Een tijdje terug publiceerde Russ Steele op zijn weblog onderstaande grafiek van de hand van meteoroloog Joe Bastardi. Men ziet voor de periode 1979 tot heden het verloop van het CO2-gehalte in de atmosfeer zoals gemeten op Mauna Loa Observatory op Hawaii, de globale zee-en landtemperatuur volgens de datareeks HadCRUT3, en de SST (sea surface temperature) volgens de datareeks HadSST2.
Russ vraagt zich af: “ If the admission to the school of your choice, be it Cornell, or lets say Columbia or Harvard, depended on you answering this question — “Given the facts presented in the chart below, is CO2 driving the Earth’s temperature?” — how would you answer it? ”
En bezie nu eens de figuur over de inkomende zonnestraling en de maximum dagtemperaturen in de USA. De figuur is afkomstig van een onderzoek door Willie Soon and William M. Briggs, waarvan de resultaten gisteren werden gepresenteerd in de Washington Times.
Bron: BEST project University of California
Het toont een sterke correlatie tussen inkomende zonnestraling en de oppervlaktetemperatuur in de USA. Tot nu toe werden bij dergelijke onderzoeken ook altijd de nachttemperaturen meegenomen, wat natuurlijk verwonderlijk is omdat de zon dan niet schijnt. De variatie in inkomende zonnestraling (in W/m2) is erg klein, maar de maximum dagtemperatuur in vooral wolkenloze regio’s volgt die opvallend goed.
Soon: “Pictures like these cannot be drawn for temperature and CO2 concentration. There just is no such close match between the steady rise in atmospheric CO2 concentration and the often dramatic ups and downs of surface temperatures in and around the Arctic, China and the United States.” Waarvan acte zou ik zeggen (zie eerste figuur).
Soon en Briggs hebben al eerder een dergelijke sterke correlatie tussen zonnestraling en maximum temperaturen waargenomen in diverse andere regio’s op aarde. Zo vonden ze een dergelijke correlatie ook bij hun onderzoeken in het Arctische gebied en China. Ook de onderzoekers Van Loon en Meehl hebben in een aantal recente publicaties (hier en hier) deze zonnestraling-oppervlaktetemperatuur-hypothese wetenschappelijk op de kaart gezet.
De verklaring voor de sterke relatie tussen zonnestraling en temperatuur is volgens Soon en Briggs te vinden in de conveyor belt, de grote thermohaline circulatie die grote massa’s water verplaatst in de oceaanbekkens. Hierbij is vooral de uitwisseling tussen Arctische Zee en tropen van belang.
Bron: Wikipedia
Soon verklaart: “…we were able to provide a self-consistent explanation for these observed apparent sun-climate correlations, which involves the exchange of heat and moisture between the equator and the Arctic region. In addition, we recently discovered direct evidence that changes in solar activity have influenced what has been called the “conveyor belt” circulation of the great Atlantic Ocean currents over the past 240 years. For instance, solar-driven changes in temperature and in the volume of freshwater output from the Arctic cause variations in sea surface temperature in the tropical Atlantic five to 20 years later. These peer-reviewed results, appearing in several science journals, make it difficult to maintain that changes in solar activity play no or an insignificant role in climate change. ”.