Bron:  Volkskrant

Het was de afgelopen weken een dolle boel in klimaatland. Maar liefst 2 publicaties over Antarctica zagen het licht. Op bovenstaand beeld uit de Volkskrant van 14 juni j.l. wordt het artikel uit Nature aangekondigd. Met een vette kop wordt het onheil aangekondigd. Een bijpassende foto was snel gevonden. Rampspoed rond de Noordpool wordt al enkele decennia vergezeld van een zielig eenzame ijsbeer op een afdrijvende ijsschots. Bovenstaande foto is de Antarctische tegenhanger. Een plaatje van een eenzaam? dier is een probaat propagandamiddel.

De publicatie van het IMBIE-team beschrijft de massabalans van de Antarctische ijskap tussen 1992 en 2017. INMBIE is ‘ice sheet mass balance inter-comparison exercise’, een samenwerkingsverband van ESA en NASA waarin wetenschappers met behulp van satellietdata de ijskap van Antarctica meten.  Conclusie: de massabalans van Antarctica is negatief in deze periode, dat wil zeggen dat er meer afgaat dan bijkomt. Dat geldt dan vooral voor West-Antarctica. Het ijs op Oost-Antarctica groeit aan volgens de onderzoekers. Dat onderzoek wordt gedaan door het toepassen van satellietdata en modellen. Lees verder →

Ruim een half jaar geleden besteedde ik aandacht aan de plannen van de overheid om CO2-beperkende maatregelen te nemen. Die plannen zijn een stuk dichterbij gekomen: gisteren kondigde de Volkskrant op de voorpagina aan dat die wet er bijna is:

Bron:  Volkskrant Lees verder →

In deel 1 over het meetstation Vredepeel sloot ik af met de constatering dat het station niet alleen te dicht bij een kippenfarm gelegen is, maar dat ook de directe nabijheid van een bos ten Z van het station invloed heeft op de metingen. In dit bericht wil ik allereerst kijken naar het gedrag van NH3 (ammoniak) in de lucht, en daarna de meetdata van Vredepeel in een bepaald jaar vergelijken met de gemeten windrichting.

Bron:  www.de-heus.nl

De landbouw is de grootste bron van ammoniak in ons land. Het overgrote deel daarvan komt vrij via stalventilatie en via het uitrijden van mest. Die 2 emissiebronnen verschillen onderling nogal.  Het uitrijden van mest gebeurt op akkerland en grasland en is op het moment van uitrijden een min of meer diffuse bron, dat wil zeggen, het vrijkomen van ammoniak vindt over een groter gebied plaats. Dit in tegenstelling tot stalventilatie, die als een puntbron beschouwd kan worden.

Het tweede verschil is  dat het uitrijden van mest op een stuk landbouwgrond maar 1 a 2 keer per jaar plaatsvindt terwijl stalventilatie een continu proces is.  Overigens kan in bepaald gebied bemesting op verschillende percelen plaatsvinden op verschillen dagen. Het uitrijden mest is gereglementeerd: op grasland mag drijfmest uitgereden worden van 16 februari tot 1 september, op bouwland van 1 februari tot 1 augustus. Als er een wintergewas geteeld wordt mag bouwland ook nog in september bemest worden. Dus van 1 oktober tot 1 februari mag er geen mest uitgereden worden (bron: Melkveebedrijf.nl).

Lees verder →

De uitstoot van ammoniak door de landbouw is de belangrijkste bron voor de concentratie van ammoniak in de lucht. In de buitenlucht wordt ammoniak door luchtwervels verspreid en meegenomen met de wind. Eenmaal in de lucht wordt ammoniak chemisch omgezet naar ammoniumsulfaat- en ammoniumnitraatzouten (ammonium aerosolen). Ammoniak en ammoniumzouten komen weer op het aardoppervlak neer (droge depositie) of worden door regen uit de atmosfeer verwijderd (natte depositie).

Het RIVM heeft 2 meetnetten waarmee de ammoniakconcentraties in de lucht gemeten worden. De eerste, het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) had in 2017 zes meetstations waar elk uur gemeten werd. Over een daarvan, het station Vredepeel op de grens van Noord-Brabant en Limburg, gaat dit bericht. Het andere meetnet, het Meetnet Ammoniak in Natuurgebieden (MAN) bestaat uit 31 natuurgebieden waar de gemiddelde maandelijkse ammoniakconcentraties gemeten worden.

Bron: Rotgers en Hanekamp Lees verder →

In het vorige bericht heb ik de aandacht gevestigd op de onzekerheden in de koolstofkringloop in zijn algemeen. De foutmarges in de kringloop zoals die gepresenteerd wordt door het IPCC in haar laatste rapport zijn groot.  Zo zijn die foutmarges in de bruto fluxen tussen atmosfeer enerzijds en oceanen en land anderzijds zo groot, dat ze het aandeel van de mens in de koolstofkringloop vele malen overstijgen. Deel 1 van de koolstofkringloop is de aanloop tot dit deel 2, dus dat eerst lezen lijkt me.

In dit bericht  wil ik het aandeel van het antropogene CO₂ eens bekijken in het totaal van alle CO₂ fluxen zoals gepresenteerd in het AR5 IPCC-rapport. Het bericht is soms wat technisch, daarom was de hulp van isotopenexpert J. onmisbaar, waarvoor dank. Voor het verhaal over de invloed van de mens op de koolstofkringloop is dit verhaal van groot belang denk ik.

