Atmosferisch CO2 tikt 400 ppm aan.

co2 aug 2013Bron: NOAA

In juni van dit jaar tikte het atmosferisch CO2 even de 400 ppm aan. Een historisch feit? Lijkt me niet.  De lezers van deze site die de paragraaf over CO2 gelezen hebben weten wel beter. Zo’n 520 miljoen jaar geleden (geologisch tijdvak Cambrium) was het atmosferisch CO2-gehalte  zelfs meer dan 7000 ppm. In de grafiek hieronder is de gang van het atmosferisch CO2 te zien vanaf 570 miljoen jaar BP, volgens diverse reconstructies.

co2 geoBron: http://s90.photobucket.com/user/dhm1353/media/CO2_Decline.png.html

Voor wie alle publicaties over de CO2-reconstructies nog eens na wil lezen: Bill Illis heeft op WUWT een lijstje gezet met links naar de diverse publicaties. U vindt ze hier.

Interessant is om te bezien wat de temperatuur op aarde vanaf het begin van het Cambrium heeft gedaan. Ook daar zijn diverse reconstructies van bekend. Fysicus Robert Rohde van Berkeley University is de auteur van het volgende fraaie plaatje:

temp geolBron: Wikipedia

Rohde is ook de man achter de site GlobalWarmingArt, waarop hij laat zien dat hij zich nogal zorgen maakt over de klimaatverandering door de mens. Het interessante is dat als ik zijn plaatje van de temperatuurreconstructie vergelijk met die van het atmosferisch CO2 hierboven, ik juist vind dat het allemaal nogal mee is gevallen met de aardse opwarming in het geologisch verleden. Natuurlijk is er geen 1-op-1 correlatie tussen CO2 en temperatuur, maar het is toch opvallend dat in de geologische periode van de Jura het CO2 gehalte tot 2500 ppm reikte en de temperatuur op aarde slechts 2 °C hoger was dan momenteel. Een runaway-effect door een stijgend CO2-gehalte ligt daarom niet voor de hand.

In de never-ending propagandacampagne van ‘catastrofale klimaatverandering door de mens’ wordt maar al te vaak deze grafiek getoond:

co2 aug 2013 totaalBron: NOAA

Je ziet alleen maar een stijgende lijn. Het is daarom goed om zo nu en dan eens over je schouder te kijken naar het geologisch verleden.  Het is niet voor niets dat geologen een vaak relativerende kijk hebben op de invloed van de mens op natuurlijke systemen.