Bron:  Wikipedia

Afgelopen zondag zag ik een interessante aflevering van Tegenlicht op de tv, Deltaplan waterstof genaamd.

Interessante opties om het gasleidingnet daarvoor te gebruiken.  Nergens hebben ze zo’n perfect gasleidingnetwerk liggen als hier. Een ondernemer in waterstof kwam aan het woord.  Hij had zijn Tesla (sic) omgebouwd met een waterstofcel en kon nu (bij zichzelf) waterstof tanken en zo makkelijk heen en weer van Groningen naar Amsterdam, en misschien zelfs verder.  Hij bouwt ook gemeentevoertuigen van de stad Groningen om naar waterstof.

Zwaaipalen in de Noordzee zouden elektriciteit kunnen leveren aan elektrolysecentrales op verlaten booreilanden. Het gas kan dan via de bestaande leidingen naar het land. Ik werd zelfs wel een beetje enthousiast over het voorgestelde plan!

Er was ook een energieprof van de TU Delft die het land rondreist om het  blijde waterstofevangelie her en der te verkondigen en een gedeputeerde van Groen Links die het helemaal zag zitten, en plots stond ik weer met beide benen op de grond. Want naast alle enthousiaste berichtgeving ontbrak er één cruciaal ding in de documentaire, namelijk de kosten. Ik herinnerde me dat Fred Udo een tijdje terug een artikel over waterstof had geschreven en wat had zitten rekenen aan de verliezen et cetera.  Dat bericht vindt u hier.

De Russen schijnen te experimenteren met het lospeuteren van de C uit hun CH4, zodat je waterstof overhoudt.  Als dat lukt kan die mooie nieuwe gaspijpleiding vanuit Rusland daarvoor gebruikt worden.  Maar dat stuit misschien weer op bezwaren van politieke en militair-strategische aard. Enfin, ik blijf het volgen.

In 2016 publiceerden de Amerikaanse onderzoekers  DeConto en Pollard in Nature een artikel getiteld ‘Contribution of Antarctica to past and future sea-level rise ‘. Het ging met name om het effect van MICI, Marine Ice Cliff Instability, op de zeespiegel. In de figuur hieronder ziet u dit grafisch weergegeven.

Bron:  Wikipedia

Lees verder →

Een opmerkelijk interview met Richard Tol afgelopen zaterdag in de Belgische krant Het Laatste Nieuws:  “Als we nú willen overschakelen op CO2-neutrale energie, dan wordt het verschrikkelijk duur. Doe het geleidelijk – tegen 2119, bijvoorbeeld – en de kosten zijn verwaarloosbaar.” Dat zegt de Nederlandse klimaateconoom Richard Tol, die in 2007 als lid van het VN-klimaatpanel de Nobelprijs voor de Vrede kreeg. “Wie apocalyptische ideeën verspreidt, doet dat alleen om z’n politieke invloed te vergroten.” En: “Ons energieverbruik wordt bepaald door de auto’s waarmee we rijden, de gebouwen waarin we wonen en werken, de machines die we gebruiken. Dat allemaal snel vervangen om klimaatneutraal te worden, is een economisch totaal onverantwoord idee”. Lees verder →

Meerdere malen schreef ik over de koolstofkringloop, de cyclus die van cruciaal belang is voor het begrijpen wat de positie van CO₂ is in het klimaatsysteem. Ik heb nu een en ander samengevoegd tot een nieuwe paragraaf  over de koolstofkringloop.  Die heeft een plaats gekregen in het het menu “De Feiten” bovenin de site. Als je alles op een rijtje zet zitten er uiteindelijk nog veel losse eindjes aan de koolstofcyclus.

Wat dacht u bijvoorbeeld van de berekende netto flux op basis van de bruto fluxen atmosfeer-oceaan van 2,3 Gt ± 22,4? De enorme foutenmarge is hier zelfs ruim 30 x groter dan door het IPCC is aangegeven. Of de C-flux tussen atmosfeer en land, waarvan geen cijfers beschikbaar zijn en die dus maar geschat wordt met behulp van modellen?  En dan is er ook nog  ¹⁴C dat als als ‘fingerprint’  gezien wordt  voor het antropogene aandeel van CO₂  in de atmosfeer maar waarover je eigenlijk niets zinnigs kunt zeggen zolang de overmaat aan ¹⁴C als gevolg van atoomproeven in de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw niet uit de atmosfeer verdwenen is.

Enfin, redenen te over om eens in die nieuwe paragraaf te duiken.  Dat kan via het menu hierboven maar ook door hier te klikken.

Het drijfijs op de Noordpool is voor velen een graadmeter van de menselijke invloed op het klimaat. Vanaf 1979 wordt het oppervlak drijfijs op de Noordpool gemeten met behulp van satellieten. Een reeks van satellieten heeft vanaf 1979 gemeten aan het drijfijs. Sinds 2010 doet de Cryosat-2 satelliet dit nuttige werk, samen met de JAXA satelliet vanaf 2012.

In onderstaande grafiek is het verloop van het minimum oppervlak drijfijs per jaar (in augustus /september) weergegeven. Tussen 1979 en 2018 is het oppervlak drijfijs afgenomen zoals te zien is. Trek je een lineaire trendlijn door deze grafiek en laat je die doorlopen tot voorbij het laatst gemeten jaar 2018 dan zou je kunnen berekenen wanneer de Noordpool ’s zomers ijsvrij is. Maar dat is een methode voor dummies: het oppervlak drijfijs is de resultante van een complex systeem aan factoren, en de werking daarvan is maar deels bekend.  Mensen zoals Al Gore, weerman Reinier van den Berg en poolschrijfster Bernice Notenboom trokken die denkbeeldige trendlijn zelf nog een stukje verder naar beneden en voorspelden allen dat de Noordpool nu ’s zomers al geheel ijsvrij zou moeten zijn.

Bron: NSIDC Lees verder →

Ik schetste enkele dagen geleden de bittere koude die Noord-Amerika bezig was binnen te dringen. Koude lucht stroomde vanuit Siberië over de Noordpool Canada binnen en bracht samen met koude lucht van de polaire vortex zeer lage temperaturen in onder andere Chicago. Over die vortex heb ik een paar jaar geleden al eens wat geschreven, dat kunt u hier lezen.

Die vortex houdt normaal gesproken de koude lucht in een grote wervel boven het noordpoolgebied. Maar soms breekt die wervel in tweeën of drieën en zorgt dat voor koude lucht op plaatsen waar het anders warmer is, en andersom. Nu zit het venijn in dat woordje ‘normaal’, want wat is normaal? Als je zo nu en dan een afwijking van het gebruikelijke patroon hebt dan rekenen we dat tot het ‘weer’.  Komt een afwijking van het ‘normale’ weer steeds vaker voor dan is het uiteindelijk geen afwijking meer maar een onderdeel van het (nieuwe) normale weer.  Dat is een klimaatverandering.

Is die uitzakkende vortex  een afwijking van het normale weer of een teken dat het klimaat aan het veranderen is in het noordpoolgebied? Ik lees op de site van de VRT de vraag aan de VRT-weerman of er steeds meer verstoringen van de poolwervel door de klimaatopwarming zijn. De weerman zegt: “Die link moet nog verder onderzocht worden. Al is de verstoring van de poolwervel misschien niet een rechtstreeks gevolg van de klimaatsopwarming, het is zeker een oorzaak. Want bij een dergelijk scenario komt niet alleen koude lucht zuidwaarts, maar ook warme lucht gaat noordwaarts en draagt bijvoorbeeld bij tot de vermindering van de ijskappen”, vertelt Verbruggen.”.

Ik haal eruit dat die link nog verder onderzocht moet worden. Dat is wetenschappelijk juist, daar weten we nog echt te weinig van. De rest van zijn antwoord is een wenselijke formulering zoals die in deze tijd van klimaatgekte graag gelezen en gehoord wordt. En dat blijft beter bij de lezers hangen dan het voorbehoud dat hij in eerste instantie maakt.

In de cartoon is mooi weergegeven hoe het centrale dogma in het klimaatalarmisme in de loop van de jaren is verschoven van klimaatafkoeling ( tot eind jaren ’70), via klimaatopwarming en klimaatverandering naar klimaatverstoring. Inderdaad, de ijzige koude in Noord-Amerika kun je niet meer goed vangen onder ‘opwarming’, maar wel heel goed onder ‘verandering’ en uitstekend onder ‘verstoring’.  Sterker nog: onder klimaatverstoring past nu eigenlijk elke afwijking van het normale weerpatroon. Het is een uitgekiend nieuw dogma in de nog jonge religie van het klimaatalarmisme.

Interessant gesprek tussen journaliste Sietske Bergsma en cineast Marijn Poels. Aanrader voor iedereen, speciaal voor journalisten.

Op 6 januari 2014 was het bitter koud in Chicago. De temperatuur bereikte toen een niveau van ruim -26 °C. De verwachting is dat het komende woensdag bijna -35 °C gaat worden in Chicago, een diepterecord. Chicago ligt op dezelfde breedte als Porto (Portugal).

Geen weldenkend mens zal de fout maken om deze extreme weersomstandigheden in Noord-Amerika te zien als een bewijs dat het wereldklimaat verandert. Het is een regionaal verschijnsel, dat tijdelijk is bovendien. We noemen zoiets ‘het weer’. Zeer koude lucht steekt momenteel vanuit Siberië de Noordelijke IJszee over en stort samen met de ijskoude vortex boven de noordpool een bak koude lucht uit over Canada en een groot deel van de USA. Hieronder ziet u een plaatje daarvan.

Bron:  https://earth.nullschool.net

Lees verder →

Bron:  Volkskrant

Sander Donkers schrijft korte columns op de voorpagina van de Volkskrant. Hij schreef vandaag een venijnig stukje over klimaathysterie. Volgens Sander zijn de échte klimaathysterici vrijwel altijd mannen. Als voorbeeld haalt hij Leon de Winter aan die een kritisch stuk schreef over de klimaathysterie die momenteel door Nederland waart. Natuurlijk kwam ook Thierry Baudet aan de beurt en kregen Elsevier en de Telegraaf een sneer. U ziet al uit welke hoek de wind waait. Wat er mankeerde aan de argumentatie van De Winter, Baudet, Elsevier en de Telegraaf staat niet in het stukje, maar ze deugen in ieder geval niet. Ik vermoed dat Donkers ook niet in staat is om uit te leggen wat er aan hun argumentatie niet deugt. Maar dat ze niet deugen is wel zeker, volgens Sander. Dogma: een vastomlijnd geloofsartikel dat aan geen beredenering meer is onderworpen (Dikke Van Dale).

Bron: warmtepompweetjes

Een installateur (naam bij de redactie bekend)  uit het midden van het land schreef onderstaande tekst over het plan om Nederland te voorzien van warmtepompen. Het gaat over de praktische problemen, over vermeende energie- en CO2-besparing. Over de uitvoerbaarheid dus, niet over de enorme hoeveelheden geld die de plannen gaan kosten. De visie van de vakman zogezegd. Een duidelijk verhaal:

“Een gemiddeld huishouden van 4 personen in een tussenwoning van 150 m2 heeft een jaarlijks elektriciteitsverbruik van 4.120 kWh [CBS]. Een warmtepomp voegt daar een elektriciteitsverbruik van ca. 4.850 kWh aan toe, met andere woorden, de elektrische energiebehoefte voor zo’n huishouden stijgt met meer dan 100%!! Om deze extra energie te produceren is extra elektrische energie nodig. Mocht u denken dat zulks met zonnepanelen op uw dak lukt… 17 panelen (het dak ligt nu vol!) zijn goed voor ca. 3.800 kWh, dus linksom of rechtsom, de energiebehoefte van 8.970 kWh komt grotendeels NIET van uw dak! Lees verder →