Martin Sommer was op een klimaatbijeenkomst waar o.a. Sylvia Borren (directeur Greenpeace) sprak.   Hij schrijft in VK van 17-10–2015:  “De geesten worden opgewarmd. Over een maand is de grote klimaatconferentie in Parijs en dan moet het gebeuren…… Ik ben geen klimaatscepticus. Wel ben ik apocalypsontkenner. Wat mij niet bevalt is de religieuze en antimoderne orgeltoon als het klimaat ter sprake komt. We gaan er weliswaar over 10 jaar aan, maar kernenergie  –  nul ton CO2 – blijft taboe. We moeten anders gaan leven, het moet minder en het is de schuld van  de welvarende wereld. Dat is de theorie van schuld en boete. Sylvia Borren studeerde geen milieu maar ‘religion’ , las ik op haar cv. En laten we domineesdochter Merkel niet vergeten, van de welkomstcultuur  én van de Energiewende. Intussen produceert Duitsland met zijn windmolens nog geen gram CO2 minder, omdat de bruinkoolstook vrolijk verder gaat. ”

Een man naar mijn hart, Martin Sommer.  Maar het is zo verdomd jammer dat de meeste journalisten nauwelijks kritisch kijken naar en schrijven over het hysterische klimaatcircus dat telkenmale een nieuwe act tevoorschijn tovert. Het is blijkbaar makkelijker om achter de fanfare aan te lopen en mee te toeteren. En dat is misschien wel zo veilig ook: weerman Philippe Verdier van France2 kostte het deze week zijn kop toen hij al te kritisch was (zie berichtje in dezelfde VK).

Frans Sluijter, in leven professor theoretische natuurkunde, zei in 2011 al : “ Klimaatwetenschappen vormen een schoolvoorbeeld van een post-normale wetenschap, waarbij de toepassing op de publieke zaak geplaagd wordt doordat de feiten onzeker zijn, de waarden ter discussie staan, de belangen groot zijn en de gevraagde beslissingen door velen als spoedeisend ervaren worden. De klimaatverandering wordt soms ook gezien als een ethisch of zelfs theologisch probleem, met bijbehorend schuldgevoel en behoefte tot boetedoening. Deze religieuze component die de klimaatdiscussie is binnengeslopen, leidt behalve tot een gebrek aan rationaliteit ook tot verkettering van mensen die er anders over denken.”

Er is sindsdien niet veel verbeterd. Sterker: de spelers op het krachtenveld van deze nieuwe religie zijn professioneler geworden en zijn verder geïnstitutionaliseerd. Het is zelfs momenteel nauwelijks meer belangrijk wat metingen uitwijzen, want the science is settled. Het boek met de dogma’s van deze religie is geschreven en wordt elk jaar meerdere malen herdrukt. Intussen trekken weer en klimaat zich weinig aan van die dogma’s. Maar dat zal de gelovigen worst wezen.