Cartoon van Joanne Nova
“Science is not a matter of consensus”
Je hoort het de broeikasalarmisten voortdurend zeggen: er is consensus over de opwarming van de aarde, de meeste wetenschappers zijn het er over eens dat de opwarming een gevolg is van de stijging van het CO2-gehalte van de atmosfeer. Geen discussie meer s.v.p. Al Gore zei in 1992 : “Only an insignificant fraction of scientists deny the global warming crisis. The time for debate is over. The science is settled.” . Een vooruitziende blik? Blijkbaar wel, want in het jaar dat hij dit zei was slechts 17% van de wetenschappers ervan overtuigd dat er sprake was van opwarming. Maar misschien kan men het beter bluf noemen van een extreem gedreven persoon.
In de ogen van menig broeikasadept zijn wetenschappers die sceptisch staan ten opzichte van de broeikastheorie losers, wetenschappers in de marge, of anders wel marionetten van de olie-industrie. Maar dat is natuurlijk niet waar. Bewijs daarvoor zijn onder andere de links naar wetenschappelijk werk die op deze site te vinden zijn.
Al meer dan 750 klimaatkritische peer reviewed publicaties.
Politici mochten rondom “Kopenhagen” in 2009 vele malen op radio en tv vertellen dat 99% (of nog meer) van de wetenschappers de AGW- hypothese onderschrijft. Natuurlijk zijn dat percentages die lijken op de verkiezingsuitslagen in Noord Korea of de voormalige Sowjet Unie, maar de constante herhaling van deze fantastische cijfers zou op den duur zijn heilzame werk wel moeten doen.
Ook wetenschappers deden en doen een duit in het zakje, hoewel zij vaak wat voorzichtiger zijn met cijfers en percentages. Maar ook in de wetenschappelijke wereld wordt vaak een beetje minachtend en lacherig gedaan over kritiek op de AGW-hypothese. Er wordt dan gewezen op het feit dat vrijwel alle wetenschappelijke artikelen de AGW-hypothese ondersteunen en dat de wetenschappelijke neuzen vrijwel allemaal dezefde kant op staan. Kritische lezers weten intussen wel beter. Hoe klimaatwetenschappers werkelijk denken over issues van opwarming is al twee maal onderzocht door D.Bray en H.von Storch van het Institute for Coastal Research in Duitsland. Verderop in deze paragraaf kunt u daar meer over lezen. Conclusie: er is helemaal geen consensus onder klimaatwetenschappers over de grote issues van opwarming.
Die conclusie wordt ondersteund door een artikel van redacteur Andrew van de kritische site Popular Technology. Andrew doet al een jaar goed werk door te turven hoeveel klimaatkritische publicaties er verschenen zijn. En hij doet dat zorgvuldig: alleen zogenaamde peer reviewed publicaties in wetenschappelijke tijdschriften neemt hij op in zijn tellingen. En wat blijkt? De teller staat momenteel al over de 750 publicaties. Aanvullingen, commentaren, correcties, errata, antwoorden en toegevoegde papers zijn niet meegerekend.
Omdat de lijst zo erg lang is kunt u hem als Worddocument downloaden. Veel publicaties zijn gelinkt naar het originele artikel in PDF formaat. Goed voor vele uren leesplezier!
Protest in de USA
In de USA is een petitie aan de regering aangeboden, die ondertekend is door meer dan 31.000 wetenschappers. Zij vragen de regering om terughoudendheid te betrachten met het omarmen van de broeikastheorie en af te zien van het ratificeren van het Verdrag van Kyoto.
Indrukwekkend is het “U. S. Senate Minority Report: More Than 700 International Scientists Dissent Over Man-Made Global Warming Claims Scientists Continue to Debunk “Consensus” in 2008 & 2009” . In dit rapport geven ruim 700 wetenschappers, waaronder gerenommeerde klimatologen, hun onverbloemde kritiek op het laatste rapport van het IPCC. Hier zijn wat uitspraken van bekende ondertekenaars (ook vanuit het IPCC zelf)”:
“I am a skeptic…Global warming has become a new religion.” – Nobel Prize Winner for Physics, Ivar Giaever.
