Bron: NASA

De video hierboven is afkomstig van NASA. Bekijkt u hem eens goed.  De eerste indruk is dat hij vooral informerend is, op een redelijke toon. De aanleiding voor het filmpje was dat in september 2019  ‘the second lowest sea ice extent’ gemeten is. Het drijfijs op de noordpool wordt sinds eind 1978 gemeten met behulp van satellieten. De satelliet meet ‘microwave’ straling die van het aardoppervlak af komt.  Omdat oceaanwater andere microgolven afgeeft dan drijfijs ‘ziet’ de sensor waar zich ijs aan de oppervlakte bevindt en waar water. De waarnemingen worden verwerkt tot digitale pixels. Elke pixel vertegenwoordigt een vierkant oppervlak op aarde. De eerste instrumenten zorgden voor een resolutie van ongeveer 25 kilometer bij 25 kilometer; latere instrumenten hebben een hogere resolutie. Met behulp van algoritmen wordt dan het ijsoppervlak geschat.

Bron: : ESA Lees verder →

Naomi Seibt is de niet-hysterische tegenhanger van Greta Thunberg. Ze is een negentienjarige studente uit Münster (NRW) en heeft zich, als ik het zo beluister, uitstekend ingelezen in het onderwerp klimaatverandering. Huilerige apocalyptische voorspellingen zijn afwezig, gezond verstand domineert. Dit zou wel eens een goed rolmodel kunnen zijn voor de vele scholieren en studenten die ‘zoekende’ zijn in het doolhof van klimatologische overdrijving en leugens.

Er zijn veel manieren waarop aerosolen het klimaat kunnen beïnvloeden.  Ze kunnen de hoeveelheid zonnestraling die het oppervlak bereikt veranderen door absorptie en verstrooiing (het directe aerosol-effect). Bepaalde soorten aerosolen (bijv. roet) kunnen de vorming van wolken beïnvloeden door atmosferische lagen te verwarmen (indirect aerosol-effect) of door absorptie van zonnestraling. Aërosolen kunnen ook weer en klimaat beïnvloeden door de eigenschappen van wolken te veranderen (indirect aerosol-effect), en werken als condensatiekernen voor wolkvorming. Hogere aerosolconcentraties hebben de neiging om de reflectiewaarde (albedo) en de levensduur van wolken te verhogen. Deze effecten zijn buitengewoon complex en worden algemeen beschouwd als een van de grootste onzekerheden van het klimaatsysteem.

Kort geleden heb ik een bericht gepubliceerd over de zonnestraling die gemeten wordt op vliegveld Beek (station Maastricht). Het bleek dat sinds 1980 de hoeveelheid zonne-energie in Beek met meer dan 12% is toegenomen. Wat langer geleden heb ik datzelfde al een berekend voor De Bilt en kwam toen op een toename van ongeveer 10% stijging. Algemeen wordt aangenomen dat die toename van zonnestraling samenhangt met de sterke afname van door de mens geïnduceerde aerosolen. Het zijn opzienbarende toenames van de hoeveelheid zonne-energie gedurende de afgelopen decennia, die ondanks de complexiteit van de invloed van aerosolen op weer en klimaat waarschijnlijk voor een flink deel de in deze periode gestegen temperaturen in De Bilt en Beek kunnen verklaren.

Duitse stations met langjarige datareeksen ‘global irradiance‘ Lees verder →

Bron: Telegraaf

De inkt van mijn bericht van hedenmorgen was nog niet droog of mijn boodschap werd al ingehaald door een groot artikel in de Telegraaf.  Het is van de hand van wetenschapsjournalist Edwin Timmer.  Hij schrijft:  “Telkens rond een klimaattop, zoals in Madrid, vullen kranten en beeldbuizen zich met naargeestige effecten en voorspellingen over een opwarmende aarde. Hoeveel onzin wordt er verkocht, en door wie? Een begin om het kaf van het koren te scheiden.”

Dat doet hij aan de hand van een zevental alarmistische beweringen:

IJsbeer-invasie in Russisch dorp
Vogels worden kleiner
Paardenobesitas door langer gras
Zeeën happen naar adem
Greta: ’Mensen lijden en sterven’
Orkanen verjagen kinderen
Steden verzwelgen in 2050

U kunt het artikel lezen via deze link:  “Hoeveel onzin wordt er verkocht over het klimaat? “

Je weet dat het gaat gebeuren:  elke keer dat er weer een klimaatconferentie gehouden wordt betekent dit dat er een golf van propagandistische berichten over ons uitgestort gaat worden. Voor wetenschappers is zo’n conferentie een uitgelezen moment om hun nieuwe (alarmistische) publicatie naar buiten te brengen. De planning -samen met tijdschriften die natuurlijk ook belangen hebben- lijkt wel geperfectioneerd.  En veel mainstream media doen nijver mee met het verspreiden van de onheilstijding.

De Green Deal van EU-klimaatpaus Frans Timmermans kwam daar nog bovenop.  Ongetwijfeld is het tijdstip van publicatie van de EU plannen zorgvuldig gekozen. Overigens zou het me niet verbazen als die Green Deal voor veel twijfelende kiezers in GB het beslissende duwtje geweest is richting Brexit. Lees verder →

Nog niet zolang geleden heb ik een onderzoek gedaan naar de waarheid achter het verhaal van Pariaha, het zinkende dorp op de Filipijnen. Journaliste Merel Bem mocht in de Volkskrant een pagina vol schrijven over een dorp dat in de golven verdwenen was door de stijgende zeespiegel en verkeerd bodemgebruik. Ik heb dat uitgeplozen en het bleek volstrekte flauwekul te zijn. Volgt u bovenstaande link naar dat bericht maar eens.

