Het IPCC-rapport “Global Warming of 1.5°C”

 

Onlangs bracht het IPCC haar nieuwste rapport uit , “Global Warming of 1.5°C“, over de opwarming van de aarde. Het rapport is een noodkreet:  help, de aarde vergaat! Hoe valide is dat rapport eigenlijk? Veel media zal dat worst wezen, het IPCC is immers dé autoriteit op het gebied van klimaatverandering. Maar Professor Ray Bates heeft het toch gewaagd en schreef er een rapport over. Bates is professor meteorologie aan University College Dublin en een gerespecteerde klimaatwetenschapper. Zijn rapport heeft als titel  “Deficiencies in the IPCC’s Special Report on 1.5 Degrees” . Daarin kaart hij enkele zaken aan die volgens hem niet de toets van wetenschappelijke kritiek kunnen doorstaan. Beide rapporten zijn downloadbaar door op de link te klikken.

Ray Bates onderzocht enkele belangrijke aspecten van het SR1.5-rapport. Hij beoordeelt in zijn publicatie of het laatste IPCC-rapport “Global Warming of 1.5°C” voldoende wetenschappelijke nauwkeurigheid heeft om de  extreem kostbare en ontwrichtende aanbeveling van het IPCC ( koolstofemissies moeten in 2050 tot nul zijn teruggebracht) te rechtvaardigen.

Hij concludeert dat een dergelijk niveau van wetenschappelijke nauwkeurigheid niet aanwezig is in het rapport. Met name op de volgende aspecten schiet het IPCC rapport volgens hem tekort:

  • Het IPCC-rapport gaat uit van het AR5 rapport van het IPCC om een ​​toegenomen gevoel van een aardse noodtoestand te benadrukken zonder daarvoor een serieuze wetenschappelijke onderbouwing te geven.
  • Het IPCC-rapport zwijgt richting beleidsmakers over een aanzienlijk aantal belangrijke observationele onderzoeksgegevens die zijn verzameld sinds AR5. Onderzoeksgegevens die aantonen dat een op handen zijnde klimatologische noodsituatie niet aan de orde is.
  • Het IPCC-rapport zwijgt over belangrijke informatie die sinds AR5 beschikbaar is over het tunen van klimaatmodellen om de gewenste resultaten te bereiken. In bovenstaande figuur is te zien dat dat leidt tot sterke overschatting van de klimaatgevoeligheid, in dit geval in de tropen. Modellen warmen veel harder op dan de gemeten temperatuur aan het aardoppervlak.

Conclusie van Bates:  “In view of these deficiencies, the SR1.5 report does not merit being regarded by policymakers as a scientifically rigorous document. There is much recent scientific evidence, not referred to in the report, to support a more considered mitigation strategy than the extreme measures proposed in the report. Meanwhile, the worthy goals discussed in the report, such as sustainable development, poverty eradication and reducing inequalities, should be pursued on their own merits and not made dependent on unsettled climate science.”

Het laatste rapport van het IPCC laat zien dat haar doel uiteindelijk een politieke is. De subtitel van het rapport luidt:  “ An IPCC special report on the impacts of global warming of 1.5 °C above pre-industrial levels and related global greenhouse gas emission pathways, in the context of strengthening the global response to the threat of climate change, sustainable development, and efforts to eradicate poverty.” Met het bestrijden van armoede is niets mis uiteraard, maar het idee dat het IPCC een grote club klimaatwetenschappers is die onder de paraplu van de VN waardevrije wetenschap bedrijven is nonsens. Max Weber stelde ruim een eeuw geleden dat de resultaten van wetenschappelijk onderzoek vrij van morele overwegingen moeten zijn.  ‘Uit dat wat is kan men niet afleiden wat men behoort te doen’. Weber bestreed in zijn tijd wetenschappers die wetenschap en ethiek met elkaar verbonden. Dat steekt in de huidige tijd ook weer de kop op helaas.  Tijd voor een nieuwe Weber!