“Warming fears are the “worst scientific scandal in the history…When people come to know what the truth is, they will feel deceived by science and scientists.” – UN IPCC Japanese Scientist Dr. Kiminori Itoh, an award-winning PhD environmental physical chemist.
“Anyone who claims that the debate is over and the conclusions are firm has a fundamentally unscientific approach to one of the most momentous issues of our time.” – Solar physicist Dr. Pal Brekke, senior advisor to the Norwegian Space Centre in Oslo. Brekke has published more than 40 peer-reviewed scientific articles on the sun and solar interaction with the Earth.
“It is a blatant lie put forth in the media that makes it seem there is only a fringe of scientists who don’t buy into anthropogenic global warming.” – U.S Government Atmospheric Scientist Stanley B. Goldenberg of the Hurricane Research Division of NOAA.
“Gore prompted me to start delving into the science again and I quickly found myself solidly in the skeptic camp…Climate models can at best be useful for explaining climate changes after the fact.” – Meteorologist Hajo Smit of Holland, who reversed his belief in man-made warming to become a skeptic, is a former member of the Dutch UN IPCC committee.
“The quantity of CO2 we produce is insignificant in terms of the natural circulation between air, water and soil… I am doing a detailed assessment of the UN IPCC reports and the Summaries for Policy Makers, identifying the way in which the Summaries have distorted the science.” – South Afican Nuclear Physicist and Chemical Engineer Dr. Philip Lloyd, a UN IPCC co-coordinating lead author who has authored over 150 refereed publications.
“CO2 emissions make absolutely no difference one way or another….Every scientist knows this, but it doesn’t pay to say so…Global warming, as a political vehicle, keeps Europeans in the driver’s seat and developing nations walking barefoot.” – Dr. Takeda Kunihiko, vice-chancellor of the Institute of Science and Technology Research at Chubu University in Japan.
“Earth has cooled since 1998 in defiance of the predictions by the UN-IPCC….The global temperature for 2007 was the coldest in a decade and the coldest of the millennium…which is why ‘global warming’ is now called ‘climate change.’” – Climatologist Dr. Richard Keen of the Department of Atmospheric and Oceanic Sciences at the University of Colorado.
De meer dan 700 dissidente wetenschappers overtreffen getalsmatig zeer ruim (13x) hun collega’s die meewerkten aan het IPCC Summary for Policymakers uit 2007. Maar het gaat natuurlijk om de argumenten. Klik daarvoor op de link en lees het volledige rapport!
Open brief aan Ban Ki-Moon
In december 2007 stuurde een grote groep wetenschappers een open brief aan Ban Ki-Moon van de V.N. Lees hier .
Onderzoek onder klimaatwetenschappers
Interessant is ook het lopende onderzoek van D.Bray en H.von Storch van het Institute for Coastal Research in Duitsland (D.Bray & H. von Storch, The Perspectives of Climate Scientists on Global Climate Change, 2007, Geesthacht) . Zij hebben zowel in 1996 als in 2003 een grote groep klimaatwetenschappers geinterviewd over allerlei aspecten van de klimaatwetenschap. De uitkomsten zijn veelzeggend, maar een dng is duidelijk: er kan zeker niet gesproken worden over consensus.
In het propagandacircus van het IPCC, maar ook van ons eigen KNMI, spelen klimaatmodellen een belangrijke rol. Met name de catastrofale voorspellingen voor de klmatologische situatie op onze aardbol de komende decennia maken bij de massa veel indruk. Maar hoe denken de wetenschappers zelf over de betrouwbaarheid van de klimaatmodellen? Er is blijkbaar niet zoveel vertrouwen onder de wetenschappers als het gaat over hydrodynamische aspecten:
En over de rol van waterdamp in de klimaatmodellen loopt ook niet iedereen warm:
Wolken zijn echt de ‘pain in the ass’ voor klimaatwetenschappers:
:
En wat dacht u van convectie?
