Judith Curry stopt als prof klimatologie

Dr Judith Curry,  kritische professor in klimaatverandering aan het Georgia Institute of Technology, gooit de handdoek in de ring. Oorzaak: de universiteiten geven in toenemende mate minder gelegenheid tot echt wetenschappelijk onderzoek dat relevant is voor de maatschappij.

Judith Curry op haar website:

 “De diepere redenen van mijn vertrek hebben te maken met mijn groeiende ontgoocheling met universiteiten, het academisch veld van klimaatwetenschap en wetenschappers.

Ik begon te beseffen dat de academische wereld en de universiteiten in het hele land ingrijpende wijzigingen hebben ondergaan. Een deel van wat er mis is las ik onlangs hier: universiteiten worden steeds meer mechanische nachtegalen. (naar analogie van het sprookje over de nachtegaal.

(De Chinese nachtegaal is een sprookje van Hans Christian Andersen over een keizer die hoort van een vogeltje in zijn rijk dat erg mooi kan zingen. Hij laat het vogeltje voor hem zoeken en vanaf dat moment komt de nachtegaal elke avond voor de keizer zingen. Op een dag krijgt de keizer een gouden, mechanische nachtegaal en luistert dan alleen nog maar naar deze mooie nepvogel. Als dit kostbare vogeltje op een dag kapot gaat, wordt de keizer ziek en dreigt te sterven. Totdat de echte nachtegaal voor hem komt zingen en de keizer weer beter wordt.)

Het beloningssysteem voor universitaire docenten wordt steeds contraproductiever ten aanzien van het daadwerkelijk opleiden van studenten om zich te kunnen bewegen in de echte wereld en in het verleggen van grenzen van kennis in publiekelijk relevante velden zoals klimaatverandering. Ik heb over deze onderwerpen geschreven en ik zal dat blijven doen. Maar ik geef het gevecht om van binnenuit wat te veranderen op. Het is tijd voor mij om de ivoren toren te verlaten.

Een beslissende factor was dat ik niet meer weet wat ik moet zeggen tegen studenten en postdocs over hoe ze om moeten gaan met de huidige GEKTE op het gebied van de klimaatwetenschap. Onderzoek en andere professionele activiteiten worden tegenwoordig alleen beloond als ze worden gekanaliseerd in bepaalde richtingen die door een gepolitiseerde academische establishment goedgekeurd zijn . Het gaat om de financiering, de mogelijkheid om te publiceren, het verkrijgen van posities met aanzien, benoemingen in prestigieuze commissies en besturen, de erkenning van beroepskwalificaties, etc.

Hoe jonge wetenschappers in dit alles kunnen en moeten laveren is mij een raadsel, en vaak wordt het een strijd van de wetenschappelijke integriteit versus loopbaan zelfmoord.”

Het is een trieste constatering van een van de bekendste klimatologen. Overal zien we die kentering in de klimatologie: het vakgebied is gekaapt door de politiek, de industrie, groene clubs en andere groeperingen en individuen die wel allerlei belangen maar geen of weinig kennis hebben. Maar ook aan onze eigen universiteiten is de klimaatwetenschap (deels) gekaapt door mensen die geen relevante publicaties op het gebied van de klimatologie op hun naam hebben staan. Maar van Judith Curry is de wereld nog lang niet af, bevestigt ze.  Nu ze uit de ivoren toren van de academische wereld is gestapt komt haar boodschap wellicht nog beter door bij ‘gewone’  mensen.