk naar de Hollywoodfilms over het einde van de wereld. Een apocalyptisch beeld schetsen geeft je ook de mogelijkheid om heel zwart-wit moralistisch te zijn. Het versimpelt tussen het goede en het kwade. Het laat zien ‘ik ben goed’ en ‘jij bent fout’ ”.
Kortom: geen boek om de klimatologische kant van het verhaal beter te leren begrijpen, maar wel om zicht te krijgen op nut en noodzaak van de enorme geldstromen die een rol spelen in de discussie over klimaatverandering. Een prima verjaarscadeau voor Frans Timmermans en Marc Rutte lijkt me!