Foto: Vancouver & Us
Roger Pielke jr. is professor aan CIRES, Cooperative Institute for Research in Environmental Sciences. Dat is een aan het NOAA gelieerd instituut dat zich onder andere bezig houdt met de variabiliteit van het klimaatsysteem. NOAA is de National Oceanic and Atmospheric Administration van de Amerikaanse overheid.
CIRES is ook gelieerd aan de University of Colorado, dat een naam heeft hoog te houden op het gebied van klimatologie. Pielke is een gerespecteerde wetenschapper in klimaatland, maar beslist geen meeloper in het alarmistische circus. Dat wil zeggen dat hij boven alles de wetenschappelijke methode hanteert en zich niet laten sturen door politiek-maatschappelijk opportunisme.
Dat een dergelijke kritische houding, die vanzelfsprekend de natuurlijke grondhouding van elke wetenschapper zou moeten zijn, hem niet altijd in dank wordt afgenomen blijkt uit een akkefietje dat Pielke onlangs is overkomen. Hij was vanaf 2005 verbonden aan de editorial board van het tijdschrift Global Environmental Change, en hield zich onder andere bezig met peer reviews van nieuwe publicaties. Global Environmental Change is een uitgave van Elsevier.
Onlangs heeft Pielke een artikel gerieved van Brysse et al, genaamd “Climate change prediction: Erring on the side of least drama?”. In de abstract van het artikel is te lezen:
“Climate scientists are not alarmists but have underestimated recent climate changes. We identify a directional bias toward erring on the side of least drama (ESLD). ESLD is an internal pressure arising from norms of objectivity, restraint, etc. ESLD may cause scientists to underpredict or downplay future climate changes.”
Pielke heeft nogal kritisch geschreven over deze publicatie. Of beter gezegd, hij heeft er geen spaan van heel gelaten. Enkele dagen later werd hij uit de editorial board van het blad gezet. Toeval? De uitgever beweert van wel. Lees hier over de correspondentie. Het lijkt er op dat dit toch een soort van afrekening is met de kritische professor. Interessant is de figuur die Pielke in zijn blog toont:
De figuur is afkomstig van CMIP5, Coupled Model Intercomparison Project. Het is een samenwerkingsverband van 20 klimaatmodel bouwers van over de gehele wereld om wat meer synergie te brengen in de soms wel erg uiteenlopende modelscenario’s.
Ze schrijven zelf:
“CMIP5 promotes a standard set of model simulations in order to:
* evaluate how realistic the models are in simulating the recent past,
* provide projections of future climate change on two time scales, near term (out to about 2035) and long term (out to 2100 and beyond), and
* understand some of the factors responsible for differences in model projections, including quantifying some key feedbacks such as those involving clouds and the carbon cycle
The CMIP5 (CMIP Phase 5) experiment design has been finalized with the following suites of experiments:
I Decadal Hindcasts and Predictions simulations,
II “long-term” simulations,
III “atmosphere-only” (prescribed SST) simulations for especially computationally-demanding models.”
De figuur toont een viertal scenario’s waarlangs de globale opwarming als gevolg van stijging van het CO2-gehalte zich kan voltrekken, RCP 2.6, RCP 4.5, RCP 6 en RCP 8.5. RCP betekent Representative Concentration Pathway, een nieuw type scenario dat in gebruik is genomen ten behoeve van het komende vijfde rapport van het IPCC. De getallen achter de 4 paden slaan op de toename van de energie in W/m2 als gevolg van het versterkt broeikaseffect in het jaar 2100. RCP 2.6 toont het effect op de globale temperatuur bij sterke mitigatie (sterk ingrijpen in de uitstoot van antropogeen CO2, waardoor de opwarming in 2100 “slechts” 2,6 W/m2 zal zijn.
Het horrorscenario is RCP 8.5, ‘business as usual’ met in het geheel geen terugdringen van antropogene CO2 uitstoot.
Wat erg leuk is in de figuur is dat het gemeten globale temperatuurverloop er ook ingetekend is (zwarte lijn). Het werkelijke verloop van de temperatuur begeeft zich in het onderste randje van de grafiek, daar waar het meest optimistische scenario RCP 2.6 haar meest optimistische resultaat toont.
Oplettende lezers hebben ongetwijfeld de CO2 grafiek uit het vorige bericht gezien, waarbij de stijging van het atmosferisch CO2 onverminderd doorgaat, en de oppervlaktetemperatuur van de aarde al 16 jaar geen krimp geeft. De Nederlandse bijdrage in dit verhaal is tweeërlei: enerzijds is Elsevier de uitgever van het blad dat Pielke de wacht heeft aangezegd, anderzijds is het scenario RCP 2.6 afkomstig van ons eigen Planbureau voor de Leefomgeving dat de Nederlandse regering regelmatig adviseert. Dit planbureau maakt deel uit van het RIVM in Bilthoven.