Em. professor Richard Lindzen schreef onlangs een artikel op de website van Netzerowatch waarin hij een mooi historisch overzicht geeft van het ontstaan van de huidige obsessie met het CO2-vrij maken van de wereld. Althans van een deel van de wereld, en misschien wel een klein deel van de wereld, zoals het er nu naar uit ziet.

Richard Lindzen is een erudiete wetenschapper die meer dan 30 jaar professor was aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) en zijn sporen in de klimatologie en meteorologie meer dan verdiend heeft met honderden publicaties. Hij is lid van de Amerikaanse National Academy of Science, van de American Academy of Arts and Sciences, betrokken bij de American Meteorological Society, de American Geophysical Union, de American Association for the Advancement of Science.

Maar het allerbelangrijkste: Lees verder →

Fig.1    Bron: NOS

De Groningse gasputten worden definitief gedicht met cement. Hoe dat gaat toont de NOS pagina over het onderwerp, met begrijpelijke plaatjes.

Maar hoe definitief is definitief? Het artikel stelt: “Volgens TNO is cement in de put storten inderdaad heel definitief. Als je daarna toch weer gas wilt winnen in dat veld, dan moet je het beton uitboren of een nieuwe put slaan. Dat kost miljoenen. Maar belangrijker: je moet er nieuwe vergunningen voor aanvragen en dat kan jaren duren. Bij onder meer Staatstoezicht op de Mijnen, TNO en het ministerie. Dit zijn langdurige procedures en bezwaartermijnen.”

Ik heb Jan, die zijn hele leven in de gasboringen heeft gewerkt, gevraagd om zijn licht eens te laten schijnen over de technische kant van de kwestie. Lees verder →

Onlangs werd op een Facebook pagina van mij een link naar de film Climate: the Movie verwijderd. Protest hielp niet, de factcheckers van FB vonden de documentaire misleidend. Volstrekte onzin. Iets dergelijks overkwam me ook op mijn Linkedin pagina, maar dat werd na protest van mijn kant binnen een uur ingetrokken, met excuses. Zo kan het dus ook.

Er is de afgelopen paar jaar een wildgroei ontstaan van factcheckers. Een van mijn lezers stuurde me een opmerkelijke videolink daarover. Een door overheden gesponsorde instantie censureert journalistiek. Die instantie is genaamd GDI, de Global Disinformation Index. GDI werd in 2018 opgericht in het Verenigd Koninkrijk met als doel om het bedrijfsmodel van online desinformatie te verstoren door beledigende publicaties van financiering te beroven. Behalve van de Open Society Foundation van George Soros ontvangt de GDI geld van de Britse overheid (via de FCDO), de Europese Unie, het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken en een instantie genaamd Disinfo Cloud, die is opgericht en wordt gefinancierd door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.

GDI definieerde de term ‘disinformation’ in eerste instantie als “opzettelijk valse inhoud, ontworpen om te misleiden”. Binnen deze strikte parameters kun je zien hoe het nuttig had kunnen lijken om toegewijde fact-checkers te hebben die de meest flagrante overtreders identificeerden. Maar sindsdien is de definitie uitgebreid naar alles wat een “tegendraads verhaal” is.  GDI-oprichter Clare Melford legde in een interview aan de LSE in 2021 uit hoe deze uitgebreide definitie “nuttiger” was, omdat het hen in staat stelde om verder te gaan dan het controleren van feiten en zich te richten op alles op het internet dat zij als “schadelijk” beschouwen: Lees verder →

Fig.1    Bron: Telegraaf

De Telegraaf berichtte vanmorgen dat het afgelopen half jaar (van oktober 2023 t/m maart 2024) buitengewoon nat was. Dat klopt, ik had nog niet meegemaakt dat mijn keldervloer maanden achtereen nat was. Dat was het gevolg van een zeer hoge grondwaterstand die lange tijd aanhield. De dichtst bijgelegen peilbuis van mijn waterschap liet vanaf 2014 het volgende verloop zien van de grondwaterspiegel:

Fig.2    Data: Waterschap Aa en Maas

De jaarlijkse schommelingen in de grondwaterstand zijn vooral het gevolg van verschillen in verdamping. Die is het grootst in de zomermaanden, als de luchttemperaturen hoog zijn en er veel direct zonlicht is. Die verdamping is grofweg van april tot oktober groter dan de neerslag, waardoor neerslag in deze periode het grondwater niet meer kan aanvullen. Door afvloeiend grondwater naar de lagere delen (sloten en beken) in hoog Nederland  daalt het grondwaterpeil dan gestaag.

Goed is te zien dat de hoogste grondwaterstanden van de afgelopen winter hoger lagen dan de voorafgaande winters. De verschillen zijn niet spectaculair (tussen afgelopen winter en de vorige maar ongeveer 10 cm) maar dat kan voldoende zijn om de kelder nat te maken. Bovendien vertonen de hoogste standen van afgelopen winter een opmerkelijke brede top, gevolg van een aaneenschakeling van neerslagperiodes. Lees verder →

Ik ‘zit’ al een aantal jaren op LinkedIn, maar gebruikte het zelden omdat ik meende dat het vooral bestemd was voor het bouwen aan je carrière. En dat traject ben ik al voorbij. Intussen weet ik dat het ook een uitstekend communicatiemiddel is tussen professionals. Daarom zette ik een aantal dagen geleden voorzichtig een berichtje op mijn Linkedin pagina over de jongste klimaatdocumentaire:

Tot mijn verbazing kreeg ik een email van LinkedIn:

Omdat ik me van geen kwaad bewust was keek ik nog eens aandachtig naar mijn bericht maar kon niets vinden waarop de redactie van LinkedIn getriggerd zou kunnen zijn. Ik heb dan ook meteen het verzoek gedaan om deze zaak nog eens te bekijken en kreeg al snel bericht:

Gelukkig maar. De automatische zoekmachine van LinkedIn stond misschien een tikje te scherp afgesteld op ‘klimatologische misinformatie’. Of zou iemand LinkedIn getipt hebben over mijn ‘ongepaste’ post? Mocht u de documentaire nog niet gezien hebben, hier is ie nog een keer:

Tegenwind.tv heeft vorig jaar een viertal interviews met prof. Kees de Lange afgenomen.  In bovenstaande aflevering heeft Kees de Lange het over één van zijn stokpaardjes: de opwarming van de aarde. De Lange wordt op Wikipedia omschreven als ‘klimaatontkenner’. Hij vindt dat pure framing, en terecht. De Lange is een gevierd natuurkundige, die uitstekend in staat is om ingewikkelde materie begrijpelijk uit te leggen. Kijken dus!

Maarten Keulemans, journalist bij de Volkskrant, is sinds het verschijnen van de documentaire “Climate: The Movie (The Cold Truth)” in de ban van deze video. Hij schreef op X:  “ I’m a Dutch science journalist, and I watched @climatethemovie.  It’s full of crap.   Here’s my step-by-step walkthrough, translated by popular request!   Enjoy the ride! ” Daarna volgde een waslijst aan ‘fouten’.

Ik waag me zelden op X, te nerveus, teveel te korte statements. Maar Marcel Crok vroeg me om eens mee te kijken naar de bezwaren van Keulemans op de documentaire. Dat deed ik, maar ik ben niet verder gekomen dan de eerste 29 opmerkingen van Keulemans. Hij heeft ze intussen uitgebreid tot 51 zag ik.

Mijn conclusie is dat Keulemans soms slordig, soms onjuist en soms misleidend commentaar geeft. Hieronder mijn commentaar op die eerste 29 opmerkingen. Die opmerkingen van Keulemans zijn vetgedrukt. Lees verder →

Vindt u het prettig als een overheid u behoedt voor misleidende informatie? Ik in elk geval niet, ik maak zelf graag uit welke info misleidend is en welke niet. Bovendien vertrouw ik overheden ook niet  automatisch ‘op hun blauwe ogen’. Dat acht ik gezond wantrouwen en iedereen die de afgelopen jaren niet onder een steen heeft geleefd zal dat waarschijnlijk met me eens zijn.

Zelden werd dat wantrouwen zo bevestigd als toen ik een fragment van een vraaggesprek zag met een hooggeplaatste UN  official. Ik kwam daarbij uit toen ik een link volgde in een interessante recente publicatie van Demetris Koutsoyiannis over CO2, een aanrader overigens, die paper.

Die hooggeplaatste UN  official is Melissa Fleming, die sinds 2019 Under-Secretary-General for Global Communications van de UN is.  In 2022 werd ze geïnterviewd tijdens het WEF en sprak openlijk over beïnvloeding door de UN van zoekresultaten op Google. Logisch natuurlijk, want “… we own the science”. Dit is het transcript, hier en daar vetgedrukt door mij: Lees verder →

Uitstekende documentaire, to the point, wetenschappelijk verantwoord.

Ik lees op de website van het Europese parlement:

“In september 2023 heeft het Parlement ingestemd met een overeenkomst die is bereikt met de Raad die een nieuw doel stelt van 42,5% hernieuwbare energiebronnen tegen 2030. Hoewel de EU-landen worden aangemoedigd om te streven naar een doel van 45%, dat ook wordt ondersteund door de Commissie onder haar REPowerEU-plan. Dit plan dat gepresenteerd werd in mei 2022, benadrukt dat de omschakeling naar schone energie sneller moet verlopen en dat de invoer van energie uit Rusland geleidelijk moet worden stopgezet door het aandeel van hernieuwbare energiebronnen in elektriciteitsopwekking, industrie, gebouwen en transport tegen 2030 op te trekken tot 45%.”

Laten we allereerst eens kijken naar het aandeel van hernieuwbare energiebronnen in de elektriciteitsopwekking. Ik gebruik de data van Our World in Data die op zijn beurt die data heeft van Ember (European Electricity Review (2022)) en Statistical Review of World Energy (2023).

Ik kijk naar de gegevens van Nederland en de buurlanden Duitsland, België, Frankrijk, de EU, China en de USA voor wat betreft het gebruik van fossiele brandstoffen van 2010 t/m 2022 in de elektriciteitsopwekking: Lees verder →