En dan nu de belangrijkste stelling: Het huidige peil van wetenschappelijke kennis is voldoende goed ontwikkeld om redelijk betrouwbaar de effecten van briekasgassen in te schatten. Nog steeds een behoorlijk % twijfelaars, maar een overtuigende meerderheid is positief:
Het laatste plaatje. De stelling is: klimaatmodellen kunnen nauwkeurig toekomstige klimaatomstandigheden voorspellen. Merkwaardig is dat er nu weer een hoop twijfel is:
Protest in DuitslandMaar niet alleen in de USA komen wetenschappers in opstand tegen het eenrichtingverkeer in wetenschappelijk en politiek denken. Op 26 juli 2009 schreven 67 vooraanstaande wetenschappers uit Duitsland een open (brand-)brief aan Bondskanselier Angela Merkel. Onder de ondertekenaars diverse wetenschappers die betrokken zijn (geweest) bij het IPCC. Niet alleen hekelen de ondertekenaars de houding van politici in deze zaak, maar ook die van de Duitse pers:
“Het is te betreuren hoe onze media zich hebben ontwikkeld. Tijdens vroegere dictatoriale periodes werd de media voorgeschreven waarover men beter niet kon schrijven. Tegenwoordig weten de media dat zonder instructies te krijgen.”
Overigens heeft niet alleen de Duitse pers last van deze zelfcensuur, ook de Nederlandse pers geeft weinig ruimte aan andere (wetenschappelijke) geluiden dan die van het IPCC, politici en milieuorganisaties.
Lees de gehele open brief in Duits of Engels, de inhoudelijke bijlage en de lijst met ondertekenaars.
Conclusie: er is helemaal geen sprake van consensus onder klimaatwetenschappers over de opwarming van de aarde, en over de (voorspellende) waarde van klimaatmodellen wordt heel verschillend gedacht. Er is maar één consensus, en dat is de consensus onder klimaatalarmisten dat er onder klimaatwetenschappers consensus is.
Modelleren in de klimatologie
Op 12-5—2011 besteedde ik hier aandacht aan de laatste bijdrage van Noor van Andel, getiteld “Analyse van een fysicus: waar gaan de klimaatmodellen de mist in? ”. Daarin legde hij uit waar de klimaatmodellering zwakten vertoont. Van Andel was in zijn laatste bijdrage duidelijk: het is bijzonder lastig, zo niet onmogelijk om een chaotisch systeem als het klimaat in een model te vangen.
Dat was overigens niet alleen de particuliere mening van van Andel: ook steeds meer wetenschappers die tot voor kort het IPCC en de door deze organisatie gehanteerde modellen als de Heilige Graal beschouwden keren op hun schreden terug en moeten erkennen dat modelleren nog in de kinderschoenen staat.
Een mooi voorbeeld van een wetenschapper die er wat dit betreft al vroeg bij was, is Henk Tennekes, voormalig wetenschappelijk directeur van het KNMI. Men fluistert dat zijn ‘afwijkende’ stellingname mede oorzaak geweest is van zijn vervroegd afzwaaien. In een recente bijdrage van Tennekes over klimaatmodellering, “A Skeptical View of Climate Models”, schrijft hij: “…… those that advocate the idea that the response of the real climate to radiative forcing is adequately represented in climate models have an obligation to prove that they have not overlooked a single nonlinear, possibly chaotic feedback mechanism that Nature itself employs. Popper would have been sympathetic. He repeatedly warns about the dangers of “infinite regress.” As a staunch defender of the Lorenz paradigm, I add that the task of finding all nonlinear feedback mechanisms in the microstructure of the radiation balance probably is at least as daunting as the task of finding the proverbial needle in the haystack. The blind adherence to the harebrained idea that climate models can generate “realistic” simulations of climate is the principal reason why I remain a climate skeptic. From my background in turbulence I look forward with grim anticipation to the day that climate models will run with a horizontal resolution of less than a kilometer. The horrible predictability problems of turbulent flows then will descend on climate science with a vengeance.”
