Dat is wat we steeds luider om ons heen horen. Het verschrikkelijke onheil moet gekeerd worden, volgens sommigen koste wat het kost, letterlijk. Het onheil dat ons boven het hoofd hangt is de uitkomst  van een paar dozijn computerprogramma’s die het aardse klimaat proberen na te bootsen. Over die klimaatmodellen heb ik hier al vaker wat geschreven. Het zijn ingenieuze stukjes programmeerwerk, waarin heel erg veel parameters zijn verwerkt. State of the art, zogezegd. Alleen, ze zijn nog lang niet goed genoeg.

Bron: Roy Spencer

Kijk maar eens naar bovenstaande grafiek van klimatoloog Roy Spencer. Hij vergeleek de gemeten temperatuur met de voorspellingen van 90 klimaatmodellen. Duidelijk is te zien dat bijna alle modellen momenteel hoger zitten dan de werkelijke temperatuur. Dat komt omdat we domweg nog niet voldoende zicht hebben op hoe het aardse klimaat werkt. Het is te ingewikkeld, er zitten teveel black boxes in. Een van die black boxes is het gedrag van wolken. Wolken reflecteren zonlicht (afkoelen) maar houden ook warmtestraling tegen (opwarming). Nu weten we al best wat over het gedrag van wolken, maar eigenlijk nog zo weinig dat we het gedrag van die wolken in klimaatmodellen niet kunnen nabootsen. Zo zijn er nog tal van koppelingen in het klimaat waar we nog te weinig zicht op hebben. Zodra we weer wat meer kennis hebben wordt dat in de klimaatmodellen gestopt, maar voorlopig zitten ze er behoorlijk naast.

Nu Is Roy Spencer niet erg populair in het land van de klimaatalarmisten. De man heeft een fatsoenlijke opleiding, is professor aan een gerenommeerde Amerikaanse universiteit, maar zijn ideeën zijn niet main stream. Ik vind dat dat een zuiver wetenschappelijke opstelling is, maar we weten intussen dat de wetenschappelijke wereld niet meer de heilige graal van de waarheid is, maar vaak (niet altijd gelukkig) een wajangpop, bediend door commerciële, politieke en ideologische belangen.

Bron: Verheggen

Bovenstaande grafiek is van een in Nederland bekende klimaatvolger die een alarmistische visie aanhangt.  Hij probeerde aan te tonen dat de grafiek van Spencer niet deugt. Er is statistisch gezien inderdaad wel wat op aan te merken, maar als we naar de grafiek van Verheggen kijken dan blijft het beeld toch duidelijk: de modellen geven de laatste tijd veel hogere temperaturen weer dan er gemeten worden. De blauwe en groene bolletjes zijn van dezelfde twee meetreeksen als Spencer gebruikte, namelijk UAH en HadCrut4. Over die meetreeksen straks meer. Als u naar de grafiek kijkt, probeer dan alleen naar de bolletjes te kijken, niet naar de groene en blauwe lijn. Die lijnen zijn Loess30 lijnen, een regressietechniek om het verloop van een puntenwolk te duiden. Ik zeg dat omdat die lijnen een opwaartse trend suggereren die er al vanaf 2002 niet meer is. Dus, vanaf 2002 is er op de aarde als geheel geen opwarming meer. Dertien jaar al geen opwarming, ik herhaal dit even. Herhaling is belangrijk.

Bron NASA

Nu is het nogal lastig om de gemiddelde temperatuur van de aarde te meten. Er zijn twee methoden: met thermometers en met satellieten. Voordeel van de laatste methode is dat vrijwel elk deel van het aardoppervlak gescand wordt. Thermometers zijn ruimtelijk zeer ongelijk gespreid. Dat betekent voor de laatste methode een extra handicap, want er moet nogal listig gesleuteld worden aan de meetgegevens om tot een ‘aanvaardbaar’ gemiddelde te komen. Van de thermometermethode zijn de bekendste datareeksen die van HadCrut en GISS/NASA. De twee satellietmethoden zijn van RSS en UAH. Die laatste lopen ook niet helemaal synchroon, ook hier moet er wat gesleuteld worden, onder andere als gevolg van baanafwijkingen. Die van UAH geldt als de meest betrouwbare.

Hieronder heb ik het verloop van de gemiddelde temperatuur aan het aardoppervlak weergegeven voor de 4 genoemde datareeksen, vanaf 2002 tot heden.

Bron: woodfortrees

Zoals te zien is, is er al 13 jaar geen sprake meer van opwarming op aarde. De grafieken van Spencer en Verheggen kunnen aangevuld worden tot 2015, de gemeten temperatuur heeft ook voor de laatste paar jaar een horizontaal verloop.

Regelmatig wordt me gevraagd of het broeikaseffect soms niet bestaat, omdat er al zo lang geen opwarming meer plaats vindt, terwijl het CO2-gehalte in de atmosfeer gestaag stijgt. Mijn antwoord is dan dat het broeikaseffect zeker bestaat. Onder laboratoriumomstandigheden is er een directe relatie tussen CO2 gehalte en temperatuur. Hoe het in de atmosfeer werkt heb ik uitvoerig hier beschreven. Maar zoals ik al schreef is het aardse klimaat geen labo-opstelling maar een zeer complexe machine, met allerhande mee- en tegenkoppelingen. Het gevolg daarvan is dat er geen direct verband bestaat tussen CO2 en temperatuur aan het aardoppervlak.

Maar hoe zit het dan met die opwarming? Wordt het nog wat? Ik weet het echt niet. En wetenschappers die zeggen dat ze het wel weten jokken. Tenzij je natuurlijk gelooft dat de uitkomst van een klimaatmodel een goede voorspellende waarde heeft. Maar daar mag nu wel een beetje aan getwijfeld worden lijkt me, zie bovenstaande grafieken. Maar hoe komt het dan dat er overal om je heen gesproken wordt over de ‘opwarming’? Dat is een kwestie van herhalen en herhalen. Zo werkt propaganda. En er worden soms draconische maatregelen genomen om die opwarming te voorkomen. Je kunt je afvragen of dat wel zinvol is (afgezien van het feit dat een beetje meer warmte wat mij betreft wel welkom is). Voorkomen is beter dan genezen? Ik wacht toch liever even af wat er de komende jaren gaat gebeuren. Meten is weten.

Binnenkort schrijf ik wat over de temperatuur in De Bilt. En over de nieuwe publicatie van Miskolszi, die een eigen, afwijkende visie heeft op het broeikaseffect.