Bron: Volkskrant
Milieudefensie heeft door CEDelft laten doorrekenen waar de lasten vallen van de heffingen voor klimaatdoeleinden. Dat laatste woord is natuurlijk misleidend, het gaat om maatregelen om de uitstoot van CO2 te verminderen. Dat dat tot enige substantiële daling van de temperatuur zou leiden is al op een aantal plaatsen doorgeprikt. De door de regering voorgenomen reductie van 49% van CO2-uitstoot in het jaar 2030 betekent een afname van 0,0003 °C, niets dus. Zie het onderzoekje naar de berekening hier.
Ik spreek dus vanaf dit moment van CO2-maatregelen en CO2-heffingen, omdat de correlatie tussen de maatregelen en de klimaateffecten nagenoeg 0 is. Die maatregelen kosten geld, veel geld. Denk maar aan die windmolenparken die anders onrendabel zijn. Maar het geldt ook voor de nieuwe agrarische melkkoe, de windmolen op boerenland: een paar van die dingen in je weiland en je kunt rentenieren. En het voor de inkoopprijs aan het net terug kunnen leveren van overtollige elektriciteit van je zonnepanelen. (in die regeling gaat overigens in 2020 het mes). Dat wordt deels opgebracht door heffingen op de energiegebruiker.
Huishoudens betalen nu al mee aan die CO2-maatregelen, en dat gaat de komende jaren flink oplopen. Dit jaar wordt al zo’n €70 per huishouden geïnd aan CO2-heffingen, en dat loopt op tot € 200,- in 2020, en dit kan verder oplopen tot € 1000,- in 2030. Dat is dan bovenop de energieheffing die de eindgebruiker al jaren betaalt op zijn elektriciteit- en gasrekening.
In de grafiek hierboven kunt u zien hoeveel % de diverse huishoudinkomens in 2012 betalen aan de CO2-heffingen volgens de huidige regels, en hoeveel dat wordt als de extra maatregelen van de regering doorgaan.H15 zijn de huishoudens met een gemiddeld bruto jaarinkomen van €15.000,- Rood is het effect van het recente regeerakkoord. De zwaarste lasten worden door de allersmalste schouders gedragen, en dat verschil wordt door de regeringsvoornemens alleen maar groter. Een schande!
De Volkskrant schrijft: “Een jaar geleden al kwam CE Delft met een studie naar de lastenverdeling in 2050, ook toen in opdracht van Milieudefensie. Het bureau waarschuwde er toen voor dat de laagste inkomensgroep in 2050 17,1 procent van haar inkomen kwijt zou zijn aan klimaatlasten. Voor de hoogste inkomens was dat 5,7 procent. ‘We wilden met deze nieuwe studie vaststellen of het kabinet de scheefheid in de verdeling van de lasten vermindert of juist verergert’, zegt Donald Pols van Milieudefensie. Het antwoord is hem duidelijk: ‘Het wordt erger.’”
Maar dat is nog niet alles. Het leeuwendeel van de CO2-heffingen wordt opgebracht door de huishoudens, een heel klein deel door het bedrijfsleven. Terwijl die laatste een veel grotere energiegebruiker is. De groene clubs die aan het energiedebat meedoen alsook de vakbonden hebben al aangekondigd dat het verdeelplaatje dat er ligt zeker niet door kan gaan. Ik ben benieuwd.
De door de regering voorgenomen reductie van 49% van CO2-uitstoot in het jaar 2030 is mijns inziens ook volkomen onhaalbaar als je de omvang van de energiefluxen bekijkt (later meer hierover). Om maar te zwijgen over de effecten op het inkomen van burgers. We duiken de armoede in, met voorop de mensen die nu al nauwelijks de touwtjes aan elkaar kunnen knopen. Ik heb het vermoeden dat de groene clubs en de vakbonden nu pas zien wat de inkomensgevolgen zullen zijn voor de burgers. Bij de eerste ronde over het energieakkoord ging het alleen nog maar over technische zaken zoals PetaJoules, nu gaat het om mensen en welvaart. En dat alles voor een temperatuurafname van 0,0003 °C !