Wetenschapsjournalist Marcel Crok en ik zijn al een hele poos druk met het schrijven van een rapport over de klimatologische veranderingen in Nederland. Aanleiding is het rapport van het KNMI getiteld “KNMI’14 Klimaatscenario’s”. Daarin schetst het instituut voor 2050 en 2080 een aantal klimaatscenario’s voor ons land.

Veel mensen denken dat een scenario hetzelfde is als een voorspelling, maar dat is niet het geval. Een scenario schetst een beeld van wat de toekomst ons zou kunnen brengen. Met de nadruk op kùnnen. Het IPCC noemt dat een ‘picture of the future’. U moet niet denken dat het louter onwetende mensen zijn die menen dat een scenario een voorspelling is, ook veel hoogopgeleide mensen denken dat.

Waarom kunnen ze in De Bilt niet gewoon een voorspelling maken voor 2050 en 2080 zult u misschien denken? Nou omdat dat heel erg moeilijk is.  Zo moeilijk dat het eigenlijk onmogelijk is. Dat heeft niets te maken met gebrek aan kennis bij het KNMI, daar werken veel knappe koppen, maar alles met het feit dat het klimaat een extreem ingewikkeld systeem is en we nog slechts een deel van dat systeem begrijpen. Een chaotisch systeem.

Het KNMI schrijft in het wetenschappelijk rapport dat ten grondslag ligt aan het scenariorapport: “The variability of the system poses limitations to the predictability of the climate state. Internal variations of the climate system beyond monthly time scales apart from the contribution from the positive multidecadal surface temperature trend that is currently eminent (Oldenborgh et al. 2012) and oceanic variability (Hazeleger et al. 2013), are difficult to predict and at time scales of 30 – 100 years useful predictions are basically impossible. Not only because of the large contribution of the natural variability, also because the external forcing related to human activity is considered to be unpredictable. Any attempt to make climate predictions at a relatively small spatial scale such as the Netherlands or even Western Europe for multiple decades ahead cannot be expected to lead to skilful results. However, helpful images of possible future states of the regional climate can be made, after formulating a number of driving assumptions and applying projection tools that can be expected to give a realistic response to these external forcings. These conditional foresights can be identified as “scenarios”. Dat is duidelijk: bruikbare voorspelling zijn onmogelijk en een scenario is een ‘behulpzaam plaatje’. Lees verder →

Er worden over windenergie en zonnepanelen meer sprookjes verteld dan ooit. Energieopwekking volgt gelukkig fysische wetmatigheden. Daarom is dit gesprek tussen twee hooggeleerde heren die hun sporen verdiend hebben in de fysica en bovendien verstand hebben van energie een must voor eenieder die op de hoogte wil blijven van  de ins en outs van energie.

Prof. Kees de Lange interviewt dr. Fred Udo over windmolens en zonnepanelen. In dit eerste deel gaat het over wat mogelijk en onmogelijk is in duurzaam opwekking van elektriciteit en wat de energetische en technische consequenties zijn.  In een later deel komen de financiële consequenties aan de orde.

Het was deze week weer raak:  het Verbond voor Verzekeraars waarschuwt dat er een forse premiestijging in het verschiet ligt als gevolg van ‘klimaatverandering’.  Dat alles gebaseerd op de klimaatscenario’s zoals het KNMI die uitdraagt in haar rapport Klimaatscenario’s 2014. En ook een beetje op het gevoel dat het weer wel raar doet de afgelopen tijd. Maar eerst de klimaatscenario’s van het KNMI.

Bron: NU.nl

In die klimaatscenario’s ‘schetst’  het instituut het weer in ons land in de rest van deze eeuw. Wat is dat waard? Eerst maar even iets over een scenario,  want dat is iets anders dan een voorspelling. Het KNMI spreekt over ‘Imagining the future’. Die heb je in gradaties.  Allereerst is er de ‘climate prediction’, een schatting van het klimaat in de toekomst. Dan is er de ‘climate projection’, een mogelijk toekomstige situatie vanwege een aanname van een ‘’forcing scenario’. Dat laatste is bijvoorbeeld toename van het atmosferisch CO². Lees verder →

Het jaar 2017 is een opmerkelijk jaar geworden voor de ijsmassa op Groenland.  Of eigenlijk moet ik niet over 2017 spreken maar  over het jaar dat loopt van 1 september 2016 tot 1 september 2017. Want tussen die twee data beweegt zich ongeveer de aanwas van sneeuw en ijs (vanaf september tot juni) en de smelt (van juni tot september).

Zo rond het jaar 2000 begon de totale massabalans van ijs op Groenland negatief te worden. Dat wil zeggen dat het verlies aan ijs op jaarbasis groter werd dan de aanwas. Ik heb daarover al enkele malen geschreven, zie hier en hier en hier en hier.

Bron: DMI

De massabalans van het ijs op Groenland wordt bepaald door de sneeuwval, het smelten van ijs en gletsjers die in zee schuiven (calving loss). Op het plaatje hierboven is dat weergegeven. Onderzoekers denken dat de afname van de massabalans van het Groenlandse ijs zowel het gevolg is van extra smelt als van sneller afschuiven van gletsjers in de oceaan. Lees verder →

Bron:  NASA

De laatste tijd  heb ik nogal wat moeite met kromme berichtgeving over klimaatverandering. Dat heeft vaak te maken met onwetendheid bij de  dienstdoende journalist, en soms met vooringenomenheid.  Dat het ook anders kan bewijst het artikel van Cor Speksnijder in de Volkskrant van vandaag. Gewoon 3 vragen over de verwoestende kracht van de wervelstorm Irma. Speksnijder stelt ze aan een paar wetenschappers die verstand hebben van tropische stormen, en weet hun antwoorden te vertalen in begrijpelijke taal. Geen hysterisch gedoe dus, een verademing!

Bron:  Volkskrant Lees verder →