Deze week wordt er in Kopenhagen Stockholm onderhandeld over de samenvatting van het nieuwste (vijfde) klimaatrapport van het IPCC. Onderhandeld?  Jazeker, want die samenvatting moet weer het fundament vormen voor nieuw ‘klimaatbeleid’, en is dus vooral een politiek stuk.

Afgelopen weekeinde besteedden een aantal kranten in ons land in het kader van het komende IPCC-rapport aandacht aan het klimaat en de wetenschappelijke vorderingen in het veld. Het moet gezegd: de toon is nu toch wel wat minder AGW-minded dan we tot nu toe gewend waren. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat de afgelopen jaren nogal wat alarmistische luchtballonnetjes zijn leeggelopen. En natuurlijk ook met het uitlekken van een conceptsamenvatting van het vijfde IPCC-rapport waarin, vergeleken met het vorige, flink gas is teruggenomen.

Dat het kwartje nog niet bij iedereen is gevallen laat de website van Greenpeace zien:

Bron: Greenpeace

Met een dergelijke versimpeling op peuterniveau van klimaatverandering harkt Greenpeace nog steeds bakken met geld van onwetende burgers binnen. En wat ‘krimmen’ is mag Joost weten ;-), terwijl overstromingen natuurlijk geen onderdeel zijn van het weer. Maar de tijden zijn aan het veranderen nu ook de gevestigde landelijke dagbladen kritischer lijken te worden over oorzaken en gevolgen van klimaatverandering.

Bron: Trouw

Trouw doet dat in een artikel van Joep Engels. Dat is opmerkelijk, omdat Joep altijd een trouwe aanhanger was van de AGW-hypothese. Het gaat nog schoorvoetend, maar het was dan ook echt tijd voor een meer kritische kijk op de klimaatwetenschap en vooral op het reilen zeilen van het IPCC.

De NRC gaat er, zeer verrassend, stevig in,  onder leiding van Karel Knip. Het artikel heeft als subkopje:  “De modellen die het broeikaseffect voorspellen, hadden niet voorzien dat het op aarde al twaalf jaar niet meer warmer wordt. Alle waarschuwingen voor de rampen die klimaatverandering zal veroorzaken, zijn nog veel dubieuzer.” Het hele artikel kunt u inzien via deze link van Climategate.nl.

Bron: NRC

Knip schrijft:  “ Nu de mondiale temperatuur al meer dan een decennium niet gestegen is wordt het misschien tijd het klimaatdebat in rustiger vaarwater te  brengen.  Eigenlijk  is  de  vraag:  zijn  de voorspelde rampen  echt van  een andere orde dan de rampen die ons al eerder troffen? De beide wereldoorlogen? De Spaanse griep? De builenpest? ”. Daarna behandelt Knip een zevental thema’s uit de AGW-kerk over de zeespiegel, verwoestijning, gletsjers, tropische stormen, oogsten, ziekten en conflicten.  Trouwe lezers van Klimaatgek.nl zien onmiddellijk dat 5 van de 7 thema’s al lang geleden op deze site behandeld zijn. U kunt ze vinden onder Dogma’s in het menu hierboven.

Waarom Knip nu pas tot inzicht gekomen is is me een raadsel. Immers, alles wat ik de afgelopen jaren geschreven heb over de zeespiegel, verwoestijning, gletsjers, tropische stormen en ziekten was op basis van wetenschappelijke publicaties die ook Knip kon raadplegen. Nu maakt hij (gelukkig) korte metten met die dogma’s uit de AGW-kerk. Dat is opmerkelijk omdat ook Karel Knip tot voor kort een kruisridder was in de orde van de AGW-hypothese. Hans Labohm had daarom nog een appeltje met Knip te schillen, zie hier.

Bron: Volkskrant

In de Volkskrant schrijven Van Calmthout, Keulemans en Persson een drie-pagina’s groot artikel onder de kop “Opklaringen in de broeikas”. Zij concentreren zich op een viertal thema’s: klimaatgevoeligheid, natuurlijke variatie, zeespiegelstijging en prognoses.  In het artikel komen met name de grote onzekerheden over toekomstige ontwikkelingen naar voren. Dat is al een hele stap voor de Volkskrant, met name voor Martijn van Calmthout. Van Calmthout had zich de afgelopen jaren ontpopt als een voorvechter van de AGW-hypothese, waarbij hij niet alleen hypothese en waarheid verwarde, maar ook zelfs voorstelde in de krant geen woord meer te besteden aan de ideeën van kritische volgers van het klimaatdebat ,  klimaatsceptici genoemd. Dat hij nu door de werkelijkheid gedwongen wordt zijn oogkleppen te laten vallen is prettig om te constateren. De toon in het artikel is voorzichtig, het is even wennen blijkbaar. Dat laatste komt tot uiting in de keuze van sommige plaatjes + begeleidende teksten in het artikel, zoals die over het uitgelekte rapport (zie hierboven).

                       Bron: Volkskrant

De grafiek hierboven komt ook uit het Volkskrantartikel.  Het is een bewerking van een grafiek uit een publicatie van Knutti et al in Nature Geoscience  2008.

   Bron: Knutti et al

Opvallend is dat de ‘waarschijnlijke’  opwarming in het artikel van Knutti et al van 1,3 °C tot  3 °C loopt, terwijl dat traject in de bewerkte grafiek van de Volkskrant is teruggebracht tot 1 °C tot 2,2 °C. Nu is Knutti een fervente aanhanger van de AGW-hypothese en ziet hij de klimaattoekomst derhalve wat somber in. De zwarte lijn in zijn grafiek (en die van de Volkskrant) is ‘The most likely warming for S = 3 °C’ volgens Knutti. Hij houdt de klimaatgevoeligheid hoog aan in zijn artikel.

Hoe goed is het gevoeligheidsmodel van Knutti et al?  Daartoe heb ik de wereldtemperatuur als anomalie van de datareeks HadCrut4 gebruikt vanaf 1880, vaak als startpunt genomen van de toename van CO2 als gevolg van industriële antropogene activiteiten.

Bron: Hadcrut

De stijging van de temperatuur tussen 1880 en 2012 is 0,7 °C, zoals ook algemeen wordt aangenomen. Ik ben zo vrij geweest om dat gegeven als een rode stip in de grafiek van Knutti et al te zetten. Die 0,7 °C opwarming bij een toename van het CO2-gehalte van 280 tot 400 ppm ligt zeer ver van de door Knutti gehanteerde ‘most likely warming’, valt ver buiten de ‘the likely range (dark grey)’ en zelfs buiten de lichtgrijze pluim die door hen niet nader gedefinieerd is (waarschijnlijk ‘very likely‘).

Voorzichtige conclusie: er breken langzaam nieuwe tijden aan in klimaatland. Dat de gevestigde media wat kritischer worden en hun vooringenomenheid op het gebied van klimaatveranderingen wat minder wordt is toe te juichen. Een vrije pers is de belangrijkste waarborg voor een goed functionerende democratie. En daar bedoel ik niet alleen artikel 7 van de Grondwet mee, die de vrijheid van meningsuiting regelt.  Er dient bij journalisten ook sprake te zijn van een intrinsieke motivatie ten aanzien van waarheidsvinding op alle maatschappelijk relevante gebieden. Daar hoort klimaatverandering zeker bij.