Roy Spencer schreef onlangs een vlammend betoog over de desastreuze invloed van media op het klimaatdebat. Spencer is klimaatwetenschapper aan de University of Alabama Huntsville. Sinds 1994 is hij ook Science Team leader van de Advanced Microwave Scanning Radiometer (AMSR-E) aan boord van NASA’s Aqua satelliet. Hij brengt met zijn team de temperatuurmetingen vanuit de ruimte in kaart.

Zijn blog geeft een prima overzicht over de manier waarop media de berichtgeving over weer en klimaat ‘sturen’. Omdat ik het grotendeels met hem eens ben heb ik zijn blog vertaald in het Nederlands. Enkele figuren zijn toegevoegd.  Zijn verhaal is de moeite waard om te lezen:

Een oud mantra van de nieuwsindustrie is: “als er bloedt is, is er aandacht“. Als iemand is vermoord, is dat nieuws. Dat vrijwel niemand wordt vermoord is geen nieuws. Dat op zich zou al een waarschuwing moeten zijn dat dat de reguliere media niet te vertrouwen zijn als onpartijdige bron van informatie over klimaatverandering.

Er zijn nu veel zelfbenoemde klimaatdeskundigen. Ze hebben geen diploma natuurkunde of atmosferische wetenschappen nodig. Hun diploma bestaat er slechts uit dat ze bezorgd zijn en anderen te vertellen dat ze bezorgd zijn. Ze geloven dat de aarde wordt vermoord door de mens en willen dat de media het woord verspreiden.

De meeste mensen hebben niet de tijd of voldoende opleiding om het debat over de opwarming van de aarde te begrijpen en conformeren zich daarom aan de heersende opvatting van deskundigen over dit onderwerp. Het probleem is echter dat niemand ooit precies vertelt waar de experts het met elkaar over eens zijn.

Als je wat dieper in de materie duikt dan is de consensus onder experts in hun officiële uitspraken nogal onopvallend. De aarde is sinds 1950 een beetje opgewarmd, vóór die tijd hadden mensen nog niet genoeg CO₂ geproduceerd om er echt toe te doen. Die opwarming is voor de meeste mensen niet voelbaar, maar thermometers vangen het signaal op dat is verborgen in de natuurlijke temperatuurfluctuaties van vele tientallen graden en in de opwarming door verstedelijking. De VN-zienswijze is dat het grootste deel van die opwarming waarschijnlijk te wijten is aan de toename van CO₂ in de atmosfeer door het gebruik van fossiele brandstoffen (maar dat weten we niet zeker). Voorlopig ben ik het eens met deze zienswijze.

En toch word ik algemeen beschouwd als een klimaatontkenner. Waarom? Omdat ik niet bereid ben te overdrijven en beweringen te doen die niet door meetdata kunnen worden ondersteund.

Onderzoeker Roger Pielke Jr. is een ander voorbeeld. Roger beschouwt zichzelf als een milieuactivist. Hij is het in het algemeen eens met de voorspellingen van het IPCC van de VN over de toekomstige opwarming. Maar als expert in schade door extreem weer ondersteunt hij niet de leugen dat het weer extremer is geworden. Ja, de stormschade is toegenomen, maar dat komt omdat we steeds meer (dure) infrastructuur bouwen die schade op kan lopen. Dus ook hij wordt als klimaatontkenner gezien.

Wat door de media wordt gemeld over de opwarming van de aarde (of klimaatverandering, klimaatcrisis, en nu de ‘klimaatnoodsituatie’) is meestal sterk overdreven, bestaat uit halve waarheden of is gewoon onzin. Net als in de economie is het niet moeilijk om een ​​expert te vinden die bereid is te voorspellen dat we de ondergang tegemoet gaan. Dat is pas interessant nieuws! Maar het verstoort de publieke perceptie van de gevaren van klimaatverandering. En omdat het wordt gerapporteerd als ‘wetenschap’ wordt het gelijkgesteld aan de waarheid.

In het geval van nieuwsberichten over klimaatverandering zijn de door de media voorspelde effecten bijna altijd gericht op Armageddon-achtige uitkomsten. Extreme weersomstandigheden die er altijd al waren (tornado’s, orkanen, overstromingen, droogte) worden nu bestempeld als het gevolg van menselijk handelen.

De belangrijkste media zijn zo overtuigd van de rechtvaardigheid en waarachtigheid van hun zaak dat ze zich hebben verenigd om ervoor te zorgen dat de ‘noodsituatie’ waarin het klimaat zich blijkbaar bevindt niet wordt genegeerd. De Britse krant The Guardian meldt dat “meer dan 60 nieuwsmedia zich wereldwijd aangesloten bij Covering Climate Now, een project om de aandacht voor de noodsituatie te versterken“.

De overdrijvingen beperken zich niet alleen tot het klimaat. De berichtgeving over alternatieve energiebronnen (bijvoorbeeld wind en zon) is ook eenzijdig. De gerapporteerde besparingen zijn vertekend. Er wordt beweerd dat onbeperkte “gratis” energie overal om ons heen is, we hoeven het maar te gebruiken. Dergelijke berichtgeving maakt mensen niet slimmer maar juist dommer. Maar maakt het wat uit als kennis of besparingen worden overdreven als het resultaat is dat we stoppen met vervuilen? Ik denk het wel.

Afgezien van het feit dat er niet zoiets bestaat als een niet-vervuilende energiebron, is dat van belang omdat de mensheid afhankelijk is van voldoende betaalbare energie om te gedijen.  Google eens op de begrippen levensverwachting en energieverbruik per hoofd van de bevolking: welvarende samenlevingen zijn gezonder en de mensen leven langer. Dure energiebronnen die door de overheid worden opgedrongen versterken armoede en armoede leidt tot een vroegtijdige dood. Zoals filosoof Alex Epstein schrijft in zijn boek The Moral Case for Fossil Fuels: als je gelooft dat mensen het recht hebben om in voorspoed te leven, dan zou je fossiele brandstoffen moeten steunen.

We gebruiken geen wind- en zonne-energie omdat het economisch concurrerend is. We gebruiken het omdat overheden hebben besloten belastingbetalers te dwingen de extra kosten daarvoor te betalen en toestaan dat energieleveranciers de hogere kosten doorberekenen aan de consument. Gebruik van wind en zon blijft groeien, maar de wereldwijde vraag naar energie groeit nog sneller. Met uitzondering van wat nieuwe energietechnologie (of een hernieuwde omarming van kernenergie) is het onwaarschijnlijk dat wind en zonne-energie de komende decennia meer dan 10% van de wereldwijde vraag naar energie zullen leveren. En zoals sommige Europese landen hebben geleerd, brengt verplicht gebruik van zon en wind hoge maatschappelijke kosten met zich mee.

Niet alleen de media maar ook het onderwijs is medeplichtig aan dit tijdperk van slordige wetenschappelijke berichtgeving. Ik veronderstel dat de meeste leraren (en journalisten) geloven wat ze onderwijzen en berichten. Maar ze dragen nog steeds de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat wat ze melden relatief onbevooroordeeld en feitelijk is. Ik zou liever hebben dat leraren meer tijd besteden aan scholieren en studenten te leren hóe ze moeten denken en minder aan wát ze moeten denken.

Klimaatwetenschappers zijn ook niet onschuldig. Ze zijn, net als iedereen, bevooroordeeld. Vrijwel alle aardwetenschappers die ik ken beschouwen de aarde als ‘fragiel’. Hun vooroordelen beïnvloeden hun analyse van onzekere data die op meerdere manieren kunnen worden geïnterpreteerd. De meeste hebben weinig notie van techniek en economie. Ik heb discussies gevoerd met klimaatwetenschappers die me vertelden: “We moeten hoe dan ook van fossiele brandstoffen afstappen“.

En misschien doen we dat uiteindelijk ook wel. Maar overdrijven doet meer kwaad dan goed. Ook wetenschappers kleuren vanwege hun politieke voorkeur en wereldbeeld hun kennis als ze die aan het publiek presenteren. Van de overleden klimaatwetenschapper Stephen Schneider van Stanford University is het volgende citaat:

“On the one hand, as scientists we are ethically bound to the scientific method, in effect promising to tell the truth, the whole truth, and nothing but – which means that we must include all doubts, the caveats, the ifs, ands and buts. On the other hand, we are not just scientists but human beings as well. And like most people we’d like to see the world a better place, which in this context translates into our working to reduce the risk of potentially disastrous climate change. To do that we need to get some broad based support, to capture the public’s imagination. That, of course, means getting loads of media coverage. So we have to offer up scary scenarios, make simplified, dramatic statements, and make little mention of any doubts we might have. This “double ethical bind” we frequently find ourselves in cannot be solved by any formula. Each of us has to decide what the right balance is between being effective and being honest. I hope that means being both.”

De ongeoorloofde publicatie van de ‘Climate Gate’ e-mails tussen IPCC-wetenschappers liet zien hoe het alarmistische verhaal in stand werden gehouden door alternatieve opvattingen te ondermijnen en zelfs de redacties van wetenschappelijke tijdschriften onder druk te zetten. Zelfs The Guardian leek geschokt door het wangedrag.

Het is prima om te schrijven dat de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde zeer schadelijk kan zijn, wat inderdaad theoretisch mogelijk is. Maar om te beweren dat er al grote en schadelijke veranderingen zijn opgetreden door de toename van CO₂ in de atmosfeer is slechte journalistiek. Sommige verslaggevers omzeilen het probleem door te zeggen dat de jongste orkanen misschien niet direct kan worden toegeschreven aan de opwarming van de aarde, maar dat het model staat voor wat we kunnen verwachten in een opwarmende wereld. Zelfs het IPCC van de VN wijst deze gedachte ondubbelzinnig af.

Verhalen over de zeespiegelstijging in de media vermelden nooit dat de zeespiegel op natuurlijke wijze stijgt zolang we wereldwijde boeimetingen doen (sinds 1850). Misschien is de mensheid verantwoordelijk voor een deel van de recente stijging, maar zoals dat voor alle klimaatberichtgeving geldt wordt de rol van de natuur zelden genoemd en wordt de omvang van het probleem bijna altijd overdreven.

Er zijn geen menselijke ‘finger prints’ van de opwarming van de aarde. Geen enkele. Het is een veronderstelling dat klimaatverandering grotendeels door de mens veroorzaakt wordt (wat inderdaad mogelijk is), terwijl tegelijk onze kennis van natuurlijke klimaatverandering vrijwel afwezig is. Geautomatiseerde klimaatmodellen worden geprogrammeerd op basis van de veronderstelling dat er een verband bestaat met menselijke activiteiten. Die modellen produceren een door de mens veroorzaakte klimaatverandering omdat ze gedwongen worden geen opwarming te laten zien (het systeem is dan in een staat van ‘energiebalans’) tenzij er CO₂ aan wordt toegevoegd.

Voor zover we weten is nog nooit iemand dood gegaan aan door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Het aantal sterfgevallen als gevolg van het weer is de afgelopen 100 jaar dramatisch gedaald, met meer dan 90%. Wiens kind heeft dat op school geleerd? Welke journalist is dapper genoeg geweest om dat goede nieuws te melden? In de afgelopen jaren vertelden steeds meer mensen me dat hun kinderen of kleinkinderen er nu volledig van overtuigd zijn dat we de planeet vernietigen met onze CO₂ -uitstoot door verbranding van fossiele brandstoffen. Ze hebben deze boodschap in hun hersenen laten doordringen via nieuwsberichten, films, leraren en professoren, beroemdheden en een handvol uitgesproken wetenschappers en politici wiens kennis van het onderwerp een mijl breed is maar slechts centimeters diep.

Bron:  Boston University

Daarentegen zijn maar weinig mensen op de hoogte van de wetenschappelijke artikelen over satellietwaarnemingen die aantonen dat er een mondiaal vergroening plaats heeft gevonden als gevolg van meer atmosferische CO₂. Mijn vraag is wederom: wiens kind dit op school heeft geleerd? Welke journalist durft positieve voordelen van CO₂ te melden, zonder welke het leven op aarde niet zou bestaan? Klimaatnieuws is altijd slecht nieuws.

Ik noem u enkele voorbeelden van mediaberichten die de zaken alleen maar erger maken en het publieke debat over klimaatverandering verslechteren. Heel vaak zijn de ‘klimaatproblemen’ waarover bericht wordt  in feite weersgebeurtenissen die altijd hebben plaatsgevonden. Vaak  zonder bewijs dat die gebeurtenissen de afgelopen decennia zijn verslechterd of vaker voorkomen, zodat mensen daarvoor niet verantwoordelijk gesteld kunnen worden.

De Amazone brandt

Bron: http://www.globalfiredata.org/forecast.html#totals

Een paar dagen geleden kondigde The Guardian aan dat grote delen van het Amazone-regenwoud branden. Ik weet niet hoe dit plotseling het bewustzijn van het publiek is binnengekomen, maar voor degenen onder ons die dergelijke dingen bijhouden, wordt landbouwgrond en een deel van het regenwoud in het Amazonegebied in deze tijd van het jaar al vele tientallen jaren door boeren verbrand, zodat ze kunnen inzaaien. Dit jaar is in dat opzicht niet echt uitzonderlijk, maar iemand heeft besloten om er dit jaar een kwestie van te maken.

Het lijkt er zelfs op dat 2019 misschien wel een jaar wordt met een van de laagste cijfers van het verbranden van biomassa. De ontbossing is de afgelopen 20 jaar enorm afgenomen. Het regenwoud zelf brandt niet als reactie op de opwarming van de aarde, in feite is de opwarming in de tropen zo langzaam geweest dat het onwaarschijnlijk is dat een tropische bewoner het tijdens zijn leven zou kunnen waarnemen.  Die branden zijn geen kwestie van klimaatverandering maar van landbouw en bodemgebruik.

Groenland smelt snel

De Groenlandse ijskap wordt elk jaar aangevuld met een nieuw sneeuwpakket en de zwaartekracht zorgt ervoor dat de ijsmassa langzaam naar de zee stroomt, waar ijs verloren gaat door afkalving. Hoeveel ijs zich op een bepaald moment op Groenland bevindt is gebaseerd op de balans tussen wat erbij komt en wat er af gaat. Tijdens de zomermaanden juni, juli en augustus is er meer afsmelting van het oppervlak dan aanwas door sneeuw. De recente (weersgerelateerde) aflevering van een Saharaanse luchtmassa die door West-Europa reisde en Groenland bereikte, leidde tot een paar dagen van uitzonderlijke smelt. Dit werd breed uitgemeten als zou dat ernstige gevolgen hebben.

Forbes besloot de grenzen van verantwoorde journalistiek te verleggen met een verhaal dat getiteld was: “Greenland’s Massive Ice Melt Wasn’t Supposed to Happen Until 2070”

Bron:  DMI

Maar de feitelijke gegevens laten zien dat na deze zeer korte periode (een paar dagen) van sterk afsmelten de omstandigheden terugkeerden naar normaal. Zie de grafiek hierboven.  Het uitgebreid gemelde Groenlandse smeltevenement rond 1 augustus 2019 (groen ovaal) werd vervolgens gevolgd door een herstel naar normale omstandigheden in de weken die volgden (paars ovaal), wat niet werd gemeld door de media. Natuurlijk werd alleen de korte periode van smelt gemeld door de media, waardoor de bevooroordeelde klimaatinformatie waaraan we allemaal gewend zijn geraakt, verder werd uitgebreid.

Bovendien bleek na alle berichtgeving over de recordwarmte op de top van de ijskap dat de temperatuursensoren te hoge temperaturen weergaven en de temperatuur nooit boven het vriespunt kwam. Werd dit gerapporteerd met dezelfde fanfare als het originele verhaal? Natuurlijk niet. De schade is aangericht en de duizenden alarmerende nieuwsverhalen zullen voor altijd blijven bestaan.

Dit wil niet zeggen dat Groenland niet meer ijs verliest dan dat er aangroeit, maar het grootste deel van dat verlies is te wijten aan het afkalven van gletsjers in zee die worden gevoed door ijs dat naar beneden stroomt. Niet door opwarming aan het oppervlak. Het kan zijn dat het verlies in de afgelopen decennia een vertraagde reactie is op overtollige sneeuwophoping tientallen of honderden jaren geleden (ik had glaciologie als minor tijdens mijn Ph.D. in meteorologie). Niemand weet het echt omdat de ijskapdynamiek ingewikkeld is en omgeven met veel onzekerheid. Mijn punt is dat het publiek alleen hoort over deze korte weersgebeurtenissen die bijna altijd worden gebruikt om een ​​alarmistisch verhaal te promoten.

Juli 2019 was de heetste maand ooit gemeten

De gemiddelde jaarlijkse temperatuur aan het oppervlak is ongeveer 15,5 °C. F. Het is de afgelopen decennia langzaam en onregelmatig gestegen.  Laten we aannemen dat de gemiddelde temperatuur nu 15,8 °C is in plaats van die 15,5 °C.  Is ‘heetste’ echt het beste bijvoeglijk naamwoord om het publiek te informeren over wat er aan de hand is?

Bron: John Spencer

Bovenstaand kaartje toont de afwijkingen van juli 2019 ten opzichte van de gemiddelde julitemperaturen van 1981 t/m 2010.  Juli 2019 was globaal gezien 0,3 °C warmer dan gemiddeld. Sommige gebieden waren warmer, sommige kouder, maar door de krantenkoppen van “heetste maand ooit” zouden je doen denken dat de hele aarde een oven met ondraaglijke hitte was geworden.

De temperatuurveranderingen die aan de basis liggen van een dergelijk warmterecord zijn zo klein dat ze meestal kleiner zijn dan het onzekerheidsniveau van de metingen. Bovendien geven verschillende wereldwijde datasets verschillende resultaten. Het controleren van de opwarming van de aarde is als zoeken naar een klimaatnaald in een hooiberg van weersvariabiliteit.

Modellen die waarnemingen vervangen

Er is een toenemende trend om in nieuwsberichten klimaatmodelprojecties als actuele waarnemingen te presenteren. In de USA was er het fake bericht dat er in Tuscaloosa in Alabama twee keer zoveel dagen waren geteld met een maximum temperatuur van 37,8 °C als vroeger. De verslaggever corrigeerde het verhaal toen hem werd gewezen op het feit dat een klimaatmodelprojectie die (ten onrechte) die ‘voorspelling’ deed.

Een ander voorbeeld was het nieuwsbericht dat de droogtegrens van de 100 ° meridiaan in de VS naar het oosten opschoof, waarbij de droogte geleidelijk de Amerikaanse Midwest-landbouwgordel begon binnen te vallen. In werkelijkheid was dat nonsens. Het was een projectie van een klimaatmodel, die als ‘werkelijkheid’ werd gepresenteerd. Het laatste voorbeeld heb ik in een bericht weerlegd.

Data metingen:  https://www.ncdc.noaa.gov/cag/statewide/time-series
Data model: https://climexp.knmi.nl/selectfield_cmip5.cgi?id=someone@somewhere

De opwarming van de aarde volgens  Al Gore en Bill Nye

Als onderdeel van het Climate Reality Project van Al Gore produceerde Bill Nye een video van een experiment waarbij twee glazen potten met thermometers erin werden verlicht door lampen. De ene pot bevat lucht, de andere bevat pure CO₂. De video toont dat de pot met CO₂ erin een grotere temperatuurstijging weergeeft dan de pot met alleen lucht erin. Natuurlijk was dit bedoeld om te laten zien hoe gemakkelijk het is om aan te tonen dat méér CO₂ opwarming veroorzaakt. Ik weet zeker dat het videootje vele schoolwetenschappelijke experimenten heeft geïnspireerd. De video is meer dan 500.000 keer bekeken.

Het probleem is echter dat dit experiment zo’n effect niet kan vertonen. Elke expert in atmosferische stralingsoverdracht kan u dit vertellen. De potten zijn volledig ondoorlatend voor infraroodstraling, de hoeveelheid betrokken CO₂ is veel te klein, de thermometers waren goedkoop en onnauwkeurig, de lampen kunnen niet exact identiek zijn, de potten zijn niet identiek en de “koude” van de omringende ruimte deed niet mee in het experiment. TV-meteoroloog Anthony Watts toonde aan dat Bill Nye de resultaten heeft vervalst door middel van videobewerking. Zie hier.

Het opwarmingseffect van toenemende atmosferische CO₂ is verrassend moeilijk aan te tonen. De demonstratie is grotendeels een theoretische oefening met berekeningen van stralingsabsorptie en een stralingsoverdrachtsmodel. Ik geloof wel dat het broeikaseffecteffect bestaat; Ik zeg alleen dat er geen gemakkelijke manier is om het aan te tonen. Het probleem is dat deze frauduleuze video nog steeds bestaat en dat vele duizenden mensen worden misleid door te geloven dat het experiment aantoont hoe duidelijk het is dat toenemend  CO₂ de aarde opwarmt.

Greta Thunberg’s zeiltrip

De nieuwe woordvoerder van de jeugd in de wereld voor wat betreft de zorgen over de opwarming van de aarde is de 16-jarige Zweedse Greta Thunberg. Greta reist over de Atlantische Oceaan op wat CNN beschrijft als een “zero-emissie-jacht” om de VN-klimaattop op 23 september in New York bij te wonen.

Bron:  Wikipedia

Om te beginnen bestaat er geen jacht zonder uitstoot. Er was een enorme hoeveelheid energie nodig om het jacht te produceren, en het vervoert zo weinig mensen zo weinig mijlen gedurende zijn levensduur dat het jacht een prachtig voorbeeld is van de energieverspilling die zo typerend is voor de levensstijl van de rijke elite. Vier (!) mensen moeten van Europa naar de VS vliegen om de terugkeer van het jacht naar Europa te ondersteunen nadat Greta daar is afgeleverd.

De reis is niets meer dan een publiciteitsstunt en leidt tot verdere desinformatie over het wereldwijde energieverbruik. In feite werkt het veel beter als satire. Stel je voor dat iedereen die over de oceaan reisde jachten gebruikte in plaats van straalvliegtuigen. Méér energie zou dan nodig zijn, niet minder, vanwege de productie van tienduizenden extra jachten die inefficiënt weinig passagiers vervoeren op relatief weinig, zeer langzame reizen. Het gemiddelde straalvliegtuig zal daarentegen tijdens zijn levensduur 50 miljoen mijlen afleggen. De meeste mensen realiseren zich niet dat reizen per jet nu zuiniger is dan reizen per auto.

Het verhaal van de Greta-boottocht is in vele opzichten de absoluut slechtste manier om het bewustzijn van klimaatkwesties te vergroten, tenzij je weet hebt van wetenschap, techniek of economie. Het is als iemand die tegen het eten van vlees is en dan met het eten van drie cheeseburgers laat zien hoe we onze voeding moeten veranderen. Het slaat nergens op.

Ik zou veel meer voorbeelden kunnen geven van media die het vermogen van het publiek om een ​​rationele discussie over klimaatverandering te voeren om zeep helpen, over hoeveel wordt veroorzaakt door de mens en wat we eraan kunnen of moeten doen.

In plaats daarvan kiezen de media ervoor om alleen de meest opvallende verhalen te publiceren, en het probleem van de klimaatverandering wordt vervolgens geformuleerd als twee uitersten: ofwel geloof je de “echte wetenschappers” die het er allemaal over eens zijn dat we de planeet vernietigen, of je bent een primitieve laagopgeleide klimaatontkenner met wapens en racistische neigingen.