Drijft er nog ijs op de Noordpool?

Bron: pixabay

Zo nu en dan kijk ik even naar de cijfers over het drijfijs op de Noordpool. Net zoals de zeespiegelhoogte is het minimum oppervlak drijfijs in september op de Noordpool een belangrijke indicator voor de opwarming van de aarde.  Het zijn beide als het ware  de koortsthermometers van de ‘opwarmende’ aarde.

Beide indicatoren worden graag gebruikt om te laten zien dat het met de aarde de verkeerde kant op gaat. Over de zeespiegel heb ik recent in het bericht “De zee stijgt maar bij ons niet zo hard het een en ander geschreven.  Het bleek dat In de boeimeetreeksen die langer zijn dan 100 jaar geen enkele versnelling meetbaar is. Voor alle 1269 boeistations in de wereld is de gemiddelde relatieve zeespiegelstijging vanaf 1807 tot 2016  ruim 1,65 mm/jaar. Wel laten de satellietmetingen, die in 1993 aanvangen, een twee maal zo hoge stijging zien van ruim 3 mm/jaar. Die satellietmetingen zijn overigens niet onomstreden.

Regelmatig wordt door alarmisten de truc uitgehaald om te stellen dat tot 1993 de snelheid ongeveer 1,7 mm/per jaar was, en vanaf 1993 3,4 mm/jaar. Ze plakken dan de boeidata in 1993 vast aan de satellietdata. Daarmee wordt dan een flinke versnelling gesuggereerd die er niet is. Zo zag ik onlangs een verslag van een recente lezing van prof.dr.ir. Wim de Vries (WU)  voor studenten GGiN, getiteld “Klimaat verandert onmiskenbaar”. Nu is die titel juist, al 4,6 miljard jaren lang, maar de argumenten die de Vries gebruikte deugen voor een deel niet. Zo haalde hij ook dat trucje uit met de zeespiegelversnelling in 1993. En hij waarschuwde voor steeds meer orkanen en stormen,  terwijl we geen toename meten. Ook het IPCC geeft dat toe. Ik googelde hem om te zien waarin hij professor is en zag dat dat stikstof is. Die hebben we momenteel heel hard nodig geloof ik (of niet), een reden temeer om te zeggen: schoenmaker, blijf bij je leest.

Bron: NSIDC

Nu het drijfijs op de Noordpool. Bovenstaande grafiek geeft de gang van de ‘sea ice extend’ weer tot begin januari 2020. Het minimum in september 2019 was aan de lage kant ( 4,1 x 10^6 km2), maar de groei van de afgelopen maanden heeft dat weer teniet gedaan. Het ijsoppervlak ligt momenteel boven dat van de afgelopen jaren.

In de grafiek hieronder is vanaf 1979 de minimum ice extend weergegeven, met LOESS smoothing. De daling sinds 1979 is duidelijk, maar wat interessant is, is dat vanaf 2013 er geen sprake meer is van een verdere daling. Dat is opmerkelijk omdat je voortdurend om je heen hoort dat het drijfijs op de Noordpool in rap tempo bezig is te verdwijnen. Eén zwaluw maakt nog geen zomer luidt het spreekwoord, en zeven jaren zonder verdere afname van het ijsoppervlak zegt niets over het verdere verloop, maar opmerkelijk is het wel.  Jammer genoeg houden veel journalisten zich niet bezig met cijfers (cijfers zijn moeilijk) maar wel met het oneindig herhalen van alarmistische klimaatmantra’s. Zelfs sommige professoren hebben daar een handje van, helaas.