Reeds eerder schreef ik over de veranderingen in inzicht die onlangs zich openbaarden bij de leden van The Royal Society in Groot Brittannië. Zie “De Feiten” en dan “Klimaatveranderingen”. Ook dit eerbiedwaardige gezelschap van wetenschappers heeft zijn inzichten op het gebied van klimaatverandering bijgesteld. Over modelleren in de klimatologie schrijft de Society:
“As noted above, projections of climate change are sensitive to the details of the representation of clouds in models. Particles originating from both human activities and natural sources have the potential to strongly influence the properties of clouds, with consequences for estimates of climate forcing. Current scientific understanding of this effect is poor….Additional mechanisms that influence climate sensitivity have been identified, including the response of the carbon cycle to climate change, for example the loss of organic carbon currently stored in soils. The net effect of changes in the carbon cycle in all current models is to increase warming, by an amount that varies considerably from model to model because of uncertainties in how to represent the relevant processes. The future strength of the uptake of CO2 by the land and is very poorly understood, particularly because of gaps in our understanding of the response of biological processes to changes in both CO2 concentrations and climate.”
“The ability of the current generation of models to simulate some aspects of regional climate change is limited, judging from the spread of results from different models; there is little confidence in specific projections of future regional climate change, except at continental scales… The underlying uncertainties in climate science and the inability to predict precisely the size of future natural climate forcing mechanisms mean that projections must be made which take into account the range of uncertainties across these different areas.”
Interessant is om te weten hoe deze kwestie in de gemeenschap van klimatologen ligt. Zoals bekend houden de Duitse wetenschappers Bray en von Storch elke paar jaar een inventarisatie onder vakbroeders om na te gaan hoe de meningen in klimatologenland zijn verdeeld. Over de eerste 2 surveys heb ik al eens geschreven: zie “De Dogma’s” en dan “Er is consensus”. In 2010 hebben Bray en von Storch het kunstje nogmaals herhaald in de publicatie “A Survey of the Perspectives of Climate Scientists Concerning Climate Science and Climate Change”. De onderzoekers hebben 2059 wetenschappers aangeschreven die zich beroepsmatig bezighouden met het klimaat. Hoe die selectie tot stand kwam is in de publicatie te lezen. In totaal hebben 373 wetenschappers meegedaan aan het onderzoek, ruim 18% van de aangeschrevenen. Hieronder vindt u de resultaten van het onderzoek over het item modelleren in de klimatologie.
Hoe goed kunnen klimaatmodellen omgaan met hydrodynamica:
Hoe goed kunnen klimaatmodellen omgaan met straling:
Hoe goed kunnen klimaatmodellen omgaan met waterdamp:
Hoe goed kunnen klimaatmodellen omgaan met invloed van wolken:
Hoe goed kunnen klimaatmodellen omgaan met neerslag:
Hoe goed kunnen klimaatmodellen omgaan met atmosferische convectie:
En over oceaanmodellen:
Hoe goed kunnen oceaanmodellen omgaan met hydrodynamica:
Hoe goed kunnen oceaanmodellen omgaan met warmtetransport in oceanen:
Hoe goed kunnen oceaanmodellen omgaan met oceanische convectie:
Tot zover is het duidelijk: de meningen over de betrouwbaarheid van klimaatmodellen zijn over het algemeen netjes Gaussiaans verdeeld. Op merkelijk is dan de volgende grafiek, die specifiek over de betrouwbaarheid van voorspelling gaat m.b.t. broeikasgassen.
