Offshore windparken steeds minder aantrekkelijk

Foto: Ad Meskens

Het Financieele Dagblad interviewde de CEO van Boskalis, Peter Berdowski. Offshore wind lijkt een groeimarkt, maar Berdowski, gelooft er niet zo in. Hij zegt: ‘Boskalis blijft voorzichtig met offshore wind. De risico’s en het rendement zijn onverantwoord uit balans.

De komende jaren moet in de Noordzee een reeks windparken worden gebouwd. Dat vergt miljardeninvesteringen, die voor een deel worden bekostigd met subsidies. Berdowski: ‘Offshore wind staat onder grote druk. Van tijd en prijs. Het zijn grote parken die snel geleverd moeten worden.

Als de journalist van het FD hem vraagt wat er moet gebeuren antwoordt de CEO van Boskalis: ‘Ik ben geen beleidsmaker. Dit is mijn analyse van de markt. Een kritische kanttekening bij de euforie. Rendementen wegen niet op tegen de risico’s. De afbouw van subsidies trekt een bloedspoor. Offshore wind wordt zo een afgrijselijke industrie.’

Nou, dat lijkt me duidelijk.  Maar we gaan er de komende jaren eerst nog heel veel belastinggeld in pompen als het aan de voorstanders van de klimaatwet ligt.

Lees het hele artikel in het FD hier door een gratis profiel aan te maken.

 

Weergoden versus klimaatmammon

Het begin van de dag viel me niet mee: pagina 1 t/m 3 vol ‘klimaatnieuws’. Die windmolens laat ik even voor wat ze zijn (dappere Drenten!), ik kijk naar de verregende klimaatmars gisteren in Amsterdam. Die 35.000 deelnemers is veel, maar de aantallen halen het natuurlijk niet bij de antikruisraketmarsen in 1981 (400.000) en 1983 (550.000). En zeker niet bij het aantal mensen dat om allerlei redenen thuis bleef, meer dan 17 miljoen. Zijn die kruisraketten er overigens nog? Daar hoor je nooit meer wat over.

Een reden om thuis te blijven was misschien het slechte weer, alhoewel een echte ‘strijder’  zich daar niet door laat tegenhouden lijkt me. Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding, heet het. In mijn krant schrijft de journalist van dienst: “Zijn de bakken regen tijdens de grootste Nederlandse klimaatmars ooit ook het gevolg van klimaatverandering? Dat kan een leek niet met zekerheid stellen.”  Dus ik keek maar eens naar de neerslag en ook maar meteen naar de windsnelheid. Lees verder

De Telegraaf en het homogenisatierapport

Bron:  De Telegraaf

De hoofdredacteur van De Telegraaf, Paul Jansen, heeft een rubriek waarin hij beschrijft waarom sommige artikelen niet in de krant opgenomen worden en andere wel. De zogenaamde nieuwsregisseur beslist daar over.

Jansen schrijft:  “Een verhaal dat deze week de krant niet haalde, betrof het donderdag gepubliceerde onderzoek naar de aanpassing van historische temperatuurwaarden door het KNMI. Door die aanpassing verdwenen hittegolven uit de eerste helft van de vorige eeuw uit de boeken, waardoor de opwarming volgens critici nu erger lijkt dan het is. Dat klinkt spectaculair. Echter, het KNMI heeft een plausibele verklaring voor de correctie – de meethut was in 1950 verplaatst en bleek nadien lagere waarden te meten omdat die meer aan de elementen werd blootgesteld. Die verklaring kon niet worden weerlegd.”

Dat is heel bijzonder: het hele rapport gaat namelijk juist over het weerleggen van die ‘plausibele’  verklaring. En die weerlegging  is de uitkomst van een lastig statistisch onderzoek. Zelfs in klimaatstatistiek geoefende lezers van het rapport zullen enige tijd nodig hebben om zich de stof eigen te maken.

