Categoriearchief: klimaatverandering

Prof. Lindzen en de propagandamachine van de klimaathysterie

Richard Lindzen, em. hoogleraar meteorologie aan het MIT, gaf in 2009 een lezing over de hysterie achter ‘global warming’ en ‘climate change’. Hij fileert ragfijn het fenomeen, toont aan dat het alle kenmerken heeft van klassieke propaganda en politieke manipulatie. Nog steeds en eigenlijk meer dan ooit een verhaal dat er toe doet. De kongsi van belanghebbenden die ons de apocalyps van klimaatverandering door de strot duwt is sterker verenigd dan ooit tevoren. Politici, milieuclubs, windmolenbouwers, wereldverbeteraars en anderen strijden zij aan zij om de boodschap duidelijk te maken: het is vijf over 12, we gaan er aan! Maar in Parijs kunnen we de klok nog terug zetten! Niet voor luie kijkertjes, en helaas niet ondertiteld.

https://youtu.be/-sHg3ZztDAw

Wat is de menselijke bijdrage aan Global Warming?

Weer een opzienbarende bijdrage van Jan Ruis in zijn speurtocht naar de feiten achter global warming. Neem even de tijd, want makkelijk is het niet. Maar de conclusies zijn bijzonder!

In het eerste artikel in deze serie werd multipele regressie toegepast van de mondiale oppervlaktetemperatuur van 1860-2014 op de AMO , ENSO en een antropogene forcering. De antropogene forcering werd verondersteld òf lineair te zijn òf logaritmisch. Het beste resultaat werd gevonden met een lineaire trend van 0,051°C/decade. De regressiecoëfficiënt voor de logaritmische forcering is 2,55*ln(CO2), waarin ln(CO2) de natuurlijke logaritme van de atmosferische CO2-concentratie. We noemen het eerste model, 0,051°C/decade, het lineaire model en het tweede model, 2,55*ln(CO2), het logaritmische model. De antropogene component vertegenwoordigt het totaal aan stralingsforceringen door broeikasgassen en aërosolen. Klimaatmodellen van het IPCC rekenen met logaritmische stralingsforcering. Voor de duidelijkheid zijn hier het lineaire en het logaritmische model grafisch naast elkaar gezet:

Guido van der Werf , die een artikel publiceerde over de resultaten van multipele regressie met 5 factoren, gebruikte een vertraging van 6 maanden voor de AMO en de ENSO. Daar zijn goede argumenten voor. Hieronder zijn de nieuwe resultaten, met vertraging van AMO en ENSO, voor de mondiale temperatuur met het lineaire model en daaronder met het logaritmische model: Lees verder →

Klimaat doemscenario’s als religie

Martin Sommer was op een klimaatbijeenkomst waar o.a. Sylvia Borren (directeur Greenpeace) sprak. Hij schrijft in VK van 17-10–2015: “De geesten worden opgewarmd. Over een maand is de grote klimaatconferentie in Parijs en dan moet het gebeuren…… Ik ben geen klimaatscepticus. Wel ben ik apocalypsontkenner. Wat mij niet bevalt is de religieuze en antimoderne orgeltoon als het klimaat ter sprake komt. We gaan er weliswaar over 10 jaar aan, maar kernenergie – nul ton CO2 – blijft taboe. We moeten anders gaan leven, het moet minder en het is de schuld van de welvarende wereld. Dat is de theorie van schuld en boete. Sylvia Borren studeerde geen milieu maar ‘religion’ , las ik op haar cv. En laten we domineesdochter Merkel niet vergeten, van de welkomstcultuur én van de Energiewende. Intussen produceert Duitsland met zijn windmolens nog geen gram CO2 minder, omdat de bruinkoolstook vrolijk verder gaat. ” Lees verder →

De temperatuur, het zeeijs op de Noordpool en de arctische amplificatie

In het bericht van 4 oktober 2015 werden aanwijzingen gevonden dat de klimaatgevoeligheid voor CO2 veel geringer is dan in klimaatmodellen wordt gehanteerd. Het blijkt dat met name de AMO, de Atlantische Multidecadale Oscillatie, van grote invloed is op de wereldtemperatuur. Die schommelingen in de watertemperatuur van de Atlantische Oceaan hebben zelfs een grotere invloed op de mondiale temperatuur dan CO2, zo bleek uit de multipele regressie analyse in het bovenstaand bericht.

Er zijn meer aanwijzingen dat de klimaatgevoeligheid erg gering moet zijn, en die komen uit het noordpoolgebied. Lees verder →

Hoe zit dat met dat CO2 en opwarming?

Sinds 1850 is de gemiddelde temperatuur op aarde met ongeveer 0,8 °C gestegen. Dat is niet schokkend veel lijkt me. Maar vanaf het moment dat er een verband werd gelegd tussen die opwarming en de stijging van het atmosferisch CO2 zoals we dat sinds 1958 meten is het hek van de dam. ‘Klimaatverandering’ is hot, very hot. Tijd dus om eens ‘cool’ naar de cijfers te gaan kijken.

