Bron: Tombonte.blogspot.nl
In mijn bericht van 8 juni j.l. heb ik al het een en ander geschreven over windenergie. Vandaag plaatste de Volkskrant een ingezonden brief van mijn hand over windenergie. Die schreef ik naar aanleiding van het interview afgelopen zaterdag in diezelfde krant met Dirk Berkhout. Berkhout is de man die bij Schiermonnikoog het grootste offshore windmolenpark van ons land ontwikkelt. De wilde plannen van onze overheid om de komende jaren veel windmolens in zee te zetten worden deels gefinancierd door de aanname dat windenergie in de nabije toekomst 40% goedkoper gaat worden. Volgens Berkhout onjuist, het wordt alleen maar duurder. Zie onderstaande grafiek uit het interview:
Bron: Volkskrant
Dit is de brief:
“Het interview met Dirk Berkhout laat zien dat de kosten van windenergie op zee almaar stijgen in plaats van dalen. Dat was al langer bekend maar werd tot nu toe genegeerd. Gelet op de ambitieuze plannen van de Nederlandse overheid om in de nabije toekomst voor vele miljarden te investeren in nieuwe windparken zie ik een nieuw financieel debacle a la Betuwelijn al opdoemen. Op de terechte vraag van de verslaggever om dan maar geen windparken aan te leggen antwoordt Berkhout: “Natuurlijk wel, je ontkomt er niet aan, als je de elektriciteitsopwekking wilt vergroenen”. Van een vrije wil is hier overigens geen sprake: de EU legt dit haar lidstaten op. Vergroenen betekent dan in dit geval wel dat je de bevolking tot in lengte van jaren opzadelt met torenhoge elektriciteitsprijzen die ongetwijfeld een negatieve invloed zullen hebben op de koopkracht en daarmee de welvaart. In Duitsland, dat bij de vergroening voorop loopt, zijn de gevolgen voor de burgers en bedrijven vanwege de “Energiewende” al tastbaar: de hoogste elektriciteitsprijzen van Europa en een vlucht van bedrijvigheid. Als vergroening van energie betekent dat we fors welvaart in moeten leveren omdat er gekozen wordt voor veel te dure windenergie, dan wordt het de hoogste tijd om het roer om te gooien. ”
Een groot deel van de wereldbevolking kan zich niet permitteren om welvaart in te leveren. De keuze van de Nederlandse overheid voor windenergie is niet ingegeven door een evenwichtige afweging van factoren pro en contra, maar door interne en Europese politieke druk in combinatie met reusachtig lobbywerk van de industrie. Het helpt als de bevolking bang gemaakt wordt voor stijgende energieprijzen omdat ‘het op raakt’; de acceptatiegraad stijgt daardoor. Bekijk het videootje maar van de Zuid-Afrikaanse publicist Ivo Vegter in het vorige bericht.