De huidige staat van de wetenschap is voldoende hoog om betrouwbare voorspellingen te doen over broeikasgassen uit antropogene bronnen:
Opmerkelijk, omdat de grote onzekerheden die in de voorafgaande items getoond werden, allemaal op een of andere manier ‘verknoopt’ zijn met de invloed van broeikasgassen op het klimaat. Immers, als men weinig vertrouwen heeft in de kennis over de effecten van waterdamp, wolken of neerslag, hoe kan men dan wel vertrouwen hebben in de kennis over de invloed van broeikasgassen? Men kan dan toch immers met weinig zekerheid spreken over de mogelijke feedbacks van genoemde items?
Bij deze vraag lijken méér mensen overtuigd van de betrouwbaarheid over het broeikaseffect dan over de andere items. Alleen bij de vraag over straling wordt eenzelfde uitslag getoond. Hoe is dit te verklaren? Is de vraag naar de effecten van broeikasgassen te direct, te sterk gekoppeld aan het vaak felle debat dat over deze kwestie gevoerd wordt? Gelukkig wordt de zaak weer rechtgetrokken door de laatste vraag:
De huidige staat van de wetenschap is voldoende hoog om betrouwbare voorspellingen te doen over de temperatuur voor de komende 50 jaar:
Conclusie: de enige consensus die er is over de betrouwbaarheid van klimaatmodellen is dat er geen consensus is. Maar let op mijn woorden: dat zal veel alarmisten en politici er niet van weerhouden te beweren dat ‘het overgrote deel van de klimaatwetenschappers’ het met elkaar eens is: de aarde is gevaarlijk aan het opwarmen , en dat komt door de mens.
In 2007 is in Duitsland een online onderzoek gepubliceerd,
dat gehouden is onder 239 hoogleraren die als klimaatonderzoeker in Duitsland actief zijn. Daarvan hebben 133 gereageerd, een deelnemingspercentage van 56%. Dit zijn de resultaten:
Ook hier weer: geen consensus, geen ‘ 97% van alle wetenschappers is het eens over de antropogene opwarming van de aarde’.
De Volkskrant publiceert kritisch artikel van Richard Lindzen e.a..
Blij verrast was ik toen ik onlangs de Volkskrant opende en een vertaling aantrof van een artikel dat op 27 januari 2012 is gepubliceerd in de Wall Street Journal.
Het artikel is door 16 mensen ondertekend, waaronder prominente klimaatonderzoekers zoals Richard Lindzen van het MIT. Via bovenstaande link kunt u het origineel lezen, anders moet u het doen met de vertaling.
Een bijgaande video met een interview met prof. William Happer, een van de ondertekenaars vindt u hier.Het artikel is helder en laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Petje af voor de Volkskrant die zo nu en dan geen rekening houdt met de gevoeligheden van haar wetenschapppelijke redactie en soms ook een kritisch geluid uit klimatologenland durft te publiceren.
Direct na deze publicatie een reactie van 2 wetenschapsjournalisten van de Volkskrant, nota bene op de opiniepagina. U vindt deze reactie hier. Over die reactie wil ik graag wat kwijt.
Van Calmthout en Keulemans stellen dat klimaatsceptici vergeten dat de meeste aanwijzingen één kant op wijzen, namelijk opwarming door toename van CO2 als gevolg van menselijke uitstoot. Afgezien van het feit dat je met kwalificaties als ‘de meeste aanwijzingen’ je gelijk in de wetenschap niet kunt halen is het ook inhoudelijk onjuist. Er zijn de afgelopen jaren namelijk steeds meer aanwijzingen dat het klimaatsysteem veel complexer is dan tot nu toe aangenomen werd waardoor allerlei voorspellingen niet blijken uit te komen. Dat de globale temperatuur al minstens 15 jaar niet meer stijgt terwijl het CO2-gehalte toeneemt is er slechts een van.‘Daar waren ze weer, de klimaatsceptici’. Dat is de openingszin van de reactie van Martijn van Calmthout en Maarten Keulemans op het artikel van Lindzen e.a. dat vergaande acties tegen opwarming onnodig zijn. Ze schieten in hun reactie in een bekende reflex: links ziet de gevaren van antropogene opwarming, rechts wil er niets van weten. Dat blijkt onder meer uit hun constatering dat een deel van de ondertekenaars ‘duidelijke banden met de industrie’ heeft. Je kunt je afvragen of een dergelijke kwalificatie van belang is bij de beoordeling van de argumenten die door de 16 ondertekenaars naar voren zijn gebracht.
