Klimaatwet en democratuur

Wat heb je nog aan democratie, als je door wetenschap al weet wat komen gaat, vraagt Martin Sommer zich in de VK af. Het nieuwe kabinet heeft bedacht dat we toe zijn aan een klimaatwet, en er meteen ook maar een speciale minister voor aangesteld. De politiek commentator van de Volkskrant schreef daarover afgelopen zaterdag een verhelderend stuk. Een klimaatwet is volgens de voorstanders noodzakelijk omdat de wetenschap dat aantoont. Tegen dat laatste is nogal wat in te brengen, de kijk van de wetenschap op klimaatverandering is veel diverser dan alarmisten graag doen voorkomen. Maar het gaat in het stuk van Sommer vooral over ‘noodzaak’ in de politiek. Karl Popper schreef over noodzakelijke politiek dat het de grondslag was van het fascisme en marxisme. Enfin, leest u het hele artikel maar, zie de link hier.

Omdat ik niet weet of de link voor iedereen toegankelijk is citeer ik hier het laatste stukje:
“Zo lijkt de strijd voor een CO2-loze wereld verdacht veel op de strijd voor een klasseloze maatschappij. Het is geen toeval dat de grootste bestrijders van de opwarming het water in de mond loopt bij de aanpak van de autoritaire Chinezen, terwijl wij hier maar voortsukkelen. Ook onder klimaatwetenschappers vinden we niet de grootste democraten. Als de gewenste uitkomst vastligt, hoeven we bij wijze van invuloefening alleen nog vast te stellen waar de windmolenwouden komen te staan, op de Veluwe of de Sallandse Heuvelrug en liefst allebei. Kijk op de site van de SER, klik op energie-akkoord en huiver. Daar heeft de landschapsarchitect des vaderlands het hele land bestrooid met windmolens, in de voorafschaduwing van 2050. Een rechtgeaard liberaal kan hier onmogelijk blij mee zijn. En uitgerekend de VVD levert de klimaatminister. U mag zelf uitmaken wat dit betekent voor het gehalte van het liberale gedachtengoed in die partij. ”

Ik vermoed dat de hoofdredacteur regelmatig verzoeken krijgt om Martin Sommer het zwijgen op te leggen. Want een journalist die goed onderbouwde en kritische stukken schrijft over onderwerpen die ‘gevoelig’ liggen kan tegenwind verwachten. Voor mij zijn Sommer’s artikelen, samen met die van een (kleine) handvol andere collega’s, de reden om de Volkskrant te blijven lezen. Niet alle journalisten bij de Volkskrant zijn azijnpissers, en niet alle lezers van de krant zijn azijndrinkers 😉 .