Het zou daarom bijzonder zijn als de nieuwsregisseur van De Telegraaf de materie in korte tijd (1 dag) onder de knie zou hebben gekregen. Ik denk echter dat het anders in elkaar steekt. Een woordvoerder van het KNMI heeft naar de krant gereageerd en heeft verteld wat in het stukje van Paul Jansen aangehaald wordt, namelijk   “de meethut was in 1950 verplaatst en bleek nadien lagere waarden te meten omdat die meer aan de elementen werd blootgesteld.” De onwetende nieuwsredacteur heeft gedacht dat dit het einde van het verhaal was in plaats van het begin en vond deze vermeende conclusie voldoende  om het rapport te weerleggen. Dus kwam het artikel niet in de krant. Die mededeling van de KNMI-medewerker was juist de aanleiding voor ons onderzoek!

Deze absurde kwestie geeft een aardig inkijkje in de kwaliteit van nieuwsgaring. Werkt er bij De Telegraaf dan geen enkele persoon die wél begrijpt waar het rapport over gaat?  Vast wel, de journalist die vaker in de krant over klimaatkwesties schrijft is aardig op de hoogte van de materie lijkt me.

En dan kan er nog een ander ding meespelen: het KNMI is een autoriteit, maar wie zijn in ’s hemelsnaam die 4 auteurs van het rapport? Tja, daar kunnen we niet tegenop, behalve dat je hoopt dat men nieuwsgieriger is naar de inhoud van het rapport dan naar de antecedenten van de schrijvers. Overigens valt het denk ik met die antecedenten wel mee hoor.

U kunt nog steeds het homogenisatierapport downloaden via de downloadpagina.

Klimaatseminar

Volgende week donderdag is er in Amsterdam een klimaatseminar met een paar interessant sprekers zoals Richard Tol en Nick Lewis. Frans Dijkstra, Jan Ruis en ik treden dan ook op om ons rapport genaamd  ‘Het Raadsel Van De Verdwenen Hittegolven’ wereldkundig te maken. En natuurlijk Marcel Crok, maar die is dan dagvoorzitter. Even kijken op deze link van de Groene Rekenkamer.

De kosten zijn €35,-, maar als je jong bent mag je al voor € 10,- naar binnen. ’t Kos wâh maor dan heddôk wâh zeggen ze hier in de buurt.

Diezelfde avond zal ik op mijn website een link plaatsen naar ons rapport zodat u dit gratis kunt downloaden.

 

Hoge februari-temperaturen

Het was de afgelopen dagen prachtig weer, met ’s middags temperaturen die het in grote delen van het land mogelijk maakten om op beschutte plaatsen van het zonnetje te genieten. Zaterdag 16 februari was de maximum temperatuur (Tx) in De Bilt 13,3 °C, een dagrecord. Het breken van zo’n dagrecord is overigens geen hele grote prestatie.  Alleen al voor wat de dagtemperaturen in De Bilt betreft zijn er meer dan 1000 van dergelijke records te verbreken.

Bron: KNMI

Hierboven ziet u de grafiek van de februaritemperaturen in De Bilt tot nu toe. Op zondag 17 februari werd het in De Bilt zelfs 15,1 °C, de hoogste temperatuur van de afgelopen dagen.  Maar dat werd geen record want op diezelfde datum in 1961 werd het 16,4 °C en in 1950 was het 15,6 °C. Die laatste temperatuur, de Tx van 17 februari 1950, was tot voor kort zelfs 15,9 °C.  Maar het KNMI heeft een paar jaar geleden gemeend om de gemeten temperaturen van De Bilt tussen 1901 en 1951 te moeten ‘corrigeren’. Zo’n correctie noemt men ‘homogenisatie’.

Gisteren 18 februari werd het in De Bilt 14,6 °C.  De Volkskrant schrijft vandaag dat dat een evenaring is van het dagrecord uit 1920.  Dat klopt, als je althans de gehomogeniseerde temperaturen van De Bilt gebruikt. Kijk je naar de ongehomogeniseerde (dus de gemeten) maximum temperaturen dan blijkt het op 18 februari 1920 zelfs 14, 9 °C geweest te zijn.  En op 18 februari 1950 14,8 °C.

Over een paar weken komt het rapport uit dat ik samen met een paar andere mensen geschreven heb over die homogenisatie van de temperaturen van De Bilt. Eén ding is intussen duidelijk: die ‘correctie’  door het KNMI van de temperaturen van De Bilt is ontegenzeggelijk een overcorrectie geweest.  Voorlopig hou ik het dus bij de ongehomogeniseerde gegevens, dus de gemeten data.  Als je heel goed zoekt op de site van het KNMI kun je die ongehomogeniseerde temperaturen hier vinden.

