Bron: Volkskrant
Onvolprezen commentator in de Volkskrant Martin Sommer heeft afgelopen zaterdag zijn column gewijd aan de uitspraak van de Haagse rechter in de Urgendazaak. Hij haalt daarbij klimaateconoom Richard Tol aan. Ik kan het echt niet beter verwoorden, dus via bovenstaande link vindt u het stuk van Sommer. Als u geen VK abonnement heeft:
Afspraak is afspraak klinkt goed, maar is de bijl aan de wortel van de
politiek.
Science is settled, zei Al Gore ooit. In zijn film An inconvenient truth
gebruikte hij een bouwliftje om te laten zien hoe angstwekkend snel
de grafiek van de opwarming de lucht inging. Het klopte niet maar
het was politiek en dan mag veel. Later kwam VN-secretaris-generaal
Ban Kimoon erbij. De tijd van praten was voorbij, zei hij. Handen
uit de mouwen en op naar een wereld vol windmolens. Ook
politiek. Zolang we mogen zeggen dat het onzin is, is het in orde.
Nu heeft de Haagse rechter zich in het koor van Cassandra’s gevoegd.
Het panel van de klimaatkundigen van het IPCC heeft gelijk. De
toestand is zo ernstig, het risico van opwarming zo groot, dat de
regering haar zorgplicht verzaakt met de luizige 17 procent minder
CO2 in 2020 waarop nu wordt gekoerst. De rechter heeft nu
opgelegd dat de CO2-uitstoot over vijf jaar een kwart minder moet zijn.
High fives bij Urgenda dat de zaak had aangespannen.
Richard Tol
Science settled? Dat politiek en actiegroepen alarm slaan is één
ding, maar een rechterlijke uitspraak is van een andere orde.
Wat zou de wetenschap er zelf van vinden? Luister naar Richard Tol,
hoogleraar klimaateconomie en onze eigen man bij het IPCC. In de
Nederlandse pers zie je hem weinig, misschien omdat hij niet zo
van alarmisme houdt. Inderdaad vindt hij dat de rechter zich laat
meeslepen door de politiek. Tol: ‘Hier in Nederland slaan ze al
een kwart eeuw alarm over het klimaat. Dat is niet te
onderbouwen, ook niet met de rapporten van het IPCC. Decennia
worden catastrofen voorspeld, steeds weer door de regering
gesteund. Door activistische ambtenaren, wetenschappers ook.
Journalisten. Begin jaren negentig waren er tv-spotjes om mensen
bewust te maken.
Klimaatopwarming werd voorgesteld als iemand met een
plastic zak over zijn hoofd. Idioot. In die zin heeft Urgenda gelijk: er
gaapt een gat tussen de retoriek, ook van de regering, en het
feitelijke klimaatbeleid.’ Ook over het verzaken van de
zorgplicht waar de rechter het over heeft, is Tol niet te spreken. ‘Het
idee dat de Nederlandse bevolking erg kwetsbaar is voor het klimaat,
is mesjogge. Nederland loopt geen groot risico door opwarming.
Overstromingen hooguit, maar die zijn goed beheersbaar. Als de
dijken niet worden bijgehouden, zou de staat tekort schieten in zijn
zorgplicht. Of wij 20 procent dan wel 50 procent minder CO2
produceren, maakt voor het klimaat niet uit. Dat is een politieke weging
en daar gaat de rechter buiten zijn boekje.’ Dat is natuurlijk de kern.
Mag de rechter zich ermee bemoeien? We bevinden ons in de
Bermudadriehoek wetenschap,