Data:  IPCC AR5

Lees verder →

Bron:  CBC

Een mens stoot gemiddeld 290 kg CO₂ per jaar uit door ademen.  Het aantal mensen op planeet aarde wordt momenteel geschat op ruim 7 miljard. De totale uitstoot komt dan uit op ruim 2 miljard ton CO₂ per jaar. Dat is ruim 0,76 miljard ton C .

Van vele kanten wordt druk uitgeoefend om de uitstoot van CO₂ te verminderen. CO₂ is een broeikasgas en doordat het aandeel van CO₂ in de atmosfeer de afgelopen eeuw is toegenomen is de hypothese dat daardoor de aarde wel eens extra zou kunnen opwarmen. En inderdaad, het lijkt er op dat de aarde de afgelopen 100 jaar ongeveer 0,8 °C warmer is geworden. Wetenschappelijk is het niet aantoonbaar dat die opwarming het gevolg is van het gestegen CO₂-gehalte in de atmosfeer.  Desondanks stelde het IPCC in het AR5-rapport : “…It is extremely likely that human influence has been the dominant cause of the observed warming since the mid-20th century.”.

Dat ‘extremely’ is overigens niet de uitkomst van wetenschappelijk onderzoek, maar gebaseerd op wat met ‘expert judgement’ noemt onder de auteurs van het IPCC-rapport. Desondanks is het aannemelijk dat er sprake is van een menselijke bijdrage aan het huidige CO₂-gehalte van de atmosfeer. Het huidige gehalte is immers opvallend hoger dan we in het recente geologische verleden gewend waren. Het is daarom van belang om de ‘road map’  van CO₂ op aarde te onderzoeken: de koolstofcyclus.

Bron:  Rubino et al 

Lees verder →

Mei 2018 wordt waarschijnlijk de warmste meimaand (met een gemiddelde etmaaltemperatuur van ongeveer 16,5°C ) in De Bilt sinds de officiële metingen in 1901 van start gingen.

Bron: KNMI

Over het algemeen heerlijk weer, hoewel dat natuurlijk subjectief is. Diverse weerbureaus spreken van de warmste meimaand in 300 jaar. Ze baseren zich op de zogenaamde Labrijnreeks, een temperatuurreeks waarvan de metingen in 1706 startten. Het is leuk dat we die Labrijnreeks hebben (de oudste temperatuurmeting ter wereld), maar de eerste 2 eeuwen  waren de metingen niet betrouwbaar genoeg om de reeks te gebruiken voor statistische doeleinden. De foutmarge tot 1900 wordt geschat op 0,4°C, maar daar mag je niet mee gaan rekenen. Daar hebben we de officiële reeksen van het KNMI voor die in 1901 beginnen. Het KNMI merkt over de Labrijnreeks op: “De eerste Nederlandse temperatuurmetingen werden aan het eind van de 17e eeuw verricht. Vanaf 1706 zijn op verschillende locaties systematisch metingen gedaan die samengevoegd zijn tot een continue reeks door Labrijn (1945). Door de afwezigheid van standaardprocedures bij het meten, standaardinstrumenten en thermometerhutjes, is het lastig om deze lange reeks te homogeniseren.” Niet gebruiken dus voor serieuze doeleinden. Lees verder →

Het artikel in de VK over de plannen van het kersverse gemeentebestuur van Amsterdam deed mij glimlachen (grachtengordel autovrij) en grimlachen (zo snel mogelijk van het aardgas af). Dat laatste toont de grote naïviteit die in bepaalde kringen bestaat over energie. Het artikel van de hand van Jos de Laat (vorige bericht) in de Volkskrant levert een aardig inzicht in de gapende kloof die bestaat tussen realiteit en naïviteit. Overigens vraag ik me af of een overheid, in dit geval een gemeentebestuur, wel het recht heeft om zulke voor de burgers verstrekkende maatregelen uit te voeren. Maar ik denk dat uiteindelijk de wal het schip zal keren, ook al omdat een energietransitie naar meer duurzame vormen van energie feitelijk onmogelijk uitgevoerd kan worden zonder inzet van aardgas.Maar liefst 95% van de huishoudens in Nederland is aangesloten op het aardgasnet. Nergens in de wereld is dat zo hoog. Daar moet je slim gebruik van maken lijkt me. Lees verder →

Prima bijdrage van Jos de Laat in de Volkskrant:

Bron:  Volkskrant

Columnist Derk Jan Eppink legde afgelopen week in de Volkskrant haarfijn uit hoe de machtigste politieke lobby, de klimaatlobby, werkt. Het is een merkwaardige kongsi tussen de groene clubs en grootindustriëlen. Eppink noemt dat ‘groen- en grootkapitaal’, links en rechts samen. Door deze constructie is de belastingbetaler weerloos en zijn de burgers met de laagste inkomens het zwaarst de klos. Die geest waart door een groot deel van Europa. Wat dat teweeg brengt zien we in Duitsland, de koploper op dit gebied.

Dat het zover heeft kunnen komen komt vooral doordat de maatschappelijke controle op dit proces verloren is gegaan. Veel media lopen als makke schapen achter de grootschalige plannen van ‘energietransities’ aan en verzaken daardoor hun ‘plicht’  als waakhond van de democratie. Minstens zo erg is dat het politieke systeem niet opgewassen is tegen deze klimaatlobby.  Parlementen staan goeddeels buitenspel, zoals bij het Nederlandse Energie-akkoord, en voor veel parlementariërs is de discussie vaak te technisch.

Ik ben benieuwd wanneer Nederland en Europa wakker worden, maar vrees dat de onbezonnen plannen dan al gezorgd hebben voor een stevige daling van de welvaart, vooral bij de laagste inkomens. Wat een gotspe.

Lees het artikel van Eppink hier.