Zoekt u gewoon naar de daggegevens van De Bilt dan wordt u automatisch naar de gehomogeniseerde data van het KNMI geleid. Het is maar dat u het weet.

 

 

MWP

MWP staat voor Medieval Warm Period, een relatief warme periode rond 1000 AD. Daar is regelmatig gebakkelei over. De Amerikaanse klimaatwetenschapper Michael Mann is er beroemd mee geworden. Hij is de man achter de hockeystickgrafiek, die jarenlang bij het IPCC en een deel van de klimaatwetenschappers het symbool was van de opwarming van de aarde door de mens.

De statistische methode die Mann hanteerde om tot die grafiek te komen bleek echter niet te deugen, en toen dat tot iedereen doorgedrongen was verdween de grafiek uit de rapporten van het IPCC. Maar zo nu en dan duikt hij weer eens op, zoals onlangs in de Volkskrant, toen wetenschapsjournalist Maarten Keulemans  4 stellingen van ‘klimaatsceptici’  fileerde. Hoppa, daar kwam de grafiek van Mann weer tevoorschijn: geen MWP te zien.

Nu ben ik vandaag bezig geweest met een reactie op dat stuk in de Volkskrant (volgt nog)  en ik herinnerde me dat er ooit op de website van Joanna Nova een interactieve kaart stond waarop links naar publicaties waarin het bestaan van de MWP aangetoond werd. Die poster is intussen van haar website verdwenen, maar er is een nieuwe. Dr. Sebastian Lüning van de Duitse website Die Kalte Sonne houdt een interactieve kaart over dit onderwerp bij die up to date is.

Bron: Die Kalte Sonne

Op de kaart staan meer dan 1200 sites waar wetenschappelijk onderzoek gedaan is en klimaatreconstructies gemaakt zijn van de periode van 1000-1200 AD. De legenda: MWP was warm (rood), koud (blauw), droog (geel), nat (groen), geen trend of onduidelijk (grijs).  Wat nou: er was geen MWP?

Als u op deze link naar de interactieve kaart klikt komt u op de interactieve kaart. Zoomen door + of – aan te klikken.  Klikt u op een icoontje dan verschijnt er links basisinformatie met een link naar de betreffende publicatie.  Een juweel van een kaart waar ik op terug kom.

Deltaplan waterstof

Bron:  Wikipedia

Afgelopen zondag zag ik een interessante aflevering van Tegenlicht op de tv, Deltaplan waterstof genaamd.

Interessante opties om het gasleidingnet daarvoor te gebruiken.  Nergens hebben ze zo’n perfect gasleidingnetwerk liggen als hier. Een ondernemer in waterstof kwam aan het woord.  Hij had zijn Tesla (sic) omgebouwd met een waterstofcel en kon nu (bij zichzelf) waterstof tanken en zo makkelijk heen en weer van Groningen naar Amsterdam, en misschien zelfs verder.  Hij bouwt ook gemeentevoertuigen van de stad Groningen om naar waterstof.

Zwaaipalen in de Noordzee zouden elektriciteit kunnen leveren aan elektrolysecentrales op verlaten booreilanden. Het gas kan dan via de bestaande leidingen naar het land. Ik werd zelfs wel een beetje enthousiast over het voorgestelde plan!

Er was ook een energieprof van de TU Delft die het land rondreist om het  blijde waterstofevangelie her en der te verkondigen en een gedeputeerde van Groen Links die het helemaal zag zitten, en plots stond ik weer met beide benen op de grond. Want naast alle enthousiaste berichtgeving ontbrak er één cruciaal ding in de documentaire, namelijk de kosten. Ik herinnerde me dat Fred Udo een tijdje terug een artikel over waterstof had geschreven en wat had zitten rekenen aan de verliezen et cetera.  Dat bericht vindt u hier.

De Russen schijnen te experimenteren met het lospeuteren van de C uit hun CH4, zodat je waterstof overhoudt.  Als dat lukt kan die mooie nieuwe gaspijpleiding vanuit Rusland daarvoor gebruikt worden.  Maar dat stuit misschien weer op bezwaren van politieke en militair-strategische aard. Enfin, ik blijf het volgen.