Het grote manco van veel klimaatalarmistische doemscenario’s is dat ze gebaseerd zijn op modellen. Het voortdurend presenteren van de uitkomsten van die modellen als ‘feiten’ heeft er voor gezorgd dat het grote publiek niet anders weet dan dat we aan de vooravond staan van een Armageddon. Steeds vaker wijst onderzoek echter uit dat de werkelijkheid weerbarstiger is en dat er tot nu toe helemaal geen grootschalige natuurrampen zijn ontstaan als gevolg van verhoogd CO2. De temperatuur stijgt al 15 jaar niet meer, het aantal tropische stormen is niet groter geworden, windsnelheden in alle werelddelen zijn zelfs afgenomen, gletsjers blijken veel minder snel af te smelten dan vermeld , het zeeniveau stijgt niet harder dan 50 jaar geleden, enzovoorts. Hierdoor vallen klimaatalarmisten in hun eigen wapen: het grote publiek keert zich massaal van de overdreven alarmistische scenario’s af.
Het merkwaardige van het artikel is dat het aan de ene kant opvallend neutraal de grote onzekerheden beschrijft in de klimatologie, terwijl anderzijds gepleit wordt voor het nemen van verregaande maatregelen op basis van diezelfde grote onzekerheden. Van Calmthout en Keulemans hebben gelijk als ze stellen dat de klimaatdiscussie veel meer is dan een strijd om het wetenschappelijke gelijk. De titel, ‘Klimaatdiscussie is botsing van ideologieën’, geeft echter helaas ook de toon van het artikel weer. Een gemiste kans van beiden om een meer inhoudelijk commentaar te geven. Met de constatering dat een deel van de ondertekenaars ‘duidelijke banden met de industrie’ heeft maken ze misschien goede sier bij diegenen die nog de links-rechtsmaatlaat gebruiken om onderscheid te maken tussen goed en kwaad, met wetenschapsjournalistiek heeft het echter weinig te maken.
Een ingezonden-briefschrijver in de Volkskrant van vandaag meende dat de stilstand van de globale temperatuur het gevolg was van een statistische truc door het super El Ninojaar 1998 als ‘ijkpunt’ te nemen, wat dat ook mag betekenen. Dat de stilstand ook zonder cherry-picking aangetoond kan worden heb ik al diverse malen hier laten zien. Vervolgens bezondigt hij zichzelf aan statistische valsemunterij door de afgelopen 2 decennia met elkaar te vergelijken. Hij eindigt zijn brief met een verzoek aan de krant om niet alle onzin te publiceren. Als de krant dat zou doen was zijn eigen brief meteen in de prullenbak verdwenen. Maar dergelijke onwetendheid kun je leken in klimaatland niet kwalijk nemen.
Kwalijker is het als in dezelfde brievenrubriek ook een professor van de VU in de fout gaat, J. van Huissteden. De prof meent in het Amerikaanse artikel gelezen te hebben dat er geen sprake is van‘opwarming in de laatste decennia’. Dat stond er natuurlijk niet. Er stond: “Perhaps the most inconvenient fact is the lack of global warming for well over 10 years now.” Ik heb onlangs laten zien dat het al 15 jaar lang niet warmer meer wordt, en dat werd bevestigd door Met Office in de UK.
Vervolgens koppelt van Huissteden met gemak de Elfstedentocht aan de globale temperatuurstijging die ‘de laatste jaren wat minder snel lijkt te gaan’. De rest van zijn brief is sterk politiek gekleurd en opgehangen aan de presidentiële voorverkiezingen in de USA. Het is duidelijk: voor een gedegen studie klimatologie moet je niet bij de VU zijn.