Momenteel wordt breed gedragen dat de recente opwarming van het aardse klimaat vooral het gevolg is van het stijgend CO2-gehalte van de atmosfeer. En dat is weer vooral het gevolg van menselijke activiteiten. Dat brede draagvlak voor deze hypothese is het gevolg van een statement van het IPCC:

Bron: IPCC, Climate Change 2014 Synthesis Report, Summary for Policymakers

Hoe het IPCC er bij komt om te beweren dat de stijging van broeikasgassen vanwege menselijke activiteiten “…. extremely likely to have been the dominant cause of the observed warming since the mid-20th century” blijft vooralsnog onduidelijk. Boze tongen beweren Lees verder →

De ijsmuts

Even een kort luchtig tussendoortje, om wat verkoeling te brengen in het klimaatdebat.

Op een geologische tijdschaal bezien bevindt het aardse klimaat zich in een warme fase (hot house) of koude fase (ice house). We vinden ons de afgelopen paar miljoen jaar in een ice house fase. De huidige gemiddelde temperatuur op aarde van 15 °C past daar in. Binnen die ice house fase schommelt de temperatuur toch nog behoorlijk: ijstijden oftewel glacialen , en warmere tussenijstijden, de interglacialen. We zitten al 10.000 jaar in zo’n warmer interglaciaal. Maar…interglacialen duren gemiddeld zo’n 10.000 jaar. Daarna valt onherroepelijk een nieuwe ijstijd in, die zo’n 100.000 jaar zal duren. In de grafiek hieronder is goed te zien dat het klimaat altijd verandert. We zitten nu helemaal links. De warme tijd is ongeveer op. Dat wordt geen pretje, haal de muts maar alvast uit de kast ;-).

Het ongelijk van Urgenda

Bron: Rechtspraak.nl

U weet het vast nog wel, de uitspraak van de rechtbank in Den Haag in juni j.l. En hoe dolblij sommigen waren met die uitspraak. Ik niet. Niet omdat Lees verder →

Extreme neerslag

Bron: Volkskrant

Bovenstaand artikel stond op 31 augustus 2015 in de Volkskrant. De toegenomen schade is een bekende valstrik in dit soort van berichtgeving. Immers, doordat er steeds meer bebouwde omgeving is en er steeds meer auto’s zijn et cetera zal automatisch de schade bij natuurgeweld stijgen. Inflatie doet de rest, geen kunst dus om kosten te laten stijgen. Zie ook het hoofdstuk Natuurrampen.

Ik ben vooral benieuwd naar de zware regenval die in de tweede alinea genoemd wordt. Het is de afgelopen weken wel raak hoor. Ik bedoel dan niet de zware regenval hier en daar, maar dat ik als burger, op weg naar de klimaattop in Parijs, steeds meer berichten Lees verder →

Temperatuur in de troposfeer deel 3

In de vorige bijdrage over de temperatuur in de troposfeer heb ik geschreven dat waterdamp in de vrije atmosfeer (ruwweg midden en boven troposfeer) gereguleerd wordt door wolkvorming, en dat daarbij microfysische processen een rol spelen die nog nauwelijks begrepen worden. Hier hebben we denk ik de crux te pakken van de onzekerheid over de energiebalans van de aarde.

Bron: RSS

Bovenstaande grafiek is afkomstig van RSS, researchbedrijf dat satellietdata verwerkt. Het is de anomalie van totale waterdamp in de atmosfeer gemeten vanaf 1988. De lineaire trendlijn toont een toename van waterdamp vanaf 1988. Maar net zoals bij de globale temperatuur is er sprake van een sprong rond het super El Niñojaar 1998.

Interessant is de ruimtelijke spreiding van Lees verder →

Wetenschap

De echte wetenschapper leest voortdurend boeken en publicaties, maar blijft vinden dat er nog veel te ontdekken valt. Hoe meer hij weet , des te meer beseft hij dat hij eigenlijk weinig weet.

Karl Popper stelde dat wetenschappelijke theorieën geen waarheidspretentie hebben. We moeten ze beschouwen als voorlopig en dienen juist proberen te bewijzen dat ze onjuist zijn. Zo wordt wetenschap een proces van gissing en weerlegging. Haar vooruitgang schuilt hierin, dat theorieën in de loop van de tijd worden vervangen door betere theorieën, die de waarheid steeds dichter benaderen. De logische kracht van één falsificatie is sterker dan een oneindig aantal verificaties van een hypothese.

Er zijn nogal wat mensen in en rond het vakgebied van de klimatologie die vinden dat het in twijfel trekken van de theorie dat de recente opwarming van de aarde louter of grotendeels het gevolg is van menselijk handelen absurd is. Een persoon die vindt dat “the science is settled” kan dus geen echte wetenschapper zijn.

klimaatgek

Fabels en feiten over het klimaat