Glasgow mislukt, Tuvalu kopje onder

Fig.1    Bron: Volkskrant

Het is op een teleurstelling uitgelopen, die klimaattop in Glasgow. Nou ja, niet voor iedereen denk ik, maar zeker wel voor de (niet-gekozen) leiders van de EU. Journalist Marc Peeperkorn maakte er voor de Volkskrant weer een mooi verhaal van, en ook de afsluiter was interessant:

De teleurstelling over de klimaattop in Glasgow klonk zwaar door bij landen die nu al zwaar door klimaatverandering worden getroffen. ‘We zinken, letterlijk’, zei de onderhandelaar van eilandstaat Tuvalu. “

Dat laatste klonk me bekend in de oren. In het verleden had ik al eens eerder geschreven over Tuvalu, zie hier en hier. Tuvalu bestaat uit een aantal koraaleilanden, sommige in de vorm van een atol. Koraaleilanden steken vanwege hun ontstaan slechts enkele meters boven het wateroppervlak uit. De eilanden liggen zo’n 3000 km ten NO van Australië. De regering van het eilandenstaatje roept al jaren dat het ten ondergaat in de  golven.

De afgelopen jaren zijn er diverse wetenschappelijke onderzoeken gedaan en is dat ‘onder water verdwijnen’ van Tuvalu naar het rijk der fabelen verwezen. In 2010 publiceerden Webb en Kench over dit onderwerp. Conclusie: 86% van de eilanden had nergens last van. In een artikel in Science van 1 augustus 2014 van Christopher Pala trekt hij nog eens recente publicaties na over de stijgende zeespiegel en het naderende einde van atollen. Conclusie: er is geen enkele aanwijzing dat atollen en andere lage eilanden de zeespiegelstijging niet kunnen bijhouden. De groei van koraalriffen in combinatie met sedimentatieprocessen zorgen er voor dat deze eilanden op hoogte blijven en de zeespiegelstijging makkelijk bij kunnen houden.

Fig.2    Bron: Kench et al

In een recente publicatie van Kench et al (2018)  worden de resultaten bekend van hun onderzoek naar de invloed van de zeespiegelstijging op de eilanden van Tuvalu tussen 1971 en 2014. Dat is gebeurd aan de hand van recente satellietopnames. In de grafiek hierboven is het resultaat te zien voor de 9 grootste eilanden. De sedimentatie (aanwas) is op 8 van de 9 eilanden groter dan de erosie (afbraak). Voor alle 101 eilanden is er sprake van een netto aanwas van 2,9%. 74% van alle eilanden toonde een toename van het oppervlak, 27% een afname.

Hieronder staan satellietopnames van de veranderingen van de kustlijn vanaf 1971op enkele eilanden.

Fig.3    Bron: Kench et al

De onderzoekers verwachten voor de komende decennia weliswaar voortgaande erosie van de kleinste zandeilanden (< 1 ha), die onbewoond zijn, maar een voortzetting van de groei van de meeste van de grotere eilanden en stabiliteit op de platvorm koraalrif-eilanden. Die laatste twee zijn de eilanden met het overgrote deel van de bewoning.

Conclusie: voor de komende eeuw is de bewoonbaarheid van de eilandengroep gewaarborgd. Wat wil de onderhandelaar van Tuvalu in Glasgow dan? Het antwoord is simpel: geld. Waarom laat Marc Peeperkorn toe dat de onderhandelaar van Tuvalu zijn onzin ongecorrigeerd in de Volkskrant kwijt kan? Het is in ieder geval een sappige afsluiting van zijn artikel, maar waarschijnlijk kent Marc die publicaties gewoon niet.