Een installateur over de warmtepompplannen

Bron: warmtepompweetjes

Een installateur (naam bij de redactie bekend)  uit het midden van het land schreef onderstaande tekst over het plan om Nederland te voorzien van warmtepompen. Het gaat over de praktische problemen, over vermeende energie- en CO2-besparing. Over de uitvoerbaarheid dus, niet over de enorme hoeveelheden geld die de plannen gaan kosten. De visie van de vakman zogezegd. Een duidelijk verhaal:

Een gemiddeld huishouden van 4 personen in een tussenwoning van 150 m2 heeft een jaarlijks elektriciteitsverbruik van 4.120 kWh [CBS]. Een warmtepomp voegt daar een elektriciteitsverbruik van ca. 4.850 kWh aan toe, met andere woorden, de elektrische energiebehoefte voor zo’n huishouden stijgt met meer dan 100%!! Om deze extra energie te produceren is extra elektrische energie nodig. Mocht u denken dat zulks met zonnepanelen op uw dak lukt… 17 panelen (het dak ligt nu vol!) zijn goed voor ca. 3.800 kWh, dus linksom of rechtsom, de energiebehoefte van 8.970 kWh komt grotendeels NIET van uw dak!

‘Grijze’ stroom komt in Nederland uit drie soorten energiebronnen: gas- en kolengestookte elektriciteitscentrales en kernenergie. Deze zogenaamde energiemix is afhankelijk van de brandstofprijzen en de elektriciteitsprijzen en bestaat op dit moment voor 38% uit gas, 30% uit steenkool en 9% kernenergie, het restant is ‘overig’ (12%) en hernieuwbaar (9,5%). Aangezien de kolencentrales gesloten gaan worden, ontstaat een tekort aan capaciteit, waarvan velen denken dat deze missende 30% ingevuld gaat worden door ‘schone’ energie (op dit moment is dat 9,5% officieel, werkelijk ‘groen’ is slechts 1.5%).

Kolencentrales overwegen nu over te stappen op het verbranden van hout uit landen als Canada. Een volstrekt onrendabele (want gesubsidieerd) energieopwekking die bovendien gebaseerd is op een boekhoudkundige truc. De CO2 die vrijkomt bij de houtverbranding wordt namelijk ‘alvast’ verdisconteerd met de CO2-opname van een boom die nog geplant moet worden. Zolang hout niet net zo snel groeit als brandt blijft dit een boekhoudkundige truc. Bovendien ligt de CO2-uitstoot van hout 10% hoger dan die van steenkool.

Door de warmtepomp wordt nog eens een extra tekort gegeneerd dat onmogelijk ook nog ingevuld kan worden door ‘schone’ energie. Het meest waarschijnlijk is dat deze energie aanvankelijk geïmporteerd zal worden vanuit Frankrijk (kernenergie) of Duitsland (bruinkolenenergie en in de zomer een beetje groen) en uiteindelijk door de bouw van extra gascentrales. De eerste tekenen zijn daarvan al zichtbaar nu de gascentrale in Maasbracht weer wordt heropend. Kortom, door de Nederlandse huishoudens ‘van het gas af’ te halen, zullen de Nederlandse energiecentrales ‘aan het gas’ gaan! Helaas voor GroenLinks heeft u de warmtepomp hoofdzakelijk nodig in de winter, het moment waarop zonnepanelen nog maar 5% capaciteit hebben…

Gaat de CO2-uitstoot omlaag na de introductie van de warmtepomp? Uit bovenstaande kunt u al afleiden dat er een forse toename in elektrische energiebehoefte ontstaat. De bespaarde CO2 van uw verwarmingsketel komt nu uit de elektriciteitscentrale. Bovendien: een moderne HR-ketel heeft een rendement van 95% of meer, wat zoveel wil zeggen dat van iedere m3 aardgas 95% of meer wordt omgezet in energie (warmte). De gasgestookte energiecentrale heeft een rendement van 60% (elektriciteit), met andere woorden, van iedere m3 gas gaat 40% verloren. Kortom, uw eigen keteltje is vele malen efficiënter!

Is de introductie van warmtepompen uitvoerbaar? Stelt u zich eens voor: 7 miljoen huishoudens dienen voorzien te worden van een warmtepomp. Als men rekent met 180 werkbare dagen in de bouw en een uitvoeringstijd van 20 jaar (3600 werkbare dagen), dan zullen dus 1.944 warmtepompen PER DAG aangelegd moeten worden om over 20 jaar de klus geklaard te hebben! Uitgangspunt zou dan zijn dat de aanleg van één warmtepomp één dag duurt… en dat is zeker niet het geval. Een stad als Utrecht heeft 174.000 huishoudens en zou dus naar analogie in 89,5 dagen helemaal op de warmtepompen moeten zitten.

Een bijkomend probleem is de verzwaring van het elektriciteitsnet. Door de veel grotere belasting per huishouden van het net, zal dit op alle plekken waar warmtepompen worden geïntroduceerd ook dubbel zo zwaar uitgevoerd moeten worden.