Afgelopen woensdag vond er een rond-de-tafel gesprek in de Tweede Kamer plaats over de kosten en baten van de klimaatwet. Marcel Crok was daarbij. Ik heb al vaker over dit onderwerp geschreven, en laten zien dat de bijdrage van Nederland aan een temperatuurreductie op aarde nihil is. Die 49% CO2-reductie in 2030 zou leiden tot 0,0003 °C minder wereldwijde opwarming in 2100. Dat dat zo weinig is komt vooral natuurlijk omdat de Nederlandse bijdrage aan de wereldwijde CO2 uitstoot zeer klein is.

Bron: Fraunhofer

‘Gidsland’ is Duitsland, dat al vroeg de Energiewende is gestart. Daarbij wordt kernenergie gefaseerd afgeschaft en wind- en zonne-energie gepromoot. Dat zie je terug in bovenstaande grafiek: meer wind en zon en minder kernenergie en steenkool. De reductie van bruinkool loopt wat minder vlotjes, er wordt nu juridisch gestreden om een bos dat gekapt moet worden voor de uitbreiding van een bruinkoolgroeve. Voorlopig is de bijdrage van bruinkool in het totale pakket onontbeerlijk en het zou me niet verbazen als dat in de nabije toekomst gaat toenemen.

De Energiewende in Duitsland heeft de Duitse belastingbetaler tot nu toe 500 miljard euro gekost. De energieplannen van de Nederlandse overheid gaan minstens 650 miljard euro kosten becijfert Crok. De vraag is natuurlijk wat het oplevert aan CO2-reductie. Voor Nederland kunnen dat alleen maar schattingen zijn, maar omdat Duitsland al een tijdje bezig is op de weg van de energietransitie zijn daar wel cijfers voorhanden:

Bron: Environmental Progress

Vanaf 2009 is er geen sprake van een daling van de CO2-uitstoot in Duitsland. Het doel dat de Duitsers zich hebben gesteld voor 2020 wordt dan ook op geen stukken na gehaald. Wel zorgt de energietransitie bij onze buren voor hogere elektriciteitsprijzen. We zijn in ons land hard op weg om dezelfde fouten te maken als Duitsland gemaakt heeft. Bron: Environmental Progress

Klik hier voor het lezenswaardige stuk van Marcel Crok.

Bron: ESA

Het drijfijs op de noordpool wordt sinds eind 1978 gemeten met behulp van satellieten. Sinds 2010 doet de Cryosat-2 satelliet dit nuttige werk. De satelliet meet ‘microwave’ straling die van het aardoppervlak af komt.  Omdat oceaanwater andere microgolven afgeeft dan drijfijs ziet de sensor waar zich ijs aan de oppervlakte bevindt en waar water. De waarnemingen worden verwerkt tot digitale pixels. Elke pixel vertegenwoordigt een vierkant oppervlak op aarde. De eerste instrumenten zorgden voor een resolutie van ongeveer 25 kilometer bij 25 kilometer; latere instrumenten hebben een hogere resolutie. Met behulp van algoritmen wordt dan het ijsoppervlak geschat.

Met de via de satelliet verkregen data kun je van allerlei dingen doen, zoals  het maken van een kaartje.  Hieronder ziet u een kaartje van de minimale ijsbedekking van de noordpool op 19 september 2018. Lees verder →

Bron:  ed.nl

Het krankzinnige plan om de huishoudens van het aardgas af te halen is gebaseerd op misverstanden en is slecht voor de CO2-uitstoot. Dat berekende hoogleraar David Smeulders  van de TU/e.

Onbegrip en miscalculatie. Het zijn woorden die regelmatig vallen in een gesprek met David Smeulders over de haast waarmee de overheid de huishoudens van het gas af wil hebben en de schijnargumenten die daarvoor worden gebruikt. De hoogleraar  voorziet een ’tweede Betuwelijn’.

Lees het hele interview in het Eindhovens Dagblad door op deze link te klikken.

Vandaag heb ik in Weert een lezing gehouden  over klimaatverandering en de klimaathype waarin we ons momenteel bevinden. Actief en kritisch publiek, daar hou ik van! Op 8 oktober j.l. hield prof Richard Lindzen een lezing in Londen over nagenoeg dezelfde onderwerpen. Ik bewonder Lindzen vanwege zijn fabelachtige kennis over de fysica achter weer en klimaat, maar ook vanwege het feit dat hij een wetenschapper is die NIET wachtte tot na zijn pensionering om de waarheid naar buiten te brengen.  Hij deed dat gewoon gedurende de 30 jaar dat hij hoogleraar aan het MIT was, zoals het hoort denk ik.

Van die lezing is een video gemaakt (link hieronder).  Het is een echte lezing, dus u kunt hem als podcast gebruiken. De lezing duurt ongeveer 50 minuten. Als u de Engelse taal beheerst en geïnteresseerd bent in het onderwerp zou ik zeggen: luister er eens naar!

https://youtu.be/X2q9BT2LIUA

Het was afgelopen week een roerige periode wat betreft weer en klimaat in Nederland. Dat kwam door het alarmerende rapport van het IPCC, met direct daarna de uitspraak in de Urgendazaak door het gerechtshof in Den Haag.  Menig journalist hief een waarschuwend vingertje: het was nu, meer dan ooit, 5 voor 12!  Het bijzondere is dat er vrijwel geen journalist is die het rapport van het IPCC kan duiden. Journalisten met een exacte opleiding zijn namelijk uiterst schaars. Bovendien is de materie zeer complex. Het was meer een kwestie van gevoel, het hart op de juiste plek en ‘alle wetenschappers zijn het er over eens’. Nu is dat laatste onjuist en bovendien een voorbeeld van  ‘argumentation by authority’. Maar zelfs al zou dat wel juist zijn, dan nog ontslaat het ons niet van de plicht om zelf goed na te denken.

Nou wil het toeval dat we niet alleen een opvallend warme zomer achter de rug hebben, maar dat we vorige week in ons land konden genieten van een prachtige nazomerweek. Nou werkt het menselijk brein zo dat we moeite hebben met het overzien van het grote geheel. We knopen als het ware die zeer warme zaterdag 13 oktober 2018 aan dat IPCC-rapport en ook maar meteen aan de uitspraak van de Haagse rechter. Dat kan toch allemaal geen toeval zijn? Als je goed nadenkt hebben die 3 gebeurtenissen natuurlijk niets met elkaar te maken.

Alhoewel, die warmste 13^e oktober ‘ooit’ dan? Was dat dan geen teken van de alles vernietigende opwarming die op de loer ligt?  Cijfers bieden hier uitkomst.  Ik heb in de temperatuurreeks van De Bilt (vanaf 1901) opgezocht of er wel vaker zomerse dagen (≥ 25 °C) in oktober geweest zijn. Dat doe ik door naar de Tx te kijken, de maximum etmaaltemperatuur. Dit is het resultaat:

Lees verder →

Het is vandaag, 13 oktober 2018, een prachtige dag! Volop zon, en de temperaturen bereiken zomerse waarden. Sommige mensen zijn zo zenuwachtig geworden van het recente rapport van het IPCC dat ze denken dat dit toch wel een bewijs is van de opwarmende aarde. En dan hadden we deze week ook nog eens de rechter die op de stoel van de overheid plaatsnam en in hoger beroep bepaalde dat de Nederlandse regering te weinig doet om het CO2-gehalte naar beneden te krijgen.

Kijk eens naar onderstaande figuur van het Noordelijk Halfrond, genomen om 14 uur vanmiddag. De temperaturen en winden zijn ingetekend. Duidelijk is dat het in West Europa relatief warm is.  Het ene groene cirkeltje  op Nederland geeft een temperatuur aan van 25,1 °C.

Bron: https://earth.nullschool.net/

Maar helaas, of beter: gelukkig, is er de Wet van Behoud van Ellende die alles in evenwicht houdt. Kijk maar eens naar de temperatuur in de omgeving van Chicago: 0,4 °C.  Nu is het in Chicago op datzelfde moment 7 uur in de morgen, dus altijd kouder dan om 14 uur ’s middags, maar erg warm zal het niet worden daar vandaag.

De oorzaak van deze ongelijke verdeling van warmte en koude is de ligging van de straalstroom. Dat is een keiharde wind die op zo’n 10 km hoogte rond de aarde blaast. Die straalstroom vormt de begrenzing van koude polaire lucht in het noorden en warme tropische lucht ten zuiden ervan. In die straalstroom zitten een paar grote bochten, en die bepalen of er in Nederland op 13 oktober 2018 warme lucht ons land binnenstroomt of koude.  Dat geldt natuurlijk ook voor Chicago.

Bron: http://www.meteociel.fr/

De ligging van de straalstroom wordt hierboven weergegeven door die blauwe band met geel-groene kern. De bochten liggen nu precies zo dat de USA bakken met koude lucht vanuit het poolgebied binnenkrijgt, en wij bakken met warme lucht vanuit het zuiden. Kan het ook anders?  Jazeker, want die bochten in de straalstroom gaan op enig moment weer bewegen en dan kan het zomaar dat ons land overspoeld wordt met venijnig koude lucht. Die overgang van warme naar koude lucht (en andersom) gaat altijd gepaard met een regenzone.

Deze week werden veel mensen opgeschrikt door een alarmerend tussenrapport van het IPCC. Het IPCC is een onderdeel van de UNO, Verenigde Naties. Veel mensen denken dat het IPCC een wetenschappelijke organisatie is waar ‘duizenden wetenschappers’  het klimaat bestuderen en daarover rapporteren. Maar dat is niet zo. Het IPCC is een organisatie met wetenschappelijk gereedschap en politiek/maatschappelijke doelen.

Bron: Express

Als je alle auteurs van die publicaties bij elkaar optelt kom je al snel aan ‘duizenden wetenschappers’. Maar de meeste mensen die echt voor het IPCC  werken zijn administratieve krachten.  Wel vaardigen een aantal landen mensen af die namens hun land zitting nemen in bijvoorbeeld de groep die de “Summary for Policymakers”  samenstelt. Die filteren dan de schrijfsels van de leden van bijvoorbeeld het Technische Rapport en maken er voor politici hapklare brokken van. Lees verder →

Bron:  NASA

De aarde is de laatste decennia groener geworden. Bovenstaande figuur toont de globale verandering van het bladoppervlak van 1982 tot 2015.  Grosso modo is er sprake van vergroening van de aarde, dus van toename van het bladoppervlak. Met name door de komst van  GEOV1  zijn er nauwkeurige satellietdata beschikbaar gekomen over verandering in het bladoppervlak.  De data kunnen gebruikt worden voor het berekenen van de LAI (Leaf Area Index), die uitgedrukt wordt in het bladoppervlak per m2 grond. De figuur hieronder is gemaakt met data van GEOV1.

Bron:  Munier et al

Munier et al laten in een recente publicatie zien dat er weer een flinke stap voorwaarts gemaakt is in de interpretatie van de satellietbeelden. De recente ontwikkelingen in remote sensing maken het mogelijk om seizoensgroei te bestuderen.  Nadeel bleef wel dat vanwege de grote resolutie het niet mogelijk was om onderscheid te maken tussen vegetatietypen. Op onderstaande kaart is de heterogeniteit van de vegetatie weergegeven.  Blauw (~1) betekent een homogene vegetatie; hoe dichter bij de 0 des te heterogener is de vegetatie. Lees verder →

Voor de lezers die rauw in het onderwerp vallen: rechts in het menuutje vindt u de voorafgaande 4 afleveringen. We zijn nog steeds druk bezig met de vraag hoe het komt dat de recente homogenisatie van de temperatuur van De Bilt tussen januari 1901 en september 1951 zo drastisch is geweest. En drastisch is een eufemisme, als men bedenkt dat daardoor het aantal hittegolven teruggebracht werd van 23 naar 7 en het aantal tropische dagen van 164 naar 76!

Natuurlijk gaat het ons niet om die hittegolven an sich, dat was slechts de aanleiding. De vraag is hoe die homogenisatie gedaan is. Daar zijn we al een poosje met 4 mensen aan bezig, en het antwoord op dié vraag denken we al te hebben. Maar al doende stuit je op nog meer zaken, die  ook bekeken moeten worden.  Vandaar dat ons verslag nog even op zich laat wachten. Maar zo nu en dan laat ik even wat van me horen.

Aanleiding voor de homogenisatie van De Bilt was een grote sprong in de temperatuurreeks rond 1950, waarvan het KNMI aannam dat die veroorzaakt werd door verandering van meethut en de verplaatsing daarvan in 1950 en 1951. In deel 4 was al te lezen dat die sprong ook voorkomt in 4 nabijgelegen Duitse stations, en dat hij eerder dan 1950 begon. Die 4 stations zijn de rode bolletjes nabij de grens op bovenstaande kaart. Lees verder →