Fig.1 Bron: LinkedIn
Eind december 2023 werd een onderzoek van Hessel Voortman in het Journal of Coastal and Hydraulic Structures gepubliceerd. Ruim een week later schreef ik over die publicatie een artikel op deze website onder de titel ‘Zeespiegelstijging langs de Nederlandse kust versnelt niet’.
Dat ik er zo snel bij was komt omdat de paper een brisante inhoud had. In tegenstelling tot wat Deltares, een team o.l.v. David Steffelbauer en een team van het KNMI beweerden lieten volgens Voortman de 6 getijdenstations van Rijkswaterstaat géén versnelling zien. Genoemde onderzoeksteams zagen weliswaar óók geen versnelling, maar dat kwam volgens hen doordat het windeffect aan onze kust was veranderd en daardoor de versnelling werd ‘gecamoufleerd’.
Fig.2 Bron: Journal of Coastal and Hydraulic Structures
Voortman besloot zijn eigen analyse los te laten op de metingen van Rijkswaterstaat. Hij koos voor een andere aanpak waarbij rekening wordt gehouden met het getij en met bekende periodieke schommelingen die in de zeespiegelmetingen voorkomen; één met een periode van 8,85 jaar en één met een periode van 18,61 jaar. Voortman kan op deze manier het windeffect berekenen als een restsignaal. Zijn analyse toonde aan dat het windeffect inderdaad bestaat langs de Nederlandse kust maar ook dat het windeffect nauwelijks veranderd is in de tijd.
Het eigenlijke verhaal begint anderhalf jaar eerder, toen een team onder leiding van David Steffelbauer in juni 2022 met een paper kwam waarin kond werd gedaan van een versnelling van de zeespiegelstijging voor de Nederlandse kust. Dat leek me bijzonder, ik had zelf tot dan toe geen versnelling gezien in de getijdenreeksen van de 6 hoofdstations. Ik heb toen onmiddellijk de door het team gebruikte data opgevraagd maar had begin juli nog niets ontvangen. Ik schreef in juli 2022 het eerste artikel over de kwestie onder de titel ‘De zeespiegel MOET harder stijgen’. Dat werd, bleek later, het eerste van een serie van 4 artikelen die ik samen met Jan Ruis over de kwestie schreef. Zie hier de links naar deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4. Pas begin oktober (net voor ons deel 4) kregen we de gevraagde, voor de wind gecorrigeerde data binnen.
Fig.3 Data: PSMSL
Van een (door windeffect gecamoufleerde) zeespiegelversnelling aan de Nederlandse kust was volgens ons geen sprake, maar in de wetenschappelijke wereld blijft een blog een blog en heeft helaas weinig status. Na de paper van Steffelbauer kwamen nog twee andere publicaties uit (Deltares en KNMI) die in methodiek en uitkomsten vergelijkbaar waren met die van Steffelbauer. En die vermeende versnelling voorspelde voor het eind van deze eeuw een veel sterkere zeespiegelstijging dan tot dan toe berekend was.
Fig.4 Bron: Deltares
De paper van Voortman eind december 2023 had -zoals te voorspellen was- het effect van een steen in het kalme water van een vijver. Dat is de facto raar, want de ooit door Popper geïntroduceerde wetenschappelijke methode behelst falsifieerbaarheid. Poppers visie op de wetenschappelijke methode is een dynamisch model waarin hypothesen voortdurend worden getest en verbeterd, wat leidt tot steeds betere verklaringen van de werkelijkheid.
Die verbeteringen kunnen alleen maar plaatsvinden door openbare discussies. In plaats daarvan vroegen de auteurs van de KNMI-publicatie begin 2024 aan de redactie van het ‘Journal of Coastal and Hydraulic Structures’ om Voortmans (peer reviewed!) paper in te trekken. Terecht weigerde de redactie dat en vroeg de auteurs er een openbare discussie van te maken, met hoor en wederhoor.
Dat laatste heeft nu plaats gevonden, de commentaren van de KNMI auteurs en de reactie daarop van Voortman zijn gisteren als discussiestuk gepubliceerd. Naar aanleiding daarvan heeft Hessel Voortman op LinkedIn een korte bijdrage geschreven met links naar het discussiestuk. Ik heb die bijdrage vertaald naar het Nederlands:
Hessel Voortman:
De stijging van de zeespiegel is een belangrijk fenomeen. Om onze samenlevingen te laten bloeien, moeten professionals verantwoorde ontwerpbeslissingen nemen, waarbij ze rekening houden met de stijgende zee en de onzekere toekomst. Ik vind dat we allemaal, naar vermogen, moeten bijdragen aan de kennis over zeespiegelstijging. Daarom heb ik mijn eigen onderzoek uitgevoerd en gepubliceerd in een peer-reviewed artikel in het Journal of Coastal and Hydraulic Structures in 2023. In het artikel laat ik zien dat getijdenanalyse nuttige inzichten kan bieden in historische veranderingen van het zeeniveau, getij en stormvloed.
In een discussiestuk dat vandaag is gepubliceerd, betogen Dewi Le Bars, Cees de Valk, Iris Keizer, André Jüling, Roderik Van De Wal, Sybren Drijfhout en Erwin Lambert (werkzaam bij het KNMI – Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut en/of Universiteit Utrecht) dat mijn artikel ondeugdelijk is en ingetrokken zou moeten worden. De redacteuren vroegen mij om een reactie te schrijven en ik vond de beweringen niet overtuigend. Het discussiestuk is hier te vinden: https://journals.open.tudelft.nl/jchs/article/view/7535/6248 Pagina 1 tot en met 8 bevatten de discussie en pagina 9 tot en met 17 mijn reactie. Ik nodig jullie allen uit om beide zorgvuldig te lezen.
Opmerkelijk is dat de auteurs van het KNMI-paper in hun discussiestuk wederom vragen om terugtrekking van de paper van Voortman, nog vóórdat ze de reactie van Voortman op hun bezwaren hebben gelezen. Dat is opmerkelijk en lijkt me in strijd met de wetenschappelijke methode.