Wir schaffen das nicht

Bron:  Frankfurter Allgemeine Zeitung

De titel van dit bericht lijkt te wijzen naar het fiasco van het binnenhalen van een grote stroom migranten een paar jaar geleden. In dit geval gaat het echter om een ander typische Duits megaproject, namelijk de Energiewende. Afgelopen woensdag 31 juli stond op de voorpagina van de gerespecteerde Franfurter Allgemeine een artikel over die Energiewende, waarvan de strekking in het kort neerkwam op de constatering dat de Energiewende volledig uit hand  aan het lopen is.  Het artikel begint zo:

“Geschichte und Erfolg der deutschen Umweltbewegung sind fest mit der Apokalypse verbunden: „Waldsterben“, „Atomtod“. So erklärt sich schon aus dem Anspruch der Klimaaktivistin Greta Thunberg, die Erwachsenen in Angst und Panik zu versetzen, warum „Fridays for Future“ vermutlich nirgends auf so große Resonanz stößt wie in Deutschland. Angst und Panik sind allerdings nie gute Ratgeber, auch nicht, wenn es um die hochkomplexe Energie- und Klimapolitik geht. Der prominenteste Beleg dafür ist ausgerechnet der bisher größte Triumph der deutschen Umweltbewegung: der Atomausstieg.”

De rest van het artikel zit achter een betaalmuur, maar ik heb woensdag een papieren krant in Duitsland gekocht. De ‘highlights’:

Begin 2000 besloot een rood-groene Bondsregering de kerncentrales op termijn te sluiten. Na de Tsunami die de kerncentrale in Fukushima overspoelde besloot de regering van Angela Merkel om in 2022 de laatste kerncentrale te sluiten. Om toch een stabiele elektriciteitslevering te waarborgen is in Duitsland de elektriciteitsopwekking met behulp van meer steenkool opgeschaald. Let op: dat is naast de opwekking door eigen bruinkool. Vanuit het standpunt van CO2-reductie bezien had dat natuurlijk nooit mogen gebeuren. Immers: kernenergie is CO2-vrij.

Die steenkoolcapaciteit moet echter over enkele jaren gedeeltelijk als stroomleverancier verdwijnen. Men denkt het gat dat dan ontstaat tijdelijk te kunnen dichten  met import van steenkoolstroom uit Polen en kernenergiestroom uit Frankrijk (sic). Op langere termijn moet de gehele elektriciteitsopwekking gebeuren met duurzame bronnen.

Verder zijn er grote problemen met de uitbreiding van het netwerk, nodig vanwege de vele windmolens en zonnepanelen waar Duitsland de afgelopen jaren mee volgebouwd is. Het Bundesrechnungshof, de Duitse federale rekenkamer, sprak in juli j.l. over “ein zunehmendes Risiko für die Versorgungssicherheit ”.

De Frankfurter Allgemeine constateert nu dat de Energiewende een ‘sich selbst diskreditierendes System’ is. Toen de toenmalige Groene milieuminister 15 jaar geleden  de Energiewende in wetten vastlegde beloofde hij dat dat per huishouden niet meer dan de prijs van een ijsje per maand extra zou gaan kosten. De krant constateert dat het anders is gelopen en de stroomprijs nu in Duitsland de hoogste van Europa is. Het is een sociaal probleem geworden dat vooral de lagere inkomens hard raakt.

Bovendien is er sinds het begin van het energieproject nauwelijks sprake van een reductie van de uitstoot van CO2. De oplossing? De krant schrijft: “Mehr Marktwirtschaft wagen – so muss deshalb das Motto für die dringend notwendige Generalrevision, für die Rettung der Energiewende lauten.” Men spreekt dus van de redding van de Energiewende, het project is op sterven na dood. Voorlopig rommelt men echter voort. De moderne relatief schone nieuwe kolencentrale in Datteln  gaat niet open door politiek geëmmer. Gevolg is dat oude kolencentrales voorlopig blijven draaien en belastinggeld wegvloeit naar symboolpolitieke projecten.

We zouden in Nederland hier wat van kunnen leren, voorkomen is immers beter dan genezen. Maar wij hebben onze eigen blinde  vlekken, zoals de rariteit dat we van het gas af moeten. In Duitsland krijgen huishoudens die gas gaan gebruiken subsidie.