Bron: NPO

Ik werd door een lezer van deze site erop gewezen dat in de uitzending van gisterenavond van het radioprogramma Bureau Buitenland (VPRO) een alarmerende reportage van Aïda Grovestins zat over de stad Saint-Louis in Senegal. Steeds meer huizen zouden ten prooi vallen aan de golven als gevolg van de stijgende zeespiegel. Blijkbaar geïnspireerd door mijn recente zeespiegelbericht is de lezer op onderzoek uitgegaan en had binnen 5 minuten de ware toedracht gevonden. Lees verder →

Bron: NRC

Onder bovenstaande kop schreef Marcel aan de Brugh afgelopen zaterdag in het NRC een artikel over de zeespiegelstijging voor de Nederlandse kust. Voor de Nederlandse kust wordt geen versnelling van de zeespiegelstijging gezien. Een tweetal lezers van NRC (wat weinig!) vroeg aan de krant waarom dáárover met geen woord gerept werd in de (overigens nogal alarmerende) NRC-berichtgeving over het klimaat/de zeespiegel. Dat probeert Aan de Brugh in het artikel goed te maken. Waarom wijkt de stijging van de Noordzee zo af van het wereldwijde gemiddelde vraagt hij zich af.

Grafieken: sealevel.info

Ik houd al een aantal jaren de zeespiegelstijging aan onze kust bij. In het rapport  “Waarom de KNMI-scenario’s niet zullen uitkomen” van Marcel Crok en ondergetekende heb ik de zeespiegelgrafieken van de 6 hoofdpeilstations aan onze kust getoond, vanaf 1900 t/m 2016, de grafieken hierboven. Lees verder →

Enkele weken geleden schreef ik een tweetal berichten over het Waterschap Limburg. Het waterschap heeft meer geld van de Limburgse bevolking nodig om hen te beschermen tegen de verschrikkelijke gevolgen van klimaatverandering. Over de neerslag en de hevige buien  in Limburg heb ik enkele weken geleden hier en hier al het een en ander geschreven. De uitslag van mijn onderzoek was dat er geen spoor van bewijs is dat Limburg inderdaad ten prooi dreigt te vallen aan hevige neerslag.

In het stuk van de dijkgraaf op de website van het Waterschap Limburg staat o.a. te lezen dat het waterschap de komende jaren gaat investeren in de hoogwaterveiligheid van 60.000 Limburgers. Ik wil dat laatste wat breder trekken en de waterafvoer van de Maas en de Rijn bekijken over een zo lang mogelijke periode. Die waterafvoer, het debiet in m³/sec, wordt al heel lang gemeten door Rijkswaterstaat op diverse plaatsen langs de grote rivieren. Ik bekeek het debiet op de plaatsen waar de rivieren ons land binnenkomen, bij Eijsden en Lobith.

Lees verder →

Afgelopen weekend kwam ik bij toeval op mijn wandeling door de Peel een Duitse vakbroeder, een fysisch geograaf, tegen. We raakten over het klimaat aan de praat, hij was somberder dan ik. Maar hij zei er meteen bij dat dat gestoeld was op gevoelens, niet op cijfers. Ik ben niet zo van de gevoelens op klimaatgebied (dat wordt al te vaak gedaan) en vertelde hem onder andere dat de sneeuwbedekking op het NH bij mijn weten geen dramatische afname laat zien. Hij was daar verbaasd over en ik eigenlijk ook. Daarom ben ik maar eens in de sneeuwcijfers gedoken.

Bron: NSIDC

De seizoensafhankelijke  sneeuwbedekking op het Noordelijk Halfrond speelt een belangrijke rol in het klimaatsysteem van de aarde. De maximale sneeuwbedekking wordt vrijwel elk jaar in januari bereikt en heeft dan een oppervlak van ongeveer 47 miljoen km².  In augustus wordt meestal de kleinste sneeuwbedekking gemeten en is die beperkt tot  Groenland en wat kleine gebiedjes in Noord-Amerika en Eurazië. De sneeuw  heeft dan een oppervlak van ongeveer 3,5 miljoen km². Strikt genomen behoort deze minimale sneeuwbedekking dus niet tot de seizoensafhankelijke sneeuw omdat ze overblijvend is. Ongeveer 98% van de seizoensafhankelijke  sneeuwbedekking is op het Noordelijk Halfrond te vinden. Lees verder →

Afgelopen weekeinde organiseerde Clintel een tweetal lezingen van Susan Crockford over de ijsberenpopulatie. Crockford is een Canadese zoöloge, gespecialiseerd in ijsberen. Daar schrijft ze regelmatig over op haar website.  Maar ze heeft ook een hele lijst aan peer reviewed publicaties over het onderwerp op haar naam staan. Zie hier. Nu ga ik het hier niet hebben over de positie van de ijsbeer in de Arctische regio, maar over de consequenties die een ‘afwijkende’ mening kan hebben op het functioneren van een wetenschapper.

Susan Crockford bestudeert al heel lang de ijsberenpopulaties en is tot de conclusie gekomen dat het eigenlijk uitstekend met de ijsbeer gaat. Het aantal ijsberen is momenteel veel groter dan zo’n halve eeuw geleden en de dieren zijn over het algemeen in goede conditie. Het vervelende is echter dat de ijsbeer al een hele tijd het symbool is van wat klimaatverandering doet met de natuur. Foto’s van  (al of niet gefotoshopte) zielige ijsberen die eenzaam op een ijsschots afdrijven zijn al een hele poos het handelsmerk van natuurorganisaties en van lieden die zich bezig houden met het verkondigen van het einde der tijden vanwege ‘klimaatverandering’. Crockford werd voor hen symbool van de klimaatontkenner die niet